ก่อนอื่นขอเกริ่นก่อนว่าตวเราเป็นคนกลัวแมลงมากเป็นทุนเดิม โดยเฉพาะมดค่ะ เคยถูกมดเข้าหูจนหูอักเสบ มีเสียงดังในหูตลอดเวลา ตอนนั้นคือหลอนมาก ตะมำอะไรก็กลัวแต่จะมีอะไรมาเข้าหู พอไปหาหมอ ก็ได้ยามากินค่ะ แต่อาการระแวงยังไม่หายไป จนไปหาหมออีกรอบ สรุปคือเป็น โรคกลัวมดเกินพอดี(myrmecophobia) กลัวแบบอยู่ร่วมกันไม่ได้ มารอบนี้เรามีสัตว์ใหม่ให้กลัวกว่ามดอีกค่ะ นั่นคือตะขาบ เรากลัวมากแบบจริงจังเลย เรื่องมันเกิดตอนเราซักผ้าอยู่หลังบ้าน เราโดนมันเกาะเท้าครั้งนึง เรากรี๊ด แล้วสลัดมันออก พอวิ่งออกมา มาหยุดทีหน้าบ้าน เพิ่งรู้ตัวว่าน้ำตาไหล ตัวสั่น แขนสั่นขาสั่นยืนแทบไม่อยู่ ไปนั่งสงบสักพัก พ่อก็ไปตัดการให้ค่ะ แต่มันยังไม่จบค่ะ พอเรากลับไปหลังบ้านเพื่อจะทำงานจองเราให้เสร็จ มันก็วิ่งออกมาอีกตัวนึงค่ะ เรากรี๊ดอีก แล้วเหตุการณ์ก็เดจาวู เรารีบตากผ้าลวกๆให้เสร็จ แล้วก็ยกเลิกแพลนซักผ้าวันนีไปเลย พอขึ้นบ้านมา เปิดถุงจะเอาของ มันวิ่งออกมาจากถุงค่ะ แต่ดีที่เราอยู่กับแม่ แม่เราเลยจัดการให้ค่ะ ตอนนี้ก็กลัวอยู่มากๆค่ะ เรานอนเตียง เตียงสูงจากพื้นแค่40ซม.เองค่ะ กลัวว่าน้องจะขึ้นมาหา เรื่องเกิดขึ้นวันนี้ค่ะ ขอวิธีเลิกกลัวเกินเหตุหน่อยได้มั้ยคะ เราอยู่ไม่สุขแล้ว เรานอนไม่ได้เลยค่ะ เพราะห้องเราค่อยข้างชื้น แถมเย็นด้วย แต่เตียงเราอุ่นนะคะ นี่แหละเลยกลัว แถมประตูห้องต้องเปิดไว้ เพราะห้องเราเก็บเสียงค่ะ ถ้าปิดไป เราเป็นอะไรไป คนด้านนอกจะไม่ได้ยินอะไรเลยค่ะ กลัวมาก😭😭😭