เรื่องก็คือ พ่อซื้อบ้านหลังหนึ่งไว้ร่วมกับเเม่ เเต่ต่อมาน้องเเม่มาขออาศัยโดยบอกว่าหากตั้งตัวได้เเล้วจะไป จนเวลาผ่านมา 8 ปี จนลูกเขาโต จนมีหลานเเละหลานโตเเล้ว เขาก็ยังไม่ไป เเละยังคงอยู่บ้านหลังนั้นต่อ ตลอดเวลาที่เขาอยู่ เขาทั้งขี้เกียจ หยิ่ง พาคนนอกเข้ามาฉลองเป็นประจำ พ่อเราที่เป็นคนออกเงินซื้อบ้านเเละต้องติดหนี้ติดสินเพราะเรื่องนี้ก็โมโหจนนั่งไม่ติด พ่อพยายามสารพัดวิธีตั้งเเต่เจรจากับเเม่ มองน้องเเม่ด้วยสายตาไม่พอใจจนเขาไม่ค่อยกล้ามองหน้าพ่อ เเละเพราะเรื่องนี้ทำให้ความสัมพันธ์ของพ่อเเม่เริ่มจืดจางลง ทะเลาะกันบ่อยขึ้น นั้นเป็นผลพวงมาจากบ้านเช่าหลังนั้นโดนน้องเเม่อยู่เเบบฟรีๆ เเม่เองใจจริงก็อยากให้น้องย้ายออก จะได้ทำอะไรบ้าง เเต่เเม่ก็จนใจเพราะตนเองเป็นพี่คนโต เเละน้องก็น่าสงสารมากในสายตาเขา เรากับพ่อไม่เคยคิดจะพูดเรื่องนี้จนกระทั่งระยะหลังเเม่เริ่มเที่ยวเยอะขึ้น เงินที่เคยใช้กระเบียดกระเษียรอยู่เเล้วเลยไม่พอ ในฐานะคนจัดสรรเงินเราก็พยายามจำกัดงบให้คุ้มค่าที่สุด เเต่เเม่ก็ไม่พอใจ หาว่างก หาว่าเห็นเเก้ได้อยู่เนืองๆ สุดท้ายพ่อเริ่มทนไม่ไหวก็น้องชายคนนี้ เลยเริ่มจะประท้วงเเบบเปิดเผยเเล้ว เรากลัวเรื่องบานปลายเลยไปบอกน้องเเม่ว่า...

บ้านหนูมีหนี้สิน เงินใช้ไม่พอ เลยมีเเผนจะปรับปรุงบ้านไว้ในคนเช่าในอนาคต เเต่ไม่ใช่เร็วๆ นี้ ระหว่างนี้หาห้องที่ชอบไปก่อนก็ได้ เเผนปรับปรุงยังอีกนาน

เเต่เขาดันย้ายออกเเล้วโพนทะนาไปทั่วว่า เราไร้น้ำใจไปขับไล่เขา คนนอนอยู่ดีๆ ก็มาไล่ เเถมวิ่งไปฟ้องแม่อีก

เรากับพ่อเลยโดนด่ายับ เเม่เสียใจร้องไห้เหมือนลูกตายทันทีที่เห็นบ้านว่าง...พุ่งเข้ามาเหมือนจะบีบคอเราให้ตาย ปากก็พูด ตัว ตัวเหึ้ย ทำไมต้องเกิดมาเป็นลูกกูด้วย พี่น้องญาติสักคนก็ไม่เอา ป่านนี้เขาเข้าใจว่ากูไล่เขาเเล้ว พี่น้องยังจะมองหน้ากันติดเหรอ ไสหัวไปกะกูขาดกัน ส่วนของพ่อก็ด่าจะฆ่าพ่อ

ในขณะที่น้องเเม่คนนั้นย้ายไปห้องเช่าใกล้ๆ บ้านที่เขามักไปกินเหล้ากับเพื่อนประจำ ที่จริงเขาอยู่ที่นั่นมากกว่าอยู่บ้านอีก เขาไม่ได้ทุกข์ใจอะไรกับการย้ายออก เพราะค่าเช่าเเค่ 1 พันบาท น้ำเหมา 1 ร้อยบาทเท่านั้น ค่าไฟรัฐ ไม่มีค่ามัดจำ เขานั่งก๊งเหล้ากับเพื่อนสบายใจ บ้านเราเป็นทุกข์เพราะเขามานานหลายปีรวมถึงเเม่ร้องไห้เป็นเพราะเขา เขาก็ไม่เหลียวเเล บอกอย่างเดียว ก็ย้ายให้เเล้วไง อยากให้ย้ายก็ย้ายให้เเล้ว กูอยู่ของกูได้

เราไม่รู้จะทำยังไงกับเเม่ดี โกรธคนทั้งบ้านเพราะน้องเฮงซวย