แฟนเราเขาทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟโต๊ะจีน ไปทำงานตี2กลับ4โมงเย็น บางวันไป8โมงเช้ากลับเที่ยงคืน เราไม่อยากให้เขาไปทำเพราะห่วงสุขภาพเขา เขาเป็นโรคความดัน งานที่เขาไปทำก็ค่อนข้างหนักและก็อดนอน เราก็เลยบอกว่าไม่ต้องไปทำหลอกเพราะเราเป็นห่วงสุขภาพเขา แต่เขากลับตีความหมายว่าเรางี่เง่า ทำงานมาก็เหนื่อยแล้วยังจะมาเหนื่อยกับเรา จริงๆฐานะทางการเงินทางบ้านเขาก็ไม่ได้ลำบาก แต่เขาชอบพูดว่าเขาลำบาก เขาอยากได้นู้นได้นี่แต่ไม่เงินซื้อ เราก็เข้าใจเขานะว่าไม่อยากขอเงินพ่อแม่ แต่เราก็ห่วงสุขภาพเขาด้วย เรารอเขากลับจากทำงานทุกวัน ถ้าวันไหนไปตี2ก็โชคดีหน่อยได้กินข้าวเย็นพร้อมกัน แต่ถ้าวันไหนไป8โมงเช้า เจอกันอีกทีก็เช้าอีกวัน พอเราจะรอ เขาก็จะพูดว่าจะรอทำไมนอนไปก่อนเลย เราพยายามเข้าใจเขาตลอด พยายามไม่งี่เง่า
แต่พอเขากลับจากทำงาน เวลาเขานอน เขานอนกรนจนน่ากลัวเนื่องจากเขาทำงานเหนื่อยและหนักไหนจะอดนอนอีก พอเราพูดถึงเรื่องนี้ว่าพักมั้งก็ได้
เรากับเขาก็จะทะเลาะกัน ถ้าช่วงไหนงานเยอะ วันทั้งวันแทบไม่ได้เจอไม่ได้คุยกันเลย ถ้าวันไหนมี2งานพร้อมกัน เท่ากับว่า2วันเลยเราแทบไม่เจอเขาเลย  
พอเราบอกไม่ต้องไปทำหลอกเขาก็จะบอกว่ามีแต่เขาอยากให้ทำงานหาเงินใช้ แต่เรากลับไม่อยากให้ทำงาน  แต่เจตนาเราจริงๆคืออยากให้เขาพักก่อนสักวันสองวันแล้วค่อยไปทำใหม่ เรามักจะทะเลาะกันแบบนี้เป็นประจำ พอเขาเหนื่อยกลับมา เราก็ไม่อยากกวนอยากให้เขาพักผ่อน  
กลับกลายเป็นว่าเราไม่สนใจเขา ทำงานมาเหนื่อยๆยังต้องมาเหนื่อยใจกับเราอีก  พอเราร้องไห้ก็ว่าเรางี่เง่า เรายอมรับนะว่าเราน้อยใจ ที่เขาไม่มีเวลาให้ แถมยังไม่สนใจความรู้สึกเราอีก หวังดีก็หาว่าหวังร้าย
เราต้องรู้สึกยังไงคะ หรือต้องทำตัวยังไง เพื่อให้ทุกอย่างมันดีขึ้น