คือเราคบกับแฟนมา2ปีครึ่งยิ่งคบยิ่งเหงามากรู้สึกไม่มีใคร
ตอนนี้กำลังสับสนค่ะว่าเค้ารักเราจริงๆมั้ยหรือคบกับเพราะความผูกพันธ์และความเคยชิน จริงๆจกขทไม่ได้คาดหวังคำตอบอะไรมากนะคะแค่อยากระบาย+อยากให้คนอื่นมาแชร์ความคิดด้วยเพราะไม่รู้จะไปคุยกับใครอยากได้มุมมองหลายๆด้านค่ะ
จะบอกที่มาที่ไปเรากับแฟนบางส่วนเพื่อความเข้าใจนิดนึงนะคะ
-จขกท.กับแฟนอายุเท่ากันเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อนแต่ก้ไม่ใช่เพื่อนสนิทมากแต่พอมาคบกันก็เหมือนเป็นทั้งเพื่อนสนิทที่สุดและก็แฟนในเวลาเดียวกันค่ะ
-เราเคยมีแฟนมาก่อนนะคะส่วนแฟนเราไม่เคยเราคนแรกของแฟน
-เราเป็นผู้หญิงแต่เราเป็นฝ่ายดูแลมากกว่าเพราะชอบดูซี่รี่ละแบบพระเอกทำไรละนางเอกฟินเอาก็เอามาทำกับแฟนอะค่ะเผื่อเค้าจะชอบเลยกลายเป็นเราเป็นฝ่ายค่อยเทคแคร์ค่อยแกล้งค่อยจีบๆแซวๆคอยแหย่แบบฝ่ายชายละแฟนเราเป็นฝ่ายผู้หญิงแทน -..-
-เหมือนเราเคยมีแฟนมาก่อนเรารู้ว่าควรทำไรทำอะไรดีไม่ดีอันไหนงี่เง่าไม่ควรทำ เราใส่ใจเค้ามากเป็นห่วงห่วงจนบางทีก็รู้ว่าเค้ารำคานจุกจิกบ่นเป็นป้าเพราะเค้าชอบทำตัวเหมือนเด็กให้คอยบ่นตลอด
-เหมือนเราเป็นฝ่ายให้ฝ่ายง้อฝ่ายดูแลทำให้เค้าไม่ทำหน้าที่ในจุดนี้เลยเราเป็นผู้หญิงเราก็อยากมีคนดูแลมีคนคอยห่วงหวงเราบ้าง เราก้พยายามมองว่าแฟนเราก็ไม่เคยมีแฟนมาก่อนก็คงทำเรื่อฃพวกนี้ไม่เป็นมั้ง
-คบกับก็มีทะเลาะเป็นปกติฝ่านไรมาแฟนเราปากหมามากชอบพูดไม่คิดด่าเราเจ็บๆเยอะมากส่วนเรสก็ตรงๆแมนๆไม่พอใจไรก็พูดไม่ใช่เล่นแง่กันค่ะ แต่หลังก็ไม่พูดนะคะเหนื่อยขี้เกียดเถียงขี้เกียดทะเลาะ
-แฟนเราก็ค่อนข้างงี่เง่าเอาแต่ใจดื้อมากกกก
-เราเหนื่อยกับที่เป็นอยุ่นะคะเป็นฝ่ายยอมไม่มีคนดูแลเราเท่าที่ควรเป็นคือก็ดูแลแต่มันน้อยกว่าคู่อื่นเราไม่อยากเปรียบเทียบแฟนกับคนอื่นเลยค่ะแต่ก็อดไม่ได้เพราะแฟนเก่าที่เคยมีมันดีกว่านี้ในด้านการดูแลเราอะค่ะรู้สึกเหมือนเราต้องเป็นฝ่ายขอร้องไห้เค้ามาอยู่กับเรามาสนใจเรียกร้องให้สนใจจนเหนื่อยค่ะ
-คือเค้าเอาใจใส่เรานะรู้ว่าเราชอบไรไม่ชอบอะไรแต่รู้ก้แค่นั้นอะกม่ได้สนใจไร
-แฟนเมื่อก่อนติดเรามากเดี๋ยวนี้มองเราเป็นของตายไม่มีเวลาให้กันเลยค่ะว่างก็เล่นเกมเราก็เข้าใจธรรมชาติผู้ชายก็ไม่เรียกร้องกลัวแฟนรำคานเรา เราก้ไปกินข้าวดูหนังช้อปปิ้งคนเดียวแทน
เราก็คิดนะคะว่าถ้าอยุ่คนเดียวได้ขนาดนี้ละจะคบทำไมสุดท้ายก็จบทีาเพราะเรารักเค้าเราผูกพันธ์เราคงไม่โอเคถ้าวันนึงเค้าจะหายไปจากชีวิตเราเค้ามีข้อเสียก็จริงซึ่ฃมันธรรมดาอยู่ละทุกคนมีข้อดีข้อเสียข้อดีแฟนก็เยอะเราอยู่ด้วยก็มีความสุขนะคะ หลายๆเรื่องเราก็รู้สึกดีที่มีเค้าอยู่ข้างๆแต่บางทีพอมันเหนื่อยมันท้อมากๆก็พยายามช่างน้ำหนักระหว่างข้อดีกับข้อเสียของเค้าแต่เราก็ตอบตัวเองไม่ได้ค่ะ
เราพยายามเข้าใจมุมผู้ชายมากว่าคงเป็นธรรมชาติของผู้ชายและมั้งที่เป็นแบบนี้แต่บางทีมันก็รู้ว่าเรามีแฟนเหมือนไม่มีเหมือนไม่มีใคีเลยค่ะ เหงาๆแปลกๆทั้งที่เจอกันเกือบทุกวัน เรารู้ค่ะว่าตอนนี้เรากัลลังคิดมากละสัลสบแต่ก็อดคิดไม่ได้ตามสไตล์ผู้หญิง
และที่สงสัยว่าตกลงเค้ารักเรามั้ยเพราะแฟนมีลักษณะแบบนี้ค่ะ
1.ไม่เคยประกาศให้ใครฟังว่าเราเป็นแฟน รูปคู่ไม่เคยลง กว่าจะยอมให้ถ่ายรูปคู่นี้ก้เกือบมีทะเลาะเอาแต่ถามแบบถ่ายทำไมได้อะไรไม่ถ่าย
2.เวลามีคนถามถึงแฟนแฟนเราจะพยายามเปลี่ยนประเด็น (อาจจะเขินมั้งเราก็ไม่รู้)
3.เวลาเราร้องไห้ไม่เคยปลอบเราเลยไม่แม้แต่จะจับมือจับไหล่เราให้กำลังยิ่งเห็นเราร้องไห้ก็หงุดหงิดว่าร้องทำไม ข้อนี้เราเจ็บสุดมันทำให้เรารู้สึกเหมือนเค้าไม่สนใจความรู้สึกเราเลยค่ะเหมือนกับว่าเรารู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ดูแลเราไม่ได้เลยสำหรับเราเราเห็นคนที่เรารักร้องไห้นี่แทบจะร้องตามละเดินไปต่อยคนที่มันทำแฟนเราร้องไห้ในทางกลับกันนางเห็นเราร้องไห้นี่คือนิ่งๆเฉยๆ+รำคาญ
4.ไม่เคยหึงหวงห่วงอะไรเราเลย แบบเราก็ไม่ใช่ผู้หญิงขี้เหร่อะไรมากก้ปานกลางค่ะมีผู้ชายมาจีบๆบ้างนางก็ไม่เคยหึงเราแม้แต่น้อยแปลกมาก เค้าไว้ใจเราหรือเค้าไม่รู้สึกไรกับเรากันแน่
5.แฟนเราทำดีกับเพื่อนๆเรามากกว่าเราอารมณ์แบบพอเป็นเพื่อนเราก็เกรงใจไม่กล้าทั้งๆที่ก็สนิทนะเพื่อนก็มองแฟนเราดีนะ แต่พอเป็นเราแฟนดูเหวี่ยงใส่เรางอนเราแบบง่ายมากคืออิจฉาเพื่อนมากคือแฟนทำดีด้วยในขณะที่เรานั้น....
เรารู้สึกว่าเรารู้สึกมากกว่าฝ่ายชายเป็นสองเท่า รักมากกว่า ห่วงมากกว่า ให้ความสำคัญกับเค้ามากกว่าตัวเองด้วยซ้ำแตาเค้าไม่ได้รู้สึกเท่าที่เรารู้สึกเลยค่ะ...ท้อใจค่ะ เบื่อที่ต้องมาถามว่าเลิกหรือไม่เลิกดี
*อาจจะพิมผิดเยอะนะคะพิมในโทรศัพท์ถ้าพูไม่รู้เรื่องก็ขอโทษด้วยนะคะ*
เคยรู้สึกยิ่งคบกับแฟนยิ่งเหงามั้ยคะ ขอคำปรึกษาด้วยค่ะ
ตอนนี้กำลังสับสนค่ะว่าเค้ารักเราจริงๆมั้ยหรือคบกับเพราะความผูกพันธ์และความเคยชิน จริงๆจกขทไม่ได้คาดหวังคำตอบอะไรมากนะคะแค่อยากระบาย+อยากให้คนอื่นมาแชร์ความคิดด้วยเพราะไม่รู้จะไปคุยกับใครอยากได้มุมมองหลายๆด้านค่ะ
จะบอกที่มาที่ไปเรากับแฟนบางส่วนเพื่อความเข้าใจนิดนึงนะคะ
-จขกท.กับแฟนอายุเท่ากันเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อนแต่ก้ไม่ใช่เพื่อนสนิทมากแต่พอมาคบกันก็เหมือนเป็นทั้งเพื่อนสนิทที่สุดและก็แฟนในเวลาเดียวกันค่ะ
-เราเคยมีแฟนมาก่อนนะคะส่วนแฟนเราไม่เคยเราคนแรกของแฟน
-เราเป็นผู้หญิงแต่เราเป็นฝ่ายดูแลมากกว่าเพราะชอบดูซี่รี่ละแบบพระเอกทำไรละนางเอกฟินเอาก็เอามาทำกับแฟนอะค่ะเผื่อเค้าจะชอบเลยกลายเป็นเราเป็นฝ่ายค่อยเทคแคร์ค่อยแกล้งค่อยจีบๆแซวๆคอยแหย่แบบฝ่ายชายละแฟนเราเป็นฝ่ายผู้หญิงแทน -..-
-เหมือนเราเคยมีแฟนมาก่อนเรารู้ว่าควรทำไรทำอะไรดีไม่ดีอันไหนงี่เง่าไม่ควรทำ เราใส่ใจเค้ามากเป็นห่วงห่วงจนบางทีก็รู้ว่าเค้ารำคานจุกจิกบ่นเป็นป้าเพราะเค้าชอบทำตัวเหมือนเด็กให้คอยบ่นตลอด
-เหมือนเราเป็นฝ่ายให้ฝ่ายง้อฝ่ายดูแลทำให้เค้าไม่ทำหน้าที่ในจุดนี้เลยเราเป็นผู้หญิงเราก็อยากมีคนดูแลมีคนคอยห่วงหวงเราบ้าง เราก้พยายามมองว่าแฟนเราก็ไม่เคยมีแฟนมาก่อนก็คงทำเรื่อฃพวกนี้ไม่เป็นมั้ง
-คบกับก็มีทะเลาะเป็นปกติฝ่านไรมาแฟนเราปากหมามากชอบพูดไม่คิดด่าเราเจ็บๆเยอะมากส่วนเรสก็ตรงๆแมนๆไม่พอใจไรก็พูดไม่ใช่เล่นแง่กันค่ะ แต่หลังก็ไม่พูดนะคะเหนื่อยขี้เกียดเถียงขี้เกียดทะเลาะ
-แฟนเราก็ค่อนข้างงี่เง่าเอาแต่ใจดื้อมากกกก
-เราเหนื่อยกับที่เป็นอยุ่นะคะเป็นฝ่ายยอมไม่มีคนดูแลเราเท่าที่ควรเป็นคือก็ดูแลแต่มันน้อยกว่าคู่อื่นเราไม่อยากเปรียบเทียบแฟนกับคนอื่นเลยค่ะแต่ก็อดไม่ได้เพราะแฟนเก่าที่เคยมีมันดีกว่านี้ในด้านการดูแลเราอะค่ะรู้สึกเหมือนเราต้องเป็นฝ่ายขอร้องไห้เค้ามาอยู่กับเรามาสนใจเรียกร้องให้สนใจจนเหนื่อยค่ะ
-คือเค้าเอาใจใส่เรานะรู้ว่าเราชอบไรไม่ชอบอะไรแต่รู้ก้แค่นั้นอะกม่ได้สนใจไร
-แฟนเมื่อก่อนติดเรามากเดี๋ยวนี้มองเราเป็นของตายไม่มีเวลาให้กันเลยค่ะว่างก็เล่นเกมเราก็เข้าใจธรรมชาติผู้ชายก็ไม่เรียกร้องกลัวแฟนรำคานเรา เราก้ไปกินข้าวดูหนังช้อปปิ้งคนเดียวแทน
เราก็คิดนะคะว่าถ้าอยุ่คนเดียวได้ขนาดนี้ละจะคบทำไมสุดท้ายก็จบทีาเพราะเรารักเค้าเราผูกพันธ์เราคงไม่โอเคถ้าวันนึงเค้าจะหายไปจากชีวิตเราเค้ามีข้อเสียก็จริงซึ่ฃมันธรรมดาอยู่ละทุกคนมีข้อดีข้อเสียข้อดีแฟนก็เยอะเราอยู่ด้วยก็มีความสุขนะคะ หลายๆเรื่องเราก็รู้สึกดีที่มีเค้าอยู่ข้างๆแต่บางทีพอมันเหนื่อยมันท้อมากๆก็พยายามช่างน้ำหนักระหว่างข้อดีกับข้อเสียของเค้าแต่เราก็ตอบตัวเองไม่ได้ค่ะ
เราพยายามเข้าใจมุมผู้ชายมากว่าคงเป็นธรรมชาติของผู้ชายและมั้งที่เป็นแบบนี้แต่บางทีมันก็รู้ว่าเรามีแฟนเหมือนไม่มีเหมือนไม่มีใคีเลยค่ะ เหงาๆแปลกๆทั้งที่เจอกันเกือบทุกวัน เรารู้ค่ะว่าตอนนี้เรากัลลังคิดมากละสัลสบแต่ก็อดคิดไม่ได้ตามสไตล์ผู้หญิง
และที่สงสัยว่าตกลงเค้ารักเรามั้ยเพราะแฟนมีลักษณะแบบนี้ค่ะ
1.ไม่เคยประกาศให้ใครฟังว่าเราเป็นแฟน รูปคู่ไม่เคยลง กว่าจะยอมให้ถ่ายรูปคู่นี้ก้เกือบมีทะเลาะเอาแต่ถามแบบถ่ายทำไมได้อะไรไม่ถ่าย
2.เวลามีคนถามถึงแฟนแฟนเราจะพยายามเปลี่ยนประเด็น (อาจจะเขินมั้งเราก็ไม่รู้)
3.เวลาเราร้องไห้ไม่เคยปลอบเราเลยไม่แม้แต่จะจับมือจับไหล่เราให้กำลังยิ่งเห็นเราร้องไห้ก็หงุดหงิดว่าร้องทำไม ข้อนี้เราเจ็บสุดมันทำให้เรารู้สึกเหมือนเค้าไม่สนใจความรู้สึกเราเลยค่ะเหมือนกับว่าเรารู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ดูแลเราไม่ได้เลยสำหรับเราเราเห็นคนที่เรารักร้องไห้นี่แทบจะร้องตามละเดินไปต่อยคนที่มันทำแฟนเราร้องไห้ในทางกลับกันนางเห็นเราร้องไห้นี่คือนิ่งๆเฉยๆ+รำคาญ
4.ไม่เคยหึงหวงห่วงอะไรเราเลย แบบเราก็ไม่ใช่ผู้หญิงขี้เหร่อะไรมากก้ปานกลางค่ะมีผู้ชายมาจีบๆบ้างนางก็ไม่เคยหึงเราแม้แต่น้อยแปลกมาก เค้าไว้ใจเราหรือเค้าไม่รู้สึกไรกับเรากันแน่
5.แฟนเราทำดีกับเพื่อนๆเรามากกว่าเราอารมณ์แบบพอเป็นเพื่อนเราก็เกรงใจไม่กล้าทั้งๆที่ก็สนิทนะเพื่อนก็มองแฟนเราดีนะ แต่พอเป็นเราแฟนดูเหวี่ยงใส่เรางอนเราแบบง่ายมากคืออิจฉาเพื่อนมากคือแฟนทำดีด้วยในขณะที่เรานั้น....
เรารู้สึกว่าเรารู้สึกมากกว่าฝ่ายชายเป็นสองเท่า รักมากกว่า ห่วงมากกว่า ให้ความสำคัญกับเค้ามากกว่าตัวเองด้วยซ้ำแตาเค้าไม่ได้รู้สึกเท่าที่เรารู้สึกเลยค่ะ...ท้อใจค่ะ เบื่อที่ต้องมาถามว่าเลิกหรือไม่เลิกดี
*อาจจะพิมผิดเยอะนะคะพิมในโทรศัพท์ถ้าพูไม่รู้เรื่องก็ขอโทษด้วยนะคะ*