มาฟังเราบ่นเรื่องไร้สาระก่อน ค่อยเข้าเรื่องละกัน 
ดีค่ะ เราเป็นคนที่ค่อนข้างขี้เกียจเลยแหละ แต่ก็อยากเก่งนู่นเก่งนี่แต่ก็ไม่ค่อยพยายามสักเท่าไหร่(บางทีก็หงุดหงิดตัวเองเหมือนกัน) ต้องเหนื่อยใจกับตัวเองจริงๆถึงจะพยายามค้นคว้าหาความรู้แล้วเรียนนู่นเรียนนี่ แล้วเวลาทำแล้วก็จะพยายามและตั้งใจทำสิ่งนั้นจริงๆแล้วจนกว่าจะเส็จเรียบร้อยดีถึงพอ แต่พอวันต่อมาก็ขี้เกียจเหมือนเดิม( เฮ้อ~เหนื่อยใจกับตัวเองจริงๆ) ใช้ชีวิตแบบเรื่อยเปื่อยไปวันๆ ตั้งแต่เด็กจนโตมีแต่แม่ที่ทำให้ตลอดไม่เคยได้ทำอะไรเองสักเท่าไหร่ขนาดกางเกงในแม่ยังซื้อให้พอจะซื้อเองก็ไม่มั่นใจว่าจะใส่ได้ไหมเฮ้อ~ นี่แหละชีวิตนิสัยเรา  แต่คุณครูหรือคนอื่นเห็นก็บอกว่าเก่งขยันก็เพราะไม่มีอะไรดีเลยต้องพยายามตั้งใจและเชื่อฟังที่เขาให้ทำจะปฎิเสธก็ทำไม่ได้คิดจะปฎิเสธแบบไร้เยื่อใยก็ไม่กล้า จะทำอะไรก็ต้องถาม ไม่รู้อะไรก็ถามแต่ถูกมองว่าไร้สมองบ้างไม่มีความคิดเป็นของตังเองบ้างก็มันไม่รู้นิเลยต้องถามเราผิดรึป่าว
 #โอเครบ่นเยอะแล้วเข้าเรื่อง
 เราเป็นคนชอบภาษาต่างประเทศแต่อ่านไม่ออกเลยไม่รู้ว่าจะเรียนสายไหนดี เราก็ไม่ค่อยชอบเรื่องวิทยาศาสตร์-คณิตศาสตร์ สักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้เกียจนะและก็ไม่อยากเป็นหมอ-พยาบาลด้วย แต่จะเลือกสายภาษาแต่ก็กลัวไปไม่รอดแต่ก็ชอบภาษา เลยจะพยายามตั้งใจเรียนให้มาขึ้นและขยันกว่านี้ (แต่ไม่รู้จะทำได้รึป่าว เห้อ~)  และสุดท้ายถ้าใครอ่านจนจบก็ขอขอบคุณคะถึงจะพิมพ์เรื่องไร้สาระก็เถอะ ก็ขอบคุณมากค่ะ  ( ถ้าใครอยากด่าอยากว่า อยากให้คำแนะนำทำได้นะคะ ไม่ว่ากัน ☺️ )