สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 2
เราทำใจเตรียมจากกับคนในครอบครัวมานานแล้วค่ะ
ร่างกายก็บริจาคไปหมดทุกส่วนแล้ว...
พินัยกรรมก็ทำไว้แล้ว ...
สิ่งที่ทำให้ตระหนกจริงๆคือ เรายังทำประโยชน์ให้สังคมได้น้อยกว่าที่เราเคยคิดไว้
อุตส่าห์เริ่มได้เร็ว แต่ผลงานดันมาแผ่วปลาย ได้ไง ? ...
นี่ก็เข้าสู่วัยกลางคนเต็มตัวแล้ว ผมเริ่มหงอกแล้ว ...
แต่ใช่ว่าจะอยู่ได้อีกสามสิบปีตามอายุขัยเสียเมื่อไหร่
ถึงอยู่ได้ แต่กำลังวังชา มันจะลดลงไปเรื่อยๆ สมองจะค่อยๆเสื่อมลง
เวลาที่เราเห็นคนที่มีชีวิตอยู่ หรือที่จากไปแล้ว ทำคุณประโยชน์ไว้ให้แผ่นดินอย่างเป็นรูปธรรม
เราจะรู้สึกอนุโมทนากับคุณงามความดีเหล่านั้นมากจริงๆ
แล้วเริ่มลนลาน เมื่อมาดูตัวเอง ... ไหนล่ะ สิ่งที่จะมอบไว้เป็นมรดก ไหนล่ะอนุสรณ์ที่ควรเร่งสร้าง ?
แต่ของแบบนี้ ยิ่งเร่งยิ่งไกลเนาะ
เมื่อยังไม่มีจังหวะเหมาะๆ และโอกาสที่จะทำให้สำเร็จ
ช่วงนี้จึงต้อง สร้างอุเบกขาบารมี ไปพลางๆก่อน
ร่างกายก็บริจาคไปหมดทุกส่วนแล้ว...
พินัยกรรมก็ทำไว้แล้ว ...
สิ่งที่ทำให้ตระหนกจริงๆคือ เรายังทำประโยชน์ให้สังคมได้น้อยกว่าที่เราเคยคิดไว้
อุตส่าห์เริ่มได้เร็ว แต่ผลงานดันมาแผ่วปลาย ได้ไง ? ...
นี่ก็เข้าสู่วัยกลางคนเต็มตัวแล้ว ผมเริ่มหงอกแล้ว ...
แต่ใช่ว่าจะอยู่ได้อีกสามสิบปีตามอายุขัยเสียเมื่อไหร่
ถึงอยู่ได้ แต่กำลังวังชา มันจะลดลงไปเรื่อยๆ สมองจะค่อยๆเสื่อมลง
เวลาที่เราเห็นคนที่มีชีวิตอยู่ หรือที่จากไปแล้ว ทำคุณประโยชน์ไว้ให้แผ่นดินอย่างเป็นรูปธรรม
เราจะรู้สึกอนุโมทนากับคุณงามความดีเหล่านั้นมากจริงๆ
แล้วเริ่มลนลาน เมื่อมาดูตัวเอง ... ไหนล่ะ สิ่งที่จะมอบไว้เป็นมรดก ไหนล่ะอนุสรณ์ที่ควรเร่งสร้าง ?
แต่ของแบบนี้ ยิ่งเร่งยิ่งไกลเนาะ
เมื่อยังไม่มีจังหวะเหมาะๆ และโอกาสที่จะทำให้สำเร็จ
ช่วงนี้จึงต้อง สร้างอุเบกขาบารมี ไปพลางๆก่อน
แสดงความคิดเห็น
มีใครรู้สึกว่า เวลาบนโลกเหลือน้อยแล้ว และ จะทำอะไรให้เวลาที่เหลืออยู่มีคุณค่าที่สุดคะ
อายุขัยคนเราเฉลี่ย 70 กว่าปี ถ้าอยู่ยาวกว่านั้นคืออายุยืน แต่ก็อาจจะสั้นกว่านั้นก็ได้
มานั่งคำนวนดู เราอยู่บนโลกมา 10,000 กว่าวัน ถ้าอยู่ถึง 70 ปี ก็มีเวลาบนโลกอีกไม่เกิน 15,000 วัน และหลังจากนั้นจะไปอยู่ภพภูมิไหนก็ยังไม่รู้
ส่วนพ่อแม่ อยู่บนโลกนี้มา 20,000 กว่าวันแล้ว เราก็เริ่มจุกอก รู้สึกว่า ครึ่งชีวิตแรกของเรา หมดไปกับสิ่งไร้สาระแทบทั้งหมดเลย การเล่น การนอน การลุ่มหลงกับคน/สิ่งที่ไร้สาระ การใช้ชีวิตไปวันๆ แบบไม่มีจุดหมาย ไม่มีวินัย และ เริ่มกลัวการพลัดพรากจากคนที่รัก นั่นคือ ครอบครัว
ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกอยากใช้ชีวิตให้ดีมากขึ้น ไร้สาระน้อยลง ไม่ขี้เกียจ ขยันตั้งใจทำงานมากขึ้น อยากทำดีกับคนในครอบครัวมากขึ้นค่ะ เพราะรู้สึกว่า เวลาที่มีให้กันน้อยลงไปเรื่อยๆทุกที
มีใครรู้สึกว่า เวลาบนโลกเหลือน้อยแล้ว และ จะทำอะไรให้ชีวิตและเวลาที่เหลืออยู่มีคุณค่าที่สุดคะ
ขอบคุณค่ะ