ผมเล่นกีฬานี้มา 5 ปีแล้ว ตอนขึ้นมัธยมพึ่งมาเป็นนักกีฬา ตอนนั้นมีไฟในการเป็นนักกีฬามาก เพราะ แข่งกับใครก็ชนะ แต่พอแพ้ ก็ไม่ได้มีความกลัวอะไรเลย ก็เล่นต่อมา จนมาถึงช่วงขึ้นม.2ก็เริ่มหมดไฟแล้ว แต่จะให้เลิกเลยก็ไม่ได้เพราะ พ่อกับแม่ส่งมาขนาดนี้แล้ว จนมาตอนปิดเทอมโค้ช บอกให้มาเข้าค่ายที่ยิม ในใจอยากปฏิเสธแต่ ไม่กล้าพูดเพราะกลัวโค้ชเสียหน้าก็เลยตอบตกลงไป ตอนเข้าค่ายรู้สึกอยากเลิกเล่น เพราะมันซ้อมหนักมาก พอเปิดเทอม เลยคุยกับพ่อแม่ว่าขอเลิกเล่นได้มั้ย พ่อกับแม่ก็หาเหตุผล ที่เป็นนักกีฬาแล้วดี แบบถ้าติดทีมชาติ เงินเดือนก็ได้ ไม่ต้องไปแย่งงานใคร อะไรแบบนี้ เวลาไปสอบเข้ามหาลัย ยืนผลงานให้เขาดูใครๆก็รับ
ผมรู้สึกเสียดาย เวลาที่ซ้อมมาก็เลย ซ้อมกีฬาเป็นนักกีฬาต่อ จนตอนนี้ จะสอบขึ้น ม.3 ความรู้สึกตอนนี้คือ หมดไฟไม่อยากซ้อมแล้วไม่อยากไปเข้าค่ายตอนปิดเทอม อยากทำในสิ่งที่ผมอยากทำ เวลาว่างก็ไม่ค่อยมี เกรดก็เริ่มลดลงเพราะงานมันเยอะทำไม่ทัน  อยากพอแค่นี้ เลยไปคุยเปิดใจกับพ่อแม่จริงๆจังๆ แต่พ่อกับแม่ ก็ยังไม่เห็นด้วย เพราะพ่อแม่อาจจะเสียกับเราเยอะ ทุ่มเท่ ทุกอย่าง ผมก็ยืนยันที่จะเลิกให้ได้ แม่ผมเสียใจมากที่ผมไม่ไปถึงเป้าหมายที่แม่หวังไว้ ตอนนี้เครียดมากครับ ควรทำยังไง