เรื่องส่วนตัวบางเรื่องก็ควรเก็บไว้กับตัวเราดีกว่า เพราะว่าคนอื่นก็แค่อยากรู้เรื่องเรา
จะเอาไปนินทาหรือไม่ก็ไม่รู้ และที่สำคัญคือไม่ช่วยอะไรเราเลย
หนำซ้ำบางคนยังซ้ำเติมเราอีก กินยาแล้วยัง? ทำไมยังไม่หาย? อาการหนักแล้วนะ...
พยายามอย่าคาดหวังว่าเขาจะเข้าใจเรา
ให้มีสติมองตัวเองและรักษากับแพทย์นะ รักตัวเองให้มากๆ
พยายามวางเป้าหมายของชีวิตไว้แม้จะเป็นเป้าหมายเล็กๆ ระยะสั้นก็ยังดีนะ จดบันทึกไว้เลยทุกๆวัน
ขึ้นชื่อว่าเป็นโรค มันคือโรค เพราะเราเป็นโรคเราถึงเศร้า เราถึงทุกข์
ถ้าเราไม่เป็น ถ้าเราหาย ชีวิตก็ไม่ได้แย่นะ เราจะมองชีวิตสวยงามขึ้นเยอะเลย

ที่สำคัญตอนสมัครงานก็ไม่มีถามนะ ว่าเป็นโรคอะไรรึเปล่า นอกจากโรคติดต่อ
และไม่มีประวัติอะไรเลย ที่ผ่านเราไม่เคยต้องบอกโรคประจำตัวอะไรเลย
และเราก็ไม่จำเป็นต้องบอกเขาด้วยอะ เรื่องส่วนตัวเราเลือกได้ ว่าจะบอกหรือไม่

บางทีชอบมีบทความว่าคนเป็นโรคซึมเศร้า ต้องบอกคนอื่น บอกที่ทำงานให้รู้ เขาจะเข้าใจและช่วยเรา
ถามว่าก็เปอร์เซนต์ที่เข้าใจ ทำงานกันต่างคนก็ต่างหน้าที่ คาดหวังกันแค่ผลของงาน แค่นั้น
ส่วนตัวเราแล้ว ไม่จำเป็นต้องบอก ถ้าไม่ทำให้ชีวิตเราดีขึ้นอ่ะ