วันหนึ่ง...
พระเซ็นนั่งประชุมกัน ธงที่ปักอยู่ข้างนอก 
ก็โบกปลิวอยู่ไปมา พระเซ็นสององค์ 
ก็เกิดปัญหาขึ้นว่าทำไมธงจึงโบกปลิวไปมา

องค์หนึ่งว่า เพราะมีลม 
อีกองค์ก็ว่า เพราะมีธงต่างหาก 

ต่างก็โต้เถียง โดยยึดความคิดเห็นของตน

อาจารย์ก็เลยตัดสินว่า 
มีความเห็นผิดด้วยกันทั้งคู่ เพราะ...
ความจริงแล้ว...ธง ก็ไม่มี ลม ก็ไม่มี
นี่ต้องปฏิบัติให้ได้อย่างนี้ 
อย่า ให้มีลม 
อย่า ให้มีธง 
ถ้ามีธง ก็ต้องมีลม ถ้ามีลม ก็ต้องมีธง 
มันก็เลยจบกันไม่ได้สักที
น่าเอาเรื่องนี้มาพิจารณา 
วาง...
ให้มันว่างจากลม ว่างจากธง 
ความเกิดไม่มี ความแก่ไม่มี ความเจ็บตายไม่มี 
มัน...ว่าง...
ที่เราเข้าใจว่าธง เข้าใจว่าลมนั้น 
มันเป็นแต่ความรู้สึกที่สมมุติขึ้นมาเท่านั้น 
ความจริงมัน...ไม่มี น่าจะเอาไปฝึกใจของเรา
ในความว่างนั้น... 
มัจจุราชตามไม่ทัน ความเกิด ความแก่ ความเจ็บ ความตาย ตามไม่ทัน มัน...หมดเรื่อง
ถ้าไปเห็นว่า...มีธงอยู่ ก็ต้องมีลมมาพัด 
ถ้ามีลม อยู่...ก็ต้องไปพัดธง มันไม่จบสักที 
เพราะ...ความเห็นผิด 
แต่ถ้าเป็นสัมมาทิฐิ
ความเห็นชอบแล้ว ลม ก็ไม่มี ธง ก็ไม่มี 
ก็เลยหมด หมดเรา...หมดเขา...
หมดความเกิด...
ความแก่ ความเจ็บ ความตาย หมด...ทุกอย่าง."
___________________________________________
หลวงปู่ชา สุภัทโท วัดหนองป่าพง.