hello everyone 

ทุกคนสบายดีไหมคะเรามีเรื่องอยากพูดคุยระบายทุกคนช่วยเป็นกระบองเพชรให้เราหน่อยได้มั้ยคะ พอดีมีหลายอย่างที่ต้องคิดเกี่ยวกับตัวเองเเละครอบครัวเเละสิ่งต่างๆรอบตัวเราเป็นคนที่มุ่งมั่นกับการเรียนเราชอบเรารักเเละทุ่มเทเเต่ในปี62สิ่งที่เราทุ่มเทมุ่งมั่นกับพังลายลงเราสอบไม่เคยตกอันดับลงไปเกินท็อป5ของชั้นเรียนทุกอย่างมาพังลงกับครอบครัวที่อย่าร้างกันเราเป็นลูกเป็นพี่สาวเเละเป็นตัวอย่างให้กับน้องเราต้องเลือกว่าจะเลือกฝั่งใครเราเลือกฝั่งพ่อเขาบอกว่าเขาจะไม่ทำให้เราดรอปเรียนเเละจะไม่ทำให้สิ่งที่เราตั้งใจพังทลายลงเขาบอกให้ไปตายเอาดาบหน้าสุดท้ายเเล้วมันก็พังการเรียนของเราพัง ดรอปเรียนไป1ปี ใจของเด็กคนนี้มันเเตกสลายเหมือนคนอกหักยอมรับไม่ได้ร้องไห้ไม่กินข้าวตรอมใจ.ในระหว่างปีนั้นใช้เวลาทำใจ3เดือนมาช่วยพ่อทำงานตากเเดกทะเลาะกันทุกวันเพราะพ่อติดบาคาร่าติดหนักเเบบหนักมากทนไม่ไหวหนีไปหาเเม่ถูกคำพูดย้อมใจอีกเหมือนกับพ่อจะหาทุกอย่างที่ต้องการให้พอไปอยู่มีน้องใหม่เเม่ทำงานมีน้องเพิ่มมาอีกคนน้องชาย7ขวบน้องสาว6เดือนส่วนเรา14ปีต้องเลี้ยงน้องเองทั้งหมดอดหลับอดนอนรอเเม่เลิกงานน้องหลับตั้งทำงานบ้านทั้งหมดไม่เคยบ่น เเต่มีเพียงความน้อยใจเเค่อยากให้เเม่ต้มข้าวต้มให้กินเเต่เเม่กลับเมินทีน้องขอให้เเม่ซื้อของเล่นให้เเม่กลับซื้อให้ทันทีไม่ถึงชั่วโมงส่วนเรารอคำขอนี้ข้ามเดือนไป ปี65ทะเลาะกับเเม่เรื่องน้องโรงเรียนเปิดมีการบ้านทุกวันต้องทำงานบ้านเลี้ยงน้องถูกบ่นไม่เว้นเเต่ละวันเพราะห้องรกจะไม่ให้รกได้ยังไงเราทำความสะอาดเสร็จน้องรื้อทันทีไม่ถึง5นาทีเเม่กลับจากทำงานเห็นเราโดนบ่นในระหว่างปี64ก็โดนพ่อเลี้ยงลวนลามกลัวไม่กล้าบอกจนสุดท้ายได้บอกไปคำตอบกลับมา.ต่อไปนี้ไม่ต้องใสขาสั้นอีกอยู่หน้าบ้านไม่ต้องอยู่ในห้อง.เเละก็อยู่ด้วยความระเเวง ทะกับเเม่หนักขึ้นทุกวันในสาเหตุนี้ก็มาเป็นเพราะน้องเราเหนื่อยที่จะพูดเราเงียบไม่พูดกับใครในบ้านหลังนั้นเเม้กระทั่งน้องเราผิดเองที่เลี้ยงไม่ดี พอได้มาอยู่กับพ่อน้องชายเราก็มาด้วยเพราะน้องติดเรามากเราเลี้ยงน้องชายมาตั่งเเต่2เดือนส่วนพ่อเเม่ก็ทำงาน 

เราย้ายมากระทันหันไม่มีโรงเรียนไหนรับได้ดรอปเป็นรอบที่สอง ครั้งนี้เราไม่หวังอะไรอีกเเล้วหวังไปก็มีเเต่ความผิดหวังจนตอนนี้อายุจะ17ไม่จบม.ต้นสักที เหนื่อยนะเเบบนี้เหนื่อยมาก พอได้เรียนกศน.ได้เจอเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันทำความรู้จักกันจนเป็นเพื่อนสนิดบอกใว้ก่อนนะเราเป็นคนดื่มเเอลกอฮอร์ชอบดื่มเเต่ไม่เคยดื่มไม่ได้สติเราได้สติตลอดลุงป้าพาไปสอนให้รู้ว่ารสชาติเเอลกอฮอร์เป็นยังไงดื่มจะได้ไม่ถูกหลอกมอมเหล้าพอได้ลองติดใจทีนี้บวกกับความเครียดสะสมหมักหมมเป็นคนเก็บกดพ่อเป็นคนหวงเรามากๆถึงขนาดใครทำเราเจ็บเเกถึงขั้นจะไปใส่เดี่ยวกับคนที่ทำเราเลยพ่อไม่ยอมให้ผู้ชายไหนเข้ามาจีบเเบบตัวต่อตัวพ่อบอกมันยังไม่ถึงเวลาเเต่ยอมให้คุยออนไลน์ได้มีเเฟนออนไลน์ได้เข้าใจนะคนเป็นพ่อนะว่าพ่อหวงลูกสาวพ่อมีลูกสาวคนเดียวเเต่พ่อไม่ยอมให้ดื่มเเอลกอฮอร์พอพ่อรู้พ่อด่าเรามันเลวมันไม่น่าใช้นามสกุลกูมันเลวเหมือนเเม่ จริงๆอัปยศนามสกุลกูมันไม่น่าเกิดมาไม่น่าเป็นลูกกูอีชั่วกับกูไม่ต้องมาคุยกันอีกตอนเราไม่อยู่บ้านลุงเอารถมาคืนพ่อไปด่าลุง(ลุงนี้เพื่อนพ่อยามเราลำบากเขาช่วยสุดใจเขาก็รักเราเหมือนลูกของเขาเพราะเขาช่วยครอบครัวเรามาตลอด)เรากับพ่อก็ทะเลาะกันอยู่นะตอนนี้พ่อชอบว่าเรานอนอยุ่บ้านไร้ประโยชน์งานก็ไม่ทำ จะให้ทำยังไงก็อายุมันไม่ถึงอายุเเค่16-17เองเขารับมั้ยก็ไม่ เเม่เลี้ยงก็ช่วยเราหางานเเต่ไม่มีงานไหนรับ ขอเเต่เงิน ว่าไปต่างนาๆตัวภาระบ้าง จนตอนนี้เราไม่รู้ควรทำยังไง เราผิดมากหรอที่ดื่มเเอลกอฮอร์ เราผิดมากหรอที่เกิดมา เราผิดมากหรอที่เราไม่กล้าบอกพ่อเเต่พอเราบอกนะพ่อไม่เคยให้เราไปเราอยู่เเต่ในห้องมา7เดือนไปไกลได้เเค่ตลาดเราผิดมากหรอ เบื่อนะ เหนื่อยนะ ไม่รู้จะทำยังไง อยากทำร้ายตัวเองอีกเเล้วอาการนี้อุตส่าหายไปสุดท้ายก็กลับมาในรอบครั้งที่9 ถ้าการไม่มีเราอยู่มันคงจะดีขึ้น ดีขึ้นมากๆ ไปอยู่ที่ไหนก็ไม่มีใครเอา ไปอยู่ที่เเม่ก็ทะเลาะกับเเม่ มาอยู่ที่พ่อก็ทะอลาะกับพ่อ ตัวปัญหาจริงๆตัวอัปยศที่เกิดมาเราผิดมากมั้ยที่คิดเเบบนี้ เราผิดมากจริงๆใช่มั้ย ใช่มั้ยคะ ที่จริงนี้เเค่เรื่องย่อยเเต่เราเขียนไม่ออกเเล้วมันอยู่ในใจเขียนไม่ได้ไม่สามรถเขียนมาเป็นคำอ่านได้ ผิดมากที่น่าเกิดมาเป็นความอัปยศตระกูลพ่อ ผิดมากที่ไม่สามรถเป็นดั่งที่พ่อหวังผิดมากที่เกิดเป็นลูกพ่อกับเเม่ ขอบคุณนะคะที่อ่านเรื่องราวระบายความในใจขอบคุณนะคะที่เป็นต้นกระบองเพชรให้
ขอบคุณจริงๆนะคะ