สมุดปกเหลือง พูดถึง เรื่องการปฎิรูปที่ดินเพื่อให้ชาวนามีที่ทำกินเป็นของตัวเอง การ nationalized อุตสาหกรรมและกิจการ ที่จำเป็นต่อประชาชนให้เป็นของรัฐ การสร้างรัฐสวัสดิการ ทั้งหมดนี้ เป็นพื้นฐานที่จำเป็นต่อการพัฒนาเศรษฐกิจในระยะยาว

ใน ขณะที่ แผนพัฒนาแห่งชาติ ทั้ง 13 ฉบับ ตั้งแต่ ช่วงปี 2500 นอกจากจะทำให้ เศรษฐกิจโดยรวมของไทย ล้มเหลวอย่างน่าอเน็จอนาถ ในตลอด 50-60 ปีมานี้  ยังทำให้ช่องว่างระหว่าง เมืองกับชนบท ถ่างกว้างขึ้นอย่างรุนแรง การพัฒนากระจุกแต่ในเมืองใหญ่ ในขณะที่ชนบท มีสภาพเหมือนประเทศเอธิโอเปียก็ไม่ปาน ถนนขยะๆ กับ สนามบินขยะๆ ที่อเมริกามาสร้างให้ ก็แทบไม่ช่วยอะไร ตลอดช่วงสงครามเย็น ชนบทไทย พึ่งมาดีขึ้นจริงจัง สมัยนายทักษิณ แต่ก็กลับไปแย่ลงอีกครั้งหลังจากนั้น และ ยังไม่นับว่า ยังทำให้ สิ่งแวดล้อมถูกทำลายจนพินาศ ความเหลื่อมล้ำความยากจน ที่เพิ่มขึ้นมาก 

ลองนึกภาพ ว่า เค้าโครงเศรษฐกิจของ นายปรีดี พนมยงค์ หรือ 5 year plan สไตล์โซเวียต ถูกใช้แทน แผนพัฒนา 13 ฉบับนี้ ที่ฉบับหลังๆ ก็ เวิ่นเว้อถึงแต่เรื่อง เศรษฐกิจพอเพียง  ที่ไม่ได้มีประโยชน์อะไรสักนิด ต่อการพัฒนาประเทศ