บ่นไปซะทุกอย่าง  ทุกเรื่อง แม้แต่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ  จนเราที่เป็นคนรอบข้างรู้สึกไม่ Happy ไปด้วยเลย  เราจะบอกเขาตรงๆ  เขาจะเปลี่ยนไหม หรือรักษาระยะห่างเพิ่มขึ้นดี

บางที่รู้สึกดีมากๆกับคนคนหนึ่ง แววตา ท่าทาง แต่ต้องรอต้องคอยเขาว่างจากแฟน คือเราไม่อยากรอแล้ว แต่ไม่รู้ว่าควรรู้สึกนึกคิดยังไงดี ดีชั่วรู้หมดแต่อดไม่ได้ วันนี้คิดว่าอยากพอ...จริงๆ

           วันนี้เป็นวันที่ 7 พฤษภาคม 2567 และพรุ่งนี้คือวันปฐมนิเทศชั้นปวส. 1 ที่ไม่อยากให้มาถึงเลย การต้องพบกับผู้คนที่หนึ่งในนั้นทำให้ต้องพบเจอกับความจำแย่ ๆ ซึ่งเขาเค

ทั้งเราทั้เขาต่างก็คิดถึงกันค่ะแต่ไม่ได้บ่อยเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ช่วงแรกๆเราก็รั้งแต่เขายืนยันว่าจะไม่กลับมาคุยเราร้องหนักมากช่วงสองวันแรกๆ เราเลยกำลังมูฟออนวันนี้วันที่5แล้วแต่ช่วงสามสี่วันที่ผ่านมาเร

เราอยากตายมากๆเลย มันมีความคิดนี้ในหัวตลอดเวลา ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นก็เพราะเราทำตัวเอง ผลที่ออกมาเราก็อยากตาย เราไม่น่าอยู่บนโลกมาได้นานขนาดนี้เลยนะ แย่มากๆ มันแย่มากๆจริงๆนะชีวิตที่ไม่เหลือใครในวันที่มี

เราเป็นแพนิค มีเรื่องฝังใจ อะไรที่เราเคยทำพลาดหรือทำออกมาไม่ดีเท่าที่เราหวัง รู้สึกผิดหวัง เสียใจ เรื่องเหล่านี้มันยังฝังใจทำให้หยุดคิดไม่ได้สักที ไปแนวธรรมะก็แล้ว พยายามไม่คิดก็แล้ว กินยาก็แล้ว พยายา

รู้สึกว่าชีวิตเหนื่อยๆ เหงาๆ ยังไงก็ไม่รู้ ไม่ค่อยมีแรงผลักดันในการทำสิ่งต่างๆซักเท่าไร ทำอะไรก็ดูเหมือนจะแย่ไปซะทุกอย่าง

ตามหัวข้อเลยครับ แบบประมาณว่า ทำอะไรก็ดูแย่ไปหมด เป็นด้านลบไปซะทุกอย่าง บางครั้งก็รู้สึกว่าเราไม่ควรจะทำอะไรเลย

เราเติบโตมาท่วมกลางครอบครัวที่ไม่ค่อยดี เจอความสัมพันธ์ที่แย่ทั้งความสัมพันธ์ของครอบครัวและคนรัก ตอนนี้เราอยู่ในจุดที่พ้นจากความเจ็บนั้นแล้ว เรามีชีวิตที่ดีขึ้น ดีจนเราอยากลืมเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้น เ

คือตามชื่อคำถามเลยคะ  เราอยากเป็นคนหูทวนลมมากๆเพราะเราโดนด่าอยู่ฝ่ายเดียวเลยมันทำให้รู้สึกแย่มากๆเลยกับการที่เราทำอะไรก็ "โดนด่า" ไปซะทุกอย่าง  อย่างเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดสุดๆร้อนๆค