ผมกับคนคุยรู้จักกันผ่านการแนะนำของรุ่นพี่คนหนึง เขาพึ่งเลิกทำอาชีพคนครัวในร้านหมูกระทะ แล้วมาทำอาชีพหมอนวด ตอนแรกผมก็คิดว่าจะถอยห่างเลย เพราะเขามีลูกติดตอนนี้ลูกเขาอยู่กับสามีเก่าเจอกันนานๆที พ่อแม่ผม หัวโบราน หัวแข็งมาก ไม่มีทางยอมรับได้  แต่พอได้รู้จักกันจริงๆ เขาเป็นคนที่แคร์ความรู้สึกคนอื่นมากๆ เป็นคนตรงๆ ไม่ได้ปิดบังอะไรเพราะเรื่อง ลูกติดยังไม่ปิดบังเลย ถ้าเขาจะมาหลอกจับผมจริงๆคงไม่บอกเรื่องลูกติดแน่ๆ
                   เพราะสังคมไทย ไม่ค่อยยอมรับผู้หญิงพวกนี้   ผมรู้ดีว่าไม่มีทางไปรอดแน่ๆ แต่ผมไม่สามารถฝืนความรู้สึกตัวเอง อาจจะเป็นเพราะ ผมหาคนคุยยากจริงๆ ถึงมีก็เป็นได้แค่เพื่อน จนคนคุยมีแฟนไปแล้ว ผมยังโสดอยู่เลย  แล้วผมก็ไม่อยากตัดเขาออกไปจากชีวิต ก่อนจะรู้จักเขาจริงๆ 
สรุปผมโง่ใช่ไม่ครับที่ทำตามความรู้สึกตัวเอง ที่มันขัดกับเหตุผลที่อยู่บนหลักความเป็นจริง (สมองคิดแต่ทำตามหัวใจ)