สวัสดีค่ะคือเราอายุ 17 ตอนนี้เป็นช่วงที่ต้องอ่านหนังสือหนักๆ ซึ่งเราก็ทำแต่ทุกครั้งที่พักหรือว่าให้โอกาสตัวเองได้จอยกับสิ่งต่างกลับรู้สึกผิดค่ะ รู้สึกผิดที่ว่าทำไมนั่งเฉยๆทำไมถึงไม่ทำอะไรเลยแล้วก็ร้องไห้ออกมาเฉยๆ หรือบางทีก็ร้องออกมาเฉยๆทั้งๆที่อ่านหนังสืออยู่ คือรู้สึกไม่พอ มันยังดีไม่พอ มันยังทำไม่ได้ยังทำไม่ถึงเป้าหมาย อยากให้มันดีกว่านี้แต่ว่าตัวเองอีกคนก็บอกว่าเราทำได้แค่นี้ทำได้แบบคนอื่นไม่ได้หรอก เหมือนความคิดมันตีกันแล้วก็ร้องไห้ออกมาค่ะไม่รู้ว่าแบบนี้มันคือความเครียดปกติรึเปล่า 
ปล.มีบางทีที่ทำร้ายตัวเองแต่เราก็รักชีวิตเราอยู่ ก็เลยทำได้แค่จิกตัวเองตอนที่ต้องรับมือกับความรู้สึกแบบนั้นค่ะ