เล่าสั้น ๆ นะครับ ... หลายเดือนก่อน เพื่อน ๆ กลุ่มนักสมาธิสมัครเล่น เคยคุยกันเล่น ๆ ว่า แต่ละคนมีสมาธิถึงขั้นไหนแล้ว บางคนก็บอกตรงไปตรงมา บางคนก็เงียบขรึม เพราะไม่กล้าประเมินตัวเอง  แต่โดยสรุปแล้ว พวกเราส่วนใหญ่ได้ไม่เกินขั้น 4 มีบางคนกล้าที่จะฝึกขั้น 5 ขึ้นไป แต่อยู่ระหว่างการฝึก ... ยังไม่ได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอัน  
       พวกเรานึกสนุกขึ้นมา ก็เลยให้แบบฝึกหัดไปทำกันเล่น โดยการใช้จิตดูจิต หากใครไปยังสถานที่สาธารณะ เช่น สถานีขนส่ง  รถไฟฟ้า  ห้างสรรพสินค้า  ตลาด หรือที่อื่น ๆ ถ้ามีเวลาพอ  ให้ลองแผ่จิตของเราไปยังบริเวณนั้น แล้วหาผู้ที่มีจิตเป็นนักปฏิบัติ ฯ ให้เจอ แล้วให้สังเกตคน ๆ นั้น อยู่ห่าง ๆ  ว่าเขามีบุคลิกภาพเป็นอย่างไร  ตรงตามที่จิตเราบอกเราไหม
       ผลปรากฏว่า เมื่อพวกเรามาพบปะกัน คนที่มีสมาธิในขั้นสูง จะหาคนที่นักปฏิบัติ ฯ ได้ 1 - 2 คน เป็นคนเดินถนนทั่วไปนี่แหล่ะ  มีบุคลิกภาพเรียบง่าย อารมณ์นิ่ง ๆ และอดทน อันนี้ เป็นการสังเกตโดยใช้จิตดูจิตอยู่ห่าง ๆ ขณะที่ พวกเราบางคนที่มีสมาธิยังไม่ถึงขั้นนั้น ยังไม่ถนัดใช้จิตดูจิต  ... เล่าให้ฟังคร่าว ๆ พวกเราฝึกสมาธิแบบชอบลองของ คือ มีการนำผลการฝึกไปทดลองใช้ โดยให้พวกเราประเมินกันเอง อาจจะไม่เป็นจริง ก็ได้ เพราะเราไม่ได้ตามไปพิสูจน์ถึงที่บ้านคน ๆ นั้น 
       อ่านสนุก ๆ นะครับ อย่าถึงกับมีดราม่าหรือคิดอะไรในทางที่ให้ร้ายต่อกันเลย ที่เขียนมาครั้งนี้ เพื่อส่งเสริมให้เพื่อน ๆ ฝึกสมาธิไปใช้ ปย. ในชีวิตประจำวัน นอกเหนือจากการทำดี ละชั่ว และทำจิตให้สะอาดเป็นบุญกุศล ครับ 
        เป็นกำลังใจให้ทุกท่าน ขอเจริญในธรรม ครับ