แรกรัก 15
หลังจากกินข้าวเย็นกันแล้ว …
คืนนั้นเราไปนั่งฟังเพลงกันที่ โรงแรมเชียงการิล่า มี ฟารั้งสามสี่คู่เต้นรำกันอยู่ ...
สักพักหนึ่งดนตรีเปลี่ยนเป็นเล่นเพลงช้า ...
ตะนิ่นตาญี กระซิบบอก เต้ … เพลง ของ Elvis Presley ... The Wonder of You ต้อ ชอบเพลงนี้ เต้นรำกันเถอะ ...
เต้ พยักหน้ารับ เราออกไปอยู่บนฟลอร์เต้นรำ ... เพลงนี้ความหมายดีนะ … เราจะดูแลกันและกัน-เราจะไม่ทิ้งกันนะ …
เต้ พูดขึ้นและเงยหน้าขึ้นมอง ตะนิ่นตาญี อย่างคาดคั้น ...
ดูแลกัน-ไม่ทิ้งกัน ต้อ สัญญา … ตะนิ่นตาญี ให้คำมั่น ...
นาทีนั้นเองริมฝีปากของเราก็สัมผัสกัน แนบแน่นและนิ่งนาน …
ยังไม่ทันแยกจากกันเราได้ยินเสียง ปรบมือ และ เป่าปากดังขึ้น
กลายเป็นว่าฟารั้ง มันนั่งดูเราสองคนเต้นรำแล้วส่งเสียงเชียร์ ... เหมือนเชียร์มวยที่ เวทีราชดำเนิน ...
ทั้งฟลอร์เต้นรำมีเพียงแค่เราสองคน ...จากโลกแห่งความฝัน ... เราสองคนกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง ...
เต้ อายม้วนต้วนรีบลาก ตะนิ่นตาญี ลงจากฟลอร์ ... ฟารั้งสูงวัยคู่หนึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะข้างข้างยิ้มให้แล้วบอกว่า ...Nice Couple …
ตะนิ่นตาญี ยิ้มให้แล้วบอกขอบคุณ ... แทงยู ... Thank you
********************************************
วันจันทร์ต่อมา …
ในขณะที่ ไอ้จ๋อ ไอ้ป๊อก ไอ้ตี๋ และ ตะนิ่นตาญี ... กำลังนั่งกินข้าวกลางวันกัน ที่ โรงอาหาร ...
บุ๋ม กับเพื่อนอีกสองสามคนเดินเข้ามาหน้าระรื่น ... ต้อ - บุ๋ม ท้อง ... เท่านั้นแหละ วงแตกทันที ...
ไอ้จ๋อ ไอ้ป๊อก ไอ้ตี๋ ปากอ้า-ตาค้าง ... ส่วน ตะนิ่นตาญี ก๋วยเตี๋ยวพุ่งออกจาก ปาก และ จมูก ทันที ...
เสียงสาวสาวในกลุ่มหัวเราะกันดังลั่น ...
ซ้อมไว้ก่อน … บุ๋ม พูด หน้าเฉย-ตาเฉย เดี๋ยวเจอแฟน ต้อ อีกเมื่อไหร่ ...
จะได้พูดได้คล่องคล่องไม่ติดขัด ต้องมีบีบน้ำตาด้วยไหม … จะได้สม บทบาท มากกว่านี้ ...
เล่นอย่างนี้แรงนะ บุ๋ม … ไอ้จ๋อ ว่า …
ไอ้ป๊อก ถาม … เมื่อก่อนเห็น ไอ้นิ่นฯ มันจีบเธออยู่ไม่เห็นเธอสนใจ แล้วทำไมเปลี่ยนใจล่ะ ...
ใครบอกล่ะว่าไม่สนใจ ป๊อก พูดเรื่อยเปื่อย เพียงแต่ไม่มีเหตุผลที่ บุ๋ม จะแสดงออกมาเท่านั้น ...
บุ๋ม จ้องหน้า ตะนิ่นตาญี อย่างเอาเรื่อง ...
จำได้ไหมวันที่แข่งฟุตบอล กับ เซนต์คาเบรียล ที่ สนามศุภฯ ... ก่อนลงสนามแข่ง ต้อ เดินมาบอกให้ บุ๋ม เอาใจช่วยด้วยนะ ... จำได้ไหม ...
แล้วจำได้ไหมกุหลาบดอกแรกที่ ต้อ ให้ บุ๋ม ได้ไหม ... บุ๋ม เปิดหนังสือเล่มใหญ่มีกุหลาบที่ถูกทับไว้จนแห้งดอกหนึ่ง ...
อ้าวไหน บุ๋ม ว่าโยนทิ้งไปแล้วไง … ตะนิ่นตาญี สงสัย ...
บุ๋ม ส่ายหัว … ไม่ได้ทิ้ง บุ๋ม ไม่เคยทิ้งอะไรที่ ต้อ ให้ ...
ในตอนนั้น ไอ้จ๋อ ไอ้ป๊อก ไอ้ตี๋ ขยับตัวลุกขึ้นคงกะว่าจะให้ ... ตะนิ่นตาญี จัดการปัญหากับ บุ๋ม เอง ...
บุ๋ม หันไปมองแล้วบอกว่า … เธอสามคนนั่งลงเลยไม่ต้องหลบไปไหน ...
ไอ้จ๋อ บอกเดี๋ยวกริ่งเข้าเรียนก็ดังแล้วเลิกเรียนแล้วค่อยคุยกันดีกว่า
บุ๋ม พยักหน้ารับ … อย่าหนีแล้วกัน ...
ตะนิ่นตาญี
แรกรัก
หลังจากกินข้าวเย็นกันแล้ว …
คืนนั้นเราไปนั่งฟังเพลงกันที่ โรงแรมเชียงการิล่า มี ฟารั้งสามสี่คู่เต้นรำกันอยู่ ...
สักพักหนึ่งดนตรีเปลี่ยนเป็นเล่นเพลงช้า ...
ตะนิ่นตาญี กระซิบบอก เต้ … เพลง ของ Elvis Presley ... The Wonder of You ต้อ ชอบเพลงนี้ เต้นรำกันเถอะ ...
เต้ พยักหน้ารับ เราออกไปอยู่บนฟลอร์เต้นรำ ... เพลงนี้ความหมายดีนะ … เราจะดูแลกันและกัน-เราจะไม่ทิ้งกันนะ …
เต้ พูดขึ้นและเงยหน้าขึ้นมอง ตะนิ่นตาญี อย่างคาดคั้น ...
ดูแลกัน-ไม่ทิ้งกัน ต้อ สัญญา … ตะนิ่นตาญี ให้คำมั่น ...
นาทีนั้นเองริมฝีปากของเราก็สัมผัสกัน แนบแน่นและนิ่งนาน …
ยังไม่ทันแยกจากกันเราได้ยินเสียง ปรบมือ และ เป่าปากดังขึ้น
กลายเป็นว่าฟารั้ง มันนั่งดูเราสองคนเต้นรำแล้วส่งเสียงเชียร์ ... เหมือนเชียร์มวยที่ เวทีราชดำเนิน ...
ทั้งฟลอร์เต้นรำมีเพียงแค่เราสองคน ...จากโลกแห่งความฝัน ... เราสองคนกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง ...
เต้ อายม้วนต้วนรีบลาก ตะนิ่นตาญี ลงจากฟลอร์ ... ฟารั้งสูงวัยคู่หนึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะข้างข้างยิ้มให้แล้วบอกว่า ...Nice Couple …
ตะนิ่นตาญี ยิ้มให้แล้วบอกขอบคุณ ... แทงยู ... Thank you
********************************************
วันจันทร์ต่อมา …
ในขณะที่ ไอ้จ๋อ ไอ้ป๊อก ไอ้ตี๋ และ ตะนิ่นตาญี ... กำลังนั่งกินข้าวกลางวันกัน ที่ โรงอาหาร ...
บุ๋ม กับเพื่อนอีกสองสามคนเดินเข้ามาหน้าระรื่น ... ต้อ - บุ๋ม ท้อง ... เท่านั้นแหละ วงแตกทันที ...
ไอ้จ๋อ ไอ้ป๊อก ไอ้ตี๋ ปากอ้า-ตาค้าง ... ส่วน ตะนิ่นตาญี ก๋วยเตี๋ยวพุ่งออกจาก ปาก และ จมูก ทันที ...
เสียงสาวสาวในกลุ่มหัวเราะกันดังลั่น ...
ซ้อมไว้ก่อน … บุ๋ม พูด หน้าเฉย-ตาเฉย เดี๋ยวเจอแฟน ต้อ อีกเมื่อไหร่ ...
จะได้พูดได้คล่องคล่องไม่ติดขัด ต้องมีบีบน้ำตาด้วยไหม … จะได้สม บทบาท มากกว่านี้ ...
เล่นอย่างนี้แรงนะ บุ๋ม … ไอ้จ๋อ ว่า …
ไอ้ป๊อก ถาม … เมื่อก่อนเห็น ไอ้นิ่นฯ มันจีบเธออยู่ไม่เห็นเธอสนใจ แล้วทำไมเปลี่ยนใจล่ะ ...
ใครบอกล่ะว่าไม่สนใจ ป๊อก พูดเรื่อยเปื่อย เพียงแต่ไม่มีเหตุผลที่ บุ๋ม จะแสดงออกมาเท่านั้น ...
บุ๋ม จ้องหน้า ตะนิ่นตาญี อย่างเอาเรื่อง ...
จำได้ไหมวันที่แข่งฟุตบอล กับ เซนต์คาเบรียล ที่ สนามศุภฯ ... ก่อนลงสนามแข่ง ต้อ เดินมาบอกให้ บุ๋ม เอาใจช่วยด้วยนะ ... จำได้ไหม ...
แล้วจำได้ไหมกุหลาบดอกแรกที่ ต้อ ให้ บุ๋ม ได้ไหม ... บุ๋ม เปิดหนังสือเล่มใหญ่มีกุหลาบที่ถูกทับไว้จนแห้งดอกหนึ่ง ...
อ้าวไหน บุ๋ม ว่าโยนทิ้งไปแล้วไง … ตะนิ่นตาญี สงสัย ...
บุ๋ม ส่ายหัว … ไม่ได้ทิ้ง บุ๋ม ไม่เคยทิ้งอะไรที่ ต้อ ให้ ...
ในตอนนั้น ไอ้จ๋อ ไอ้ป๊อก ไอ้ตี๋ ขยับตัวลุกขึ้นคงกะว่าจะให้ ... ตะนิ่นตาญี จัดการปัญหากับ บุ๋ม เอง ...
บุ๋ม หันไปมองแล้วบอกว่า … เธอสามคนนั่งลงเลยไม่ต้องหลบไปไหน ...
ไอ้จ๋อ บอกเดี๋ยวกริ่งเข้าเรียนก็ดังแล้วเลิกเรียนแล้วค่อยคุยกันดีกว่า
บุ๋ม พยักหน้ารับ … อย่าหนีแล้วกัน ...
ตะนิ่นตาญี