ยิ่งรู้จักยิ่งได้คุยกับคุณ ฉันรู้สึกเหมือนผูกพันอย่างบอกไม่ถูก มันเป็นความปรารถนาดีที่มีให้กันเสมอลึกๆในใจ มันดีจนห้ามใจไม่รักเธอไม่ได้ แต่อีกมุมนึงนับวันฉันก็ยิ่งรู้สึกว่าคุณคู่ควรกับคนที่ดีกว่าฉัน คนที่ทำให้คุณมีความสุขได้มากกว่าฉัน คุณคู่ควรกับคนที่สมบูรณ์แบบกว่าฉัน เพราะคุณแสนดีเหลือเกิน ถ้าคุณเลือกจะเดินจากฉันไป ฉันจะไม่โกรธเลย ตรงกันข้ามฉันจะเฝ้าอวยพรให้คุณมีความสุขมากๆ ยิ้มได้ในทุกๆวัน มีชีวิตที่ดีๆ ได้เจอคนที่เพรียบพร้อมและเหมาะสมกับคุณ ฉันคงมีให้คุณได้แค่ความปรารถนาดีอยู่เสมอ ไม่ว่าเรื่องของเรามันจะลงเอยยังไง ฉันจะได้เคียงข้างคุณมั้ยก็ไม่สำคัญ เพราะความสุขของคุณสำคัญกว่า ถึงฉันจะต้องอ้างว้างแค่ไหน ขอแค่ฉันได้รู้ว่าคุณมีความสุขดี ฉันก็จะยินดีด้วยเสมอ คนที่แสนดีอย่างคุณคู่ควรกับสิ่งที่ดีๆเหล่านั้น ซึ่งฉันคงมีให้คุณได้เท่านี้ คนธรรมดาอย่างฉันคงไม่กล้าหวังว่าคุณจะมาอยู่เคียงข้าง มันเกินฝันไปไกล คุณดูเพรียบพร้อมจนฉันไม่กล้าจะคิดเลย แค่ครั้งนึงเคยได้รู้จักกันก็ถือเป็นโชคดีที่สุดแล้ว เพราะมันเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้ ถึงแม้มันจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆก็ตาม ไม่ว่าตอนนี้คุณจะตัดสินใจยังไงฉันก็พร้อมจะรับ ไม่ว่าสุดท้ายแล้วคู่ของคุณจะเป็นใคร คนๆนั้นก็คงเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกเลย ขอบคุณที่สอนให้ฉันรู้จักความรัก และรู้ว่าฉันยังมีหัวใจ ฉันสามารถรักโดยที่ไม่หวังสิ่งตอบแทน รักโดยไม่มีเงื่อนไข แค่ได้รักคุณมันก็เพียงพอแล้ว ขอบคุณที่เงียบหายไปเพราะทำให้ฉันได้ทบทวนอะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับความรัก จนเริ่มปลงกับการเปลี่ยนแปลง และหันมาโฟกัสที่ปัจจุบันแทน สุขทุกข์สลับสับเปลี่ยนหมุนเวียนไปเรื่อยๆ แต่สิ่งที่ฉันทำได้คือเฝ้ามองดูอย่างห่างๆ เหมือนกับที่เฝ้ามองคุณอยู่ห่างๆเช่นกัน คุณอาจจะกลับมาแล้วหายไปอีกสักกี่ครั้ง หรืออยู่กับฉันตลอดไป ฉันก็จะพยายามมองให้เป็นเรื่องธรรมชาติ และทำทุกวันให้ดีที่สุด ถ้ามีโอกาสรักใครสักคนก็จะรักให้ดีที่สุด และถ้าต้องจากใครสักคนก็ไม่เสียดาย เพราะเราทำดีที่สุดแล้ว รักคุณนะ หวังว่าคุณจะรับรู้ถึงความรักที่ฉันมีให้ ยิ่งในเวลาที่คุณหายไป ยิ่งทำให้ฉันรู้หัวใจตัวเองมากขึ้น เพลงที่ชอบฟังก็จะทำให้นึกถึงคุณ ฟ้าตอนเย็นก็ทำให้คิดถึงคุณจับใจจนอยากร้องไห้ นี่ใช่มั้ยที่เรียกว่าความรัก นี่ฉันรักคุณแล้วใช่มั้ย 
ฉันไม่รู้ว่าคุณจะบังเอิญผ่านมาได้อ่านมั้ย ฉันคิดถึงคุณเหลือเกิน คุณเลือกเดินจากไปครั้งนี้มันทำให้ฉันคิดถึงคุณมากเลย คิดถึงช่วงเวลาดีๆจัง มันยังอยู่ในใจเสมอเลย บางครั้งฉันคิดว่าลืมได้แล้ว ไม่มีคุณก็มีความสุขได้ แต่เปล่าเลย พออยู่เฉยๆไม่มีอะไรทำ ก็คิดถึงคุณเหมือนเดิม ฉันควรทำยังไงดี ควรจะจำคุณแบบไหน 
ใครที่ได้อ่านจดหมายฉันที่เขียนให้เค้าคนนั้น มีความเห็นหรือรู้สึกยังไงบ้างก็มาแชร์กันได้นะ บางทีฉันอาจจะเห็นตัวเองได้ไม่ดีเท่าคนอื่นที่มองเข้ามาก็ได้