สวัสดีค่ะคือเราอายุยังน้อยมากๆเลยค่ะยังไม่ได้ขึ้นมัธยมเลย เรากับแม่ไม่ค่อยได้สนิทกันมากค่ะเมื่อก่อนแม่ทำงานอยู่ต่างประเทศนานๆทีถึงจะกลับมาหาเราค่ะ เราโตมากับตายายที่ก็มีปัญหากันนิดหน่อยเพราะท่านชอบพูดรุนแรงและใช้ความรุนแรงบ่อยค่ะ ความรู้สึกที่ไม่ชอบแม่ตัวเองมันเริ่มขึ้นตอนโควิดมาแรกๆค่ะ แม่เรากลับมาทำงานที่ไทยได้นานพอหลายปีเลยค่ะแต่พึ่งกลับมาอยู่กับเราตอนมีโควิด
เราได้รู้จักกับพี่คนนึงในเฟสเราแชทพูดคุยกันแต่ไม่ได้สนิทสนมกันค่ะไม่เคยโทรคุยนะคะ เขาเป็นผู้หญิงค่ะ เราคุยกับพี่เขาได้ไม่กี่วันคุณแม่ก็มาเห็นค่ะ พอแม่เห็นแม่ก็ต่อว่าเราค่ะบอกว่ามันอันตราย ถ้าเขาหลอกให้ส่งรูปส่งอะไรให้จะทำยังไง เรารู้ค่ะว่ามันอันตรายแต่คิดว่าแค่คุยกันสนุกๆคงไม่เป็นไร แต่พอแม่บอกแบบนั้นก็เลยบล็อกเขาไปค่ะ หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกับคนในโลกออนไลน์อีกเลยค่ะ
แต่แม่ชอบพูดยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูดตลอดเลยค่ะ เรารู้ว่าแม่เป็นคนไม่ดีมากขึ้นเรื่อยๆจากการกระทำของแม่ค่ะ แม่เริ่มบงการชีวิตเรามากขึ้นไม่ว่าจะเป็นการคบเพื่อน คุยดับเพื่อนแม่ชอบเปิดโทรทัศน์เราดูบ่อยจนรู้สึกอึดอัด
บางครั้งพอมีปัญหาที่โรงเรียนแม่ก็ชอบพูดว่าเราเป็นตัวปัญหาบ่อยๆค่ะ
เคยปรึกษาแม่เรื่องที่ถูกบูลลี่ที่รร.ค่ะ เป็นการปรึกษาครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่เราจะทำค่ะ แม่บอกประมาณว่ามันก็เรื่องเล็กน้อยแล้วก็บอกว่าเราทำตัวน่ารำคาญค่ะ คิดเล็กคิดน้อยไร้สาระ เขาอาจจะพูดเล่นๆก็ได้จะเก็บมาคิดทำไหม หลังจากปรึกษาเรื่องนี้ไปแม่ก็จะยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูดไม่ดีตลอดเลย เวลาทำไม่ถูกใจก็จะบอกว่า เพราะทำตัวแบบนี้ไงถึงมีคนเกลียด บางครั้งเวลาแม่ถามว่ามีปัญหารร.มั้ย ถ้าตอบว่าไม่มีปัญหา แม่จะชอบพูดว่า ดีละเลิกเป็นเด็กมีปัญหาสักที ทุกครั้งที่คุยกันเรารู้สึกอึดอันมากและรู้สึกแย่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆเลยค่ะ
เราปรับตัวเราไม่ทำแล้วทำไหมต้องพูดให้เรารู้สึกแย่ด้วย
เราพยายามทำตัวให้แม่ชอบให้ได้รับคำชมทำไหมต้องเอามันกลับมาทำให้รู้สึกแย่ด้วย
ก่อนที่จะมาพิมระบายในนี้ก็พึ่งโทรคุยกับคุณแม่มาค่ะวันนี้เรารู้สึกหงุดหงิดจากหลายๆเรื่องในวันนี้รู้สึกไม่อยากอาหารเลยขึ้นร้องมาเปิดอะไรดูในยูทูปเรื่อยเปื่อยค่ะแม่โทรมาหาถามสารทุกข์สุกดิบเรื่อยไปเขาถามว่ากินข้าวรึยังเราบอกยัง แม่ก็เริ่มว่าเราเลยค่ะ ว่า ทำมั้ยไม่กินถ้าป่วยขึ้นมามันจะยุ่งยากคนอื่น ทำตัวมีปัญหาอีกแล้วนะ ทำอะไรอุดอู้อยู่ในห้องคุยกับคนแปลกหน้าอีกแล้วใช่มั้ย
พอเราบอกว่าไม่ได้ทำแต่น้ำเสียงเราดูหงุดหงิดมากค่ะเพราะเหนื่อยแม่ก็ด่าเราค่ะ ขอไม่พิมเนื้อหานะคะไม่ค่อยอยากจำมันเท่าไหร่ถ้ากลับมาอ่านข้อความนี้อีก
จากที่เล่าไปทั้งหมดเราอยากจะรู้ว่าเราผิดมั้ยค่ะที่มีความรู้สึกไม่ชอบแม่ตัวเอง หรือว่าเรามีปัญหาเหมือนที่แม่บอกจริงๆคะ เรารู้สึกแย่รู้สึกท้อมาก รู้ว่าตัวเองเป็นลูกที่ไม่ดีมากเลยค่ะ เราพยายามทำตามที่แม่ต้องการแล้วเราผิดตรงไหนอีก ไม่หยาบคาย ทำตามที่แม่ต้องการหลายอย่างทำไหมเวลาโกรธใครชอบมาลงที่เราชอบพูดให้รู้สึกแย่ แม่ไม่รักเราหรอคะเราไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆหรอ?
เราจะต้องทำยังไงแม่ถึงจะพอใจ ต้องทำตามที่ต้องการอยากให้เป็นอะไรก็ต้องเป็นใช่มั้ย ต้องทิ้งความฝันไปทำตามฝันแม่ใช่มั้ยคะ?
เราผิดรึเปล่าที่ไม่ชอบแม่ตัวเอง เรามีปัญหารึเปล่าคะ?
เราได้รู้จักกับพี่คนนึงในเฟสเราแชทพูดคุยกันแต่ไม่ได้สนิทสนมกันค่ะไม่เคยโทรคุยนะคะ เขาเป็นผู้หญิงค่ะ เราคุยกับพี่เขาได้ไม่กี่วันคุณแม่ก็มาเห็นค่ะ พอแม่เห็นแม่ก็ต่อว่าเราค่ะบอกว่ามันอันตราย ถ้าเขาหลอกให้ส่งรูปส่งอะไรให้จะทำยังไง เรารู้ค่ะว่ามันอันตรายแต่คิดว่าแค่คุยกันสนุกๆคงไม่เป็นไร แต่พอแม่บอกแบบนั้นก็เลยบล็อกเขาไปค่ะ หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกับคนในโลกออนไลน์อีกเลยค่ะ
แต่แม่ชอบพูดยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูดตลอดเลยค่ะ เรารู้ว่าแม่เป็นคนไม่ดีมากขึ้นเรื่อยๆจากการกระทำของแม่ค่ะ แม่เริ่มบงการชีวิตเรามากขึ้นไม่ว่าจะเป็นการคบเพื่อน คุยดับเพื่อนแม่ชอบเปิดโทรทัศน์เราดูบ่อยจนรู้สึกอึดอัด
บางครั้งพอมีปัญหาที่โรงเรียนแม่ก็ชอบพูดว่าเราเป็นตัวปัญหาบ่อยๆค่ะ
เคยปรึกษาแม่เรื่องที่ถูกบูลลี่ที่รร.ค่ะ เป็นการปรึกษาครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่เราจะทำค่ะ แม่บอกประมาณว่ามันก็เรื่องเล็กน้อยแล้วก็บอกว่าเราทำตัวน่ารำคาญค่ะ คิดเล็กคิดน้อยไร้สาระ เขาอาจจะพูดเล่นๆก็ได้จะเก็บมาคิดทำไหม หลังจากปรึกษาเรื่องนี้ไปแม่ก็จะยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูดไม่ดีตลอดเลย เวลาทำไม่ถูกใจก็จะบอกว่า เพราะทำตัวแบบนี้ไงถึงมีคนเกลียด บางครั้งเวลาแม่ถามว่ามีปัญหารร.มั้ย ถ้าตอบว่าไม่มีปัญหา แม่จะชอบพูดว่า ดีละเลิกเป็นเด็กมีปัญหาสักที ทุกครั้งที่คุยกันเรารู้สึกอึดอันมากและรู้สึกแย่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆเลยค่ะ
เราปรับตัวเราไม่ทำแล้วทำไหมต้องพูดให้เรารู้สึกแย่ด้วย
เราพยายามทำตัวให้แม่ชอบให้ได้รับคำชมทำไหมต้องเอามันกลับมาทำให้รู้สึกแย่ด้วย
ก่อนที่จะมาพิมระบายในนี้ก็พึ่งโทรคุยกับคุณแม่มาค่ะวันนี้เรารู้สึกหงุดหงิดจากหลายๆเรื่องในวันนี้รู้สึกไม่อยากอาหารเลยขึ้นร้องมาเปิดอะไรดูในยูทูปเรื่อยเปื่อยค่ะแม่โทรมาหาถามสารทุกข์สุกดิบเรื่อยไปเขาถามว่ากินข้าวรึยังเราบอกยัง แม่ก็เริ่มว่าเราเลยค่ะ ว่า ทำมั้ยไม่กินถ้าป่วยขึ้นมามันจะยุ่งยากคนอื่น ทำตัวมีปัญหาอีกแล้วนะ ทำอะไรอุดอู้อยู่ในห้องคุยกับคนแปลกหน้าอีกแล้วใช่มั้ย
พอเราบอกว่าไม่ได้ทำแต่น้ำเสียงเราดูหงุดหงิดมากค่ะเพราะเหนื่อยแม่ก็ด่าเราค่ะ ขอไม่พิมเนื้อหานะคะไม่ค่อยอยากจำมันเท่าไหร่ถ้ากลับมาอ่านข้อความนี้อีก
จากที่เล่าไปทั้งหมดเราอยากจะรู้ว่าเราผิดมั้ยค่ะที่มีความรู้สึกไม่ชอบแม่ตัวเอง หรือว่าเรามีปัญหาเหมือนที่แม่บอกจริงๆคะ เรารู้สึกแย่รู้สึกท้อมาก รู้ว่าตัวเองเป็นลูกที่ไม่ดีมากเลยค่ะ เราพยายามทำตามที่แม่ต้องการแล้วเราผิดตรงไหนอีก ไม่หยาบคาย ทำตามที่แม่ต้องการหลายอย่างทำไหมเวลาโกรธใครชอบมาลงที่เราชอบพูดให้รู้สึกแย่ แม่ไม่รักเราหรอคะเราไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆหรอ?
เราจะต้องทำยังไงแม่ถึงจะพอใจ ต้องทำตามที่ต้องการอยากให้เป็นอะไรก็ต้องเป็นใช่มั้ย ต้องทิ้งความฝันไปทำตามฝันแม่ใช่มั้ยคะ?