อายุ15เเม่ชอบพูดให้ไปหางานทำอะครับตรอดเลย
ปกติผมได้เงิน50ต่อวันบางวันไม่ได้ด้วยครับเเต่เเม่จะทำของกินให้​ผมเลยโอเคไม่เป็นไร​  เเต่ผมย้ายมาเรียนเเละต้องมาอยู่บ้านยาย​ เเล้วบ้านสภาพ​ไม่ดีมากๆห้องไม่เก็บเสียงด้วยผมชอบพากย์​เสียงมากๆเเต่เลิกพากย์​ไปเพราะคนอื่นได้ยินเเล้วชอบหาว่าผมเป็นบ้า​  ผมเลยขอเเม่ทำห้องใหม่ได้มั้ยเเบบเก็บเสียง​  เเม่บอกให้ไปหางานทำเอง​  ผมก็เเบบโอเคเดี๋ยวค่อยๆเก็บตังค่าขนมก็ได้เเล้วค่อยพากย์​   เเต่พอวันไหนผมพาเพื่อนมาพวกเราคุยกันมันทำให้ไม่เป็นที่ส่วนตัวเเบบมากๆ​ พวกญาติๆยายๆชอบเปิดประตูเข้าห้องผมอะครับทั้งวันที่ผมอยู่คนเดียววันที่เพื่อนมา  เเล้วชอบเอาไปนินทากัน​  เเล้วผมไม่ชอบมากครับจนผมซึมเลย  ผมเลยขอเเม่เเล้วพูดเรื่องนี้ให้เเม่ฟังใหม่ไม่สร้างห้องก็ขออยู่ห้องเช่าได้มั้ย​  เเม่บอกไม่ได้ไม่ก็ไปหางานทำสิ​เเละให้ผมไปสนิทกับญาติๆ​     / สุขภาพ​จิตผมยิ่งดีขึ้นมากตอนผมเจอเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันหลายปี ผมเริ่มกลับมาวาดรูปใหม่ทำสิ่งอื่นมากขึ้น​ พอผมเจอเเบบนี้ผมรู้สึกเเย่มากจนผมร้องให้ผมรู้สึกมันไม่เป็นที่ส่วนตัวเเบบมากๆ