ก่อนอื่นก็อยากจะบอกว่าเรื่องราวของเรายาวมากๆ เลยนะคะ เพราะมีหลายปัจจัยมากๆ
เรากับแฟนอยู่ด้วยกันมา 2 ปี ตอนคบกันได้ 1 ปี เขาก็จับได้ใบแดง 2/65 ซึ่งเป็นสิ่งที่เราเสียใจมาก เพราะเรามีภาระหน้าที่ที่เยอะมาก หลังจากนั้น ก็มีคนเข้ามาบอกเรื่อยๆ ว่า รอฝึกเสร็จ ก็ให้ยกเงินเดือนให้เขาละออกมาทำงานที่บ้าน ซึ่งเราก็หวังเป็นอย่างมากที่จะเป็นแบบนั้น ซึ่งเรา 2 คน เป็นคนมีภาระเยอะค่ะงวดรถยนต์ งวดรถมอไซค์ งวดที่ดิน ต่างๆ นาๆ ก่อนที่เขาจะไปทหารเราก็ทำงานหาเงินต่างๆ นาๆ มาไว้สำรอง ซึ่งบอกเลยค่ะว่ามันพอแบบถูๆ ไถๆ และก่อนหน้าที่เขาจะไปทหาร 1 เดือนเราต้องไปรับมรดกหนี้จาก ธนาคาร ธกส. เป็นจำนวนเงิน 2.5m สำหรับบางคนมันไม่เยอะ ใช่ค่ะ สำหรับเราก็ไม่ได้เยอะมาก เพราะเรามีที่ดิน เกือบ 100 ไร่ ในการทำเกษตร เรามีเครื่องทุ่นแรงทุกอย่าง รถไถ รถคีบ เครื่องปลูก แต่ไม่มีคนทำ เราเหลือคุณพ่อคนเดียวที่ซึ่ง ผ่าตัดเปลี่ยนเส้นเลือดหัวใจได้ไม่ถึงปี เป็นเบาหวาน เป็นความดัน อดีตเคยผ่านการเป็นเส้นเลือดสมองตีบ แกไม่เคยอยู่เฉยๆ ในการทำงาน แกทำทุกอย่าง เมื่อไม่มีคนทำ แกก็ต้องทำ หาคนมารับจ้างก็ไม่มี ทุกอย่างเดือดร้อนไปหมด มิหนำซ้ำ พี่ชายเราติดยา เกลียดพ่อ ทำลายข้าวของในบ้าน อาฆาตมาดร้ายคนในบ้าน พังบ้านทุกอย่าง ลื้อบ้าน เอาของในบ้านทุกอย่างไปขาย เรากลายเป็นคนไม่มีบ้านต้องไปอาศัยบ้านญาติอยู่ แจ้งตำรวจทุกอย่าง เรื่องเป็นปีกว่าจะจับให้ พอจับไป เขาก็ติดคุกซึ่งก็มีวันได้ออก แต่สิ่งที่เราต้องรับมือคือ บ้านที่พังไปแล้ว ต้องซ่อมแซม ไม่มีเงินเพราะภาระหนี้สินก็มีให้จ่ายในทุกเดือน ตอนนี้บ่าสุดพ่อเราวูบ เหนื่อย ต้องเข้า รพ. ทั้งอาเจียน ทั้งไม่มีแรง เราเครียดมาก เราตัวคนเดียว เรามีแค่พ่อกับแฟน เราต้องดูแลพ่อคนเดียว เราอยากให้แฟนเราออกมาช่วย เพราะเราต้องปลูกอ้อย ปลูกมัน ไว้ใช้หนี้ ธนาคาร บ้านเรากับพ่อก็ต้องทำกัน 2 คน ซึ่งตอนนี้พ่อเข้า รพ. ก็ทำอะไรยังไม่ได้ สิ่งที่เราอยากจะถามทุกคนเลยก็คือ เราอยากให้แฟนเราออกมาจากการเป็นทหารค่ะ
-แต่เราก็อยากจะบอกทุกคนนะคะว่าไม่ใช่แฟนไม่เคยคุย ไม่บอกเรื่องราวต่างๆ นานา ให้ใครฟัง เขาทำแล้วค่ะ แต่โดนเมิน ไม่สนใจ ปัจจุบันตอนนี้แฟนเราออกไปอยู่บ้านนายพลค่ะ เพราะคิดว่าการไปอยู่เขาอาจจะให้ออก ก่อนที่จะออกไป ตั้งแต่กลับเข้ากองร้อยตอนปีใหม่ เขาไปคุยกับจ่า คุยตลอดแต่ก็ไม่ได้ จนกระทั่ง ผู้กอง ผบ.ร้อย เข้ากอง เขาก็ไปคุย เราก็ดีใจเพราะเหมือนจะเข้าใจ แต่สุดท้ายเขาก็เมินเฉย แต่ประเด็นคือมีเพื่อนเขาอีกคนได้จำหน่ายออก เพื่อนเขาคนนี้บอกว่าย่าป่วยไม่มีใครดูแล ตั้งแต่กลับเข้ากองร้อยเขาได้ลาทุกอาทิตย์ แม่ของเขามีเบอร์ผู้กองเขาน่าจะรู้จักกันเพราะเพื่อนเขาเรยมีญาติเป็นทหารในนั้น แม่เขาจะโทรมาขอให้ลูกลาตลอด ลาทุกอาทิตย์ และสุดท้ายก็ได้ลายาว ไม่ต้องกลับเข้ากองร้อยอีก พอเป็นแฟนเราไปคุยกลับไม่ได้ ขอเบอร์จะให้พ่อโทรไปให้ก็ไม่ให้ เราเลยรู้สึกถึงความไม่ยุติธรรม สุดท้ายเขาก็บอกให้แฟนเราไปคุยกับคุณนายบ้านนายพลที่แฟนเราจะไปอยู่ ตอนนี้แฟนเราก็ไปอยู่บ้านคุณนายได้ 1 อาทิตย์ แฟนเราเลยไปคุย บอกเหตุผลทุกอย่าง เหมือนเขาจะไปคุยกัน สุดท้ายก็มาบอกแฟนเราว่า ไม่ได้ มันยังไม่ได้ เราก็สงสัยในเหตุผลว่าทำไมยังไม่ได้ สุดท้ายก็ไม่ได้คำตอบ แฟนเราไปอยู่นั่น ทำทุกอย่าง ขับรถ รับส่งคุณนาย หลานคุณนาย ล้างถ้วยล้างชาม ทำกับข้าว กวาดบ้าน ถูกบ้าน เป็นแฟนเราทำทุกอย่าง เรารู้สึกไม่ยุติธรรมเอามากๆ ทำไมคนที่ดูแล คนที่รับผิดชอบ ถึงเป็นใครไม่รู้ที่เขาไม่เคยช่วยเหลืออะไรเราเลย พ่อแม่เลี้ยงมากลับไม่ได้ดูแล แฟนที่มีภาระด้วยกันกลับไม่ได้รับผิดชอบร่วมกัน แต่ต้องไปดูแลรับผิดชอบใครก็ไม่รู้ เราลืมบอกอีกอย่างค่ะ แฟนเราเหลือแม่คนเดียว ตอนนี้อยู่กับพี่ชายของแฟนที่ติดยาเช่นกัน เรากำลังจะไปรับมาอยู่ด้วยเพราะร่างกายแกไม่ค่อยแข็งแรง เวียนหัวง่ายและกลัวว่าจะเกิดอันตรายจากพี่ชายแฟน อ่านๆ มาบางคนอาจจะคิดว่าเราแต่งเรื่องรึเปล่า อะไรรึเปล่า แต่มันคือเรื่องจริงค่ะ เรามีหลักฐานทุกอย่าง รูปบ้าน รูปพ่อเข้า รพ. นี่แหล่ะค่ะที่เขาว่า ชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร
 
-ที่เรามาระบาย มาโพสต์ในนี้ส่วนนึงเราก็หวังค่ะ หวังว่าจะมีคนยื่นมือเข้ามาช่วย หวังว่าจะมีซักคนเข้ามาปลอบ มาแนะนำ เพราะตอนนี้เราเครียดมากค่ะ วันๆ นึงแทบไม่ได้นอน จริงๆ ก็อยากจะขอแค่ว่าถ้าใครพอช่วยเหลือพอแนะนำ เรื่องที่ทำให้แฟนเราออกมาได้ ช่วยเราทีนะคะ 😭😭