เพื่อนเรามันไม่เคยปลอบหนูแต่กลับงอนหนูแทนและเมินตอนที่เราร้องไห้หรือไม่สบายใจ เราต้องเป็นขอโทษแทนตลอด ปลายภาคแล้วคงหาเพื่อนใหม่ไม่ได้เดี๋ยวเราจะไปเป็นปัญหาเขาอีก ไลน์บอกพ่ออยากให้ปลอบสบายใจกับมีกำลังใจขึ้น แต่กลับโดนด่าแทน อยากโตมาเลิกเป็นคนร้องไห้แต่ก็ไม่เข้มแข็งเหมือนคนอื่นซักที ติดร้องไห้ตั้งแต่เด็กจนโตปัญหารอบตัวตั้งแต่เด็ก จำได้ดีเลยว่าเคยโดนทำร้ายกับด่าตั้งแต่อนุบาล โดนด่าว่า
ไม่มีใครจะเลี้ยงหรอก แม่ก็ไม่เอา กูถึงทนเลี้ยงอยู่ เราจำคำได้ทุกคำที่โดนด่า ทุกวันนี้มีเพื่อนออนไลน์คอยอยู่ข้างๆแต่ยังไงก็ต้องอยู่กับความเป็นจริงอยู่ดี

จะว่าเราผิดก็ได้นะคะ ทุกวันนี้คือทนปรับหมดแล้ว อยากไปหาหมอดูอาการบ้างแต่พ่อไม่ให้ การที่เขาพูดปลอบไม่จริงใจง่ายๆแล้วให้เราไปทำ มันยากมากๆถ้าเขาไม่ได้อยู่จุดนั้นเหมือนเรา