อยากเป็นอิสระ อยากออกไปอยู่คนเดียว อยากออกไปหางานทำ
ตอนนี้เราอยู่ ปี 3 แล้วเราอยากออกมาใช้ชีวิตข้างนอกแต่ครอบครัวไม่ให้
คือเราอายุ 20 ปีแล้วเราอยากออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเอง อยากออกมาทำงานไปเรียนไปไม่อยากขอเงินพ่อแม่ แต่แม่เรากับไม่ให้เราไป
อยากออกไปหาประสบการณ์ อยากที่จะเรียนรู้ชีวิตด้วยตัวเอง ถึงจะผิดพลาดบ้างก็ไม่เป็นไร
บวกปัญหาที่บ้านไม่ค่อยให้ออกไปไหน ถ้าไม่ใช่เรื่องเรียนก็ไม่ให้ หรือกระทั่งจะไปเที่ยวกับเพื่อน ขออนุญาติแล้วก็ไม่ให้ไปต้องไปแบบไม่บอก หรือพอบอกไปก็ชอบเร่งเราให้กลับบ้านซึ่งเราออก9โมง10โมงก็เร่งให้เรากลับตอนบ่ายสองบ่ายสามและชอบถามเราย้ำๆว่าอยู่ไหนๆไปกับใคร เมื่อไรจะกลับ อยู่ยังงี้ สี่ห้ารอบได้ ตอนจะไปเราก็บอกแม่แล้วว่าเราไปกับเพื่อนมีใครบ้างเราก็บอกกลับเวลาไหนเราก็บอก แต่แม่ก็ยังจะโทรมาถามอยู่ตลอด ทำให้เวลาเที่ยวไม่ค่อยมีความสุข
และบ้านเรากับที่มหาวิทยาลัยก็ไกลกันมากใช้เวลา 3-4 ชม. กว่าจะไปถึงมอ ถ้าวันไหนเรียนเช้าเราต้องตื่นตั้งแต่ตี3-4กว่าจะถึงบ้านก็3-4ทุ่ม มันทำให้เราเหนื่อยมากๆกับการเดินทาง
แม่ชอบบ่นว่าทำไมไม่เป็นเหมือนคนนั้นคนนี่บ้าง(คนที่ทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองและครอบครัวได้) เราก็บอกว่าเราอยากไปทำเราจะไปทำ เราอยากหาเงินเลี้ยงตัวเองได้ ไม่อยากขอครอบครัว แต่แม่เราก็บอกว่าหนักไป แต่สำหรับเราแล้วต่อให้หนักแค่ไหนเราก็โอเค แต่แม่ก็ไม่อนุญาต
เราอึดอัดมากที่เวลาจะไปไหนก็ไปไม่ค่อยได้ แม่อยากให้เราอยู่บ้านไม่อยากให้เราออกไปไหน พอจะไปนอนค้างทำงานบ้านเพื่อนก็ไม่ให้ไป จะไปบ้านแฟนก็ไม่ให้ไป คือเราก็โตแล้วอยากใช้ชีวิตของตนเองอยากมีอิสระ อยากออกไปใช้ชีวิตข้างนอกเองเป็น ไม่อยากขอเงิน
ต้องทำยังไงเขาถึงจะปล่อยให้เราออกไปใช้ชีวิตเอง
ปล.ขอบคุณทุกคนที่เข้ามารับฟังถึง ถึงกระทู้นี้จะดูเป็นการระบายซะมากกว่า
อายุ 20 ปี อยากเป็นอิสระ อยากออกไปใช้ชีวิตข้างนอก
ตอนนี้เราอยู่ ปี 3 แล้วเราอยากออกมาใช้ชีวิตข้างนอกแต่ครอบครัวไม่ให้
คือเราอายุ 20 ปีแล้วเราอยากออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเอง อยากออกมาทำงานไปเรียนไปไม่อยากขอเงินพ่อแม่ แต่แม่เรากับไม่ให้เราไป
อยากออกไปหาประสบการณ์ อยากที่จะเรียนรู้ชีวิตด้วยตัวเอง ถึงจะผิดพลาดบ้างก็ไม่เป็นไร
บวกปัญหาที่บ้านไม่ค่อยให้ออกไปไหน ถ้าไม่ใช่เรื่องเรียนก็ไม่ให้ หรือกระทั่งจะไปเที่ยวกับเพื่อน ขออนุญาติแล้วก็ไม่ให้ไปต้องไปแบบไม่บอก หรือพอบอกไปก็ชอบเร่งเราให้กลับบ้านซึ่งเราออก9โมง10โมงก็เร่งให้เรากลับตอนบ่ายสองบ่ายสามและชอบถามเราย้ำๆว่าอยู่ไหนๆไปกับใคร เมื่อไรจะกลับ อยู่ยังงี้ สี่ห้ารอบได้ ตอนจะไปเราก็บอกแม่แล้วว่าเราไปกับเพื่อนมีใครบ้างเราก็บอกกลับเวลาไหนเราก็บอก แต่แม่ก็ยังจะโทรมาถามอยู่ตลอด ทำให้เวลาเที่ยวไม่ค่อยมีความสุข
และบ้านเรากับที่มหาวิทยาลัยก็ไกลกันมากใช้เวลา 3-4 ชม. กว่าจะไปถึงมอ ถ้าวันไหนเรียนเช้าเราต้องตื่นตั้งแต่ตี3-4กว่าจะถึงบ้านก็3-4ทุ่ม มันทำให้เราเหนื่อยมากๆกับการเดินทาง
แม่ชอบบ่นว่าทำไมไม่เป็นเหมือนคนนั้นคนนี่บ้าง(คนที่ทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองและครอบครัวได้) เราก็บอกว่าเราอยากไปทำเราจะไปทำ เราอยากหาเงินเลี้ยงตัวเองได้ ไม่อยากขอครอบครัว แต่แม่เราก็บอกว่าหนักไป แต่สำหรับเราแล้วต่อให้หนักแค่ไหนเราก็โอเค แต่แม่ก็ไม่อนุญาต
เราอึดอัดมากที่เวลาจะไปไหนก็ไปไม่ค่อยได้ แม่อยากให้เราอยู่บ้านไม่อยากให้เราออกไปไหน พอจะไปนอนค้างทำงานบ้านเพื่อนก็ไม่ให้ไป จะไปบ้านแฟนก็ไม่ให้ไป คือเราก็โตแล้วอยากใช้ชีวิตของตนเองอยากมีอิสระ อยากออกไปใช้ชีวิตข้างนอกเองเป็น ไม่อยากขอเงิน
ต้องทำยังไงเขาถึงจะปล่อยให้เราออกไปใช้ชีวิตเอง
ปล.ขอบคุณทุกคนที่เข้ามารับฟังถึง ถึงกระทู้นี้จะดูเป็นการระบายซะมากกว่า