หลังจากที่คบกันได้ 1 เดือนเราบอกให้แฟนย้ายมาอยู่กับเราที่ กทม. เค้าก็ลาออกจากงานแล้วก็มาหางานเพื่อให้ได้อยู่ด้วยกัน และคิดว่ายังไงมันก็ต้องพัฒนาไปได้ดีเรื่อยๆแน่ จนตอนนี้เราคบกันได้ 5 ปีแล้วค่ะ ตั้งแต่แฟนมาอยู่จนล่าสุดนี้เปลี่ยนงานไปประมาณ 8 ที่แล้ว และเงินเดือนยังไม่ถึง 20k เรารู้สึกเค้าไม่มีความมั่นคงในหน้าที่การงานและการเงิน ไม่มีความเป็นผู้นำ ไม่มีการวางแผนอนาคตอะไรเลยซักอย่าง ไม่สามารถเป็นที่พึ่งให้กับเราเวลามีปัญหาได้เลย บางทีเรามีปัญหาคนสุดท้ายที่เราจะนึกถึงคือแฟน

แต่เราก็พยายามจะเข้าใจเค้าเพราะเค้ามีภาระที่ต้องผ่อนรถยนต์ 1 คัน ส่วนประกัน ภาษี พรบ. maintenance เราเป็นคนจ่าเองทั้งหมด เราก็พยายามเข้าใจนะว่าเงินเดือนน้อย แต่เค้าก็ไม่ได้มีความพยายามที่จะหาอะไรทำเพิ่มหรือกระตือรือร้น พัฒนาตัวเองขึ้นมาเลย

และเวลาไปกินอาหาร 20 ครั้ง เราจ่ายไป 18 ครั้ง ถ้าไปเที่ยว 5 ครั้ง เราจ่ายไป 3 ครั้ง อีก 2 ครั้งจ่ายใครจ่ายมัน
ตั้งแต่คบกันจนปัจจุบันเค้าไม่เคยซื้อของให้เลยแม่แต่ชิ้นเดียว ไม่ว่าจะเทศกาลเอย วันพิเศษเอย ไม่เคยมีสักชิ้นเดียว จนมาเมื่อปีก่อนเราได้ซื้อบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่า wifi เราก็เป็นคนจ่ายมา 1 ปีกว่าๆ จนเราทนไม่ไหวเราอยากตะเลิก เราก็ได้พูดๆ ทุกอย่างไป เค้าถึงเริ่มที่จะจ่ายค่าน้ำค่าไฟ และในส่วนของเรื่องเซ็กซ์คือไม่ได้เลย แต่ก่อนเราเป็นมีความค้องการสูงนะ จนชินชาไม่อยากมีอะไรกับแฟนเลย ถามว่าเรารักเค้าไม๊ เราหมดรักเค้าแล้วนะแต่ที่ยังอยู่ด้วยกันได้เพราะเค้าก็มีข้อดีคือเค้าไม่มีเรื่องผู้หญิงกลับบ้านตรงเวลาทุกวัน กลับบ้านมาก็หุงข้าว ล้างจาน ไม่สูบบุรี่ วันหยุดก็ซักผ้าตากผ้า

เราเคยบอกเลิกเค้าไปแล้วนะ ก็บอกเค้าไปตรงๆว่าหมดรักแล้ว แต่เค้าก็ไม่เลิกร้องไห้คุยกันไปคุยกันมาเออสุดท้ายก็ไม่เลิก เราก็ใจอ่อนเหมือนใจมันหวิวๆ เราอยู่ด้วยกันมาก็หลายปี ความดีเค้าก็มี แต่เราก็ทะเลาะกับตัวเองอยู่ประจำนะเราจะอยู่กับคนดีแต่ไม่มีอนาคต ไม่มีความก้าวหน้า หรือเราจะให้โอกาสตัวเองได้เจอกับสิ่งใหม่ที่อาจจะดีหรือไม่ดีก็ได้ หรือว่าความคิดเราเห็นแกตัวเกินไปไม๊ หรือว่าเค้าดีแล้วแต่เราไม่พอเอง มันเครียดจริงๆนะ มันรู้สึกเหนื่อยหนายอะ อยากขอทราบความเห็นของทุกคนหน่อยค่ะ