ชีวิตผมต้องเจอกับเรื่องราวความทุกข์มากมายในการใช้ชีวิตที่ผ่านมา ทุกข์ที่เกิดจากตนเองและผู้อื่นเมื่อประมาณ7ปีที่แล้วผมเกิดความเบื่อหน่ายอย่างมากกับทุกๆสิ่งทุกๆอย่างรอบตัวผมตั้งใจจะหาที่สงบสักแห่ง(จุดประสงค์ตอนนั้นคือจะบวชเพื่อหาทางพ้นจากทุกข์)แต่ชีวิตก็มีเหตุเพราะคนคนนึงขอไว้ให้ต้องกับมาใช้ชีวิตคล้ายคนทั่วไปในสังคม ผมจึงได้ตัดสินใจไปเริ่มต้นในที่นึงกับคนคนนึง ผมก็เริ่มใช้ชีวิตในสังคมที่ผมต้องปรับตัวใหม่ให้สามารถใช้ชีวิตและเอาตัวรอดในแบบของผมคือไม่คิดร้ายกับใครไม่เอาเปรีบบใครผมใช้ชีวิตโดยไม่ยุ่งเกี่ยวผูกโยงกับใครที่ลึกซึ้ง ผมรู้จักคนไม่มากนักโดยส่วนใหญ่คือที่ทำง่านและผมจริงใจกับทุกคนแต่มีหลายๆที่เรารู้สึกได้ว่าเค้าไม่มีความจริงใจกับเราผมก็ไม่เคยคิดร้ายหรือคิดจะทำร้ายใคร ผมเลือกที่จะคบหาด้วยการไม่พูดความจริงแต่นิสัยผมลึกๆผมชอบลองใจคนชอบเรียนรู้จากผู้คนเพื่อให้รู้จักคนคนนั้น ผมใช้ชีวิตอยู่ประมาณ5ปีก็มีเหตุและปัญหาให้ต้องกลับมาอยู่บ้านและก็เกิดปัญหาที่ต้องทุกข์มากๆจากการกระทำของผมเองเพราะจุดอ่อนของผมคือความอ่อนแอเวลาเผชิญกับปัญหากับความผิดหวังเสีบใจทำให้ขาดสติจนพลาดเป็นปัญหาใหญ่จากการกระทำของตัวเอง จากนั้นผมใช้ชีวิตด้วยความทนทุกข์ที่หาที่สุดไม่ได้ วันนีเผมได้แค่หวังในใจ ใจผมต้องการที่ที่สงบสักที่เพื่อทำสมาธิให้ได้สติและเกิดปัญญาเพื่อหาทางดับทุกข์ที่มีอยู่ทั้งในใจและในชีวิตและเป้าหมายที่ผมตั้งใจ แต่ไม่สามารถทำได้ด้วยปัญหาที่ติดพันไม่มีปัญญาจะแก้ไข