คือ พ่อแม่ผมค่อยข้างประหยัดเก็บเงินทุกบาททุกสตางค์ให้ผมเพื่อนอนาคต ของผมเอง ไม่เคยเปย์ตัวเองเลย
โดยเฉพาะแม่ผม อายุ70แล้ว แนวคิดในการใช้ชีวิตคือ การทำงานคือคนที่มีค่า ทำงานติดต่อกัน 30-40ปี แทบไม่เคยมีวันหยุดเลย ท่านดูแลกิจการ รร อสังหาปล่อยเช่า ตลาด ที่สำคัญคือดูแลคนเดียว เวลาเลยเต้มวันมาก ไหนจะกลับมางานบ้านก้ทำเองอีก เพราะมีบ้านหลายที่ ไม่จ้างแม่บ้านเยอะ เขากลัวเปลือง เลยเรียกให้แม่บ้านไปๆมาๆ แทบไม่เคยกินข้าวนอกบ้านเลย ชื้ออาหารลดราคา 20บาทตามห้างกิน ซึ้งตรงกันข้ามกับพ่อผมมาก 55555
เวลากินข้าวก็ชอบกินข้าวเหลือๆจากลูกๆ ดูบิลทุกอย่างคือเป็นคนละเอียดมาก ผมเข้าใจคนที่ลำบากสร้างตัวมาด้วยตัวเองนะครับ แต่ คือผมไม่เข้าใจเลยครับ เท่าที่ผมรู้ แม่ผมมีสมบัติค่อนข้างเยอะ อสังหา ทองคำแท่ง เงินสด
ไม่เคยแม้แต่ชื้อของแบรนด์เนม กระเป๋าก็ใช้ต่อจากผมสภาพพังๆไม่ชื้อใหม่ โทรสัพเขามีหลายเครื่องก็จริงเพราะต้องใช้ทำงาน โทรสัพเก่าผม IP6 มันใช้ไม่ได้แล้วก็ยังบอกว่าจะชื้อใหม่ให้แล้วเอาอันเก่ามาให้เขาใช้ ใช้รถเก่าๆ 20ปี ของกินก็ ทำเองถูกๆ วางแผนด้านการเงินให้ผม ทุกช่วงอายุ บางครั้งผมใช้เงินก็รู้สึกเกรงใจว่า ทำไมแม่ไม่เคยใช้เงินเพื่อตัวเองบ้าง มันจะมีค่าอะไร สุดท้ายเงินทองที่หามาไม่ได้ใช้ร่วมกันเลย ผมเป็นลูกชายคนเดียว แม่ไม่เคยหวังให้ผมต้องเอาเงินมาให้ ทุกๆวันเกิดสมัยเด็กของผม ผมไม่เคยได้แม้ แต่เค้ก ราคา199บาท ด้วยความที่ผมชินชาไปเอง แม่มักจะเอา จดหมาย สสวก จาก ประกันชีวิตต่างๆ ที่เขาทำไว้ให้ผมตั้งแต่เด็กๆ ของฟรีที่ส่งตามวันเกิดของ บริษัทประกัน ธนาคาร เอามาให้ผม แทนของขวัญวันเกิด ตอนเด้กๆผมไม่เข้าใจเลยครับ ท่านมักจะมุ่งอยุ่กับการทำงาน จนลืมผม แต่พอมาถึงวันนี้ 16ปีต่ิมาผมเริ่มจะเข้าใจว่าทำไม ทำไม อากง อาม่า ถึงอดออม ส่งต่อสมบัติ ต่อๆกันมา
ผมไม่เข้าใจจริงๆครับ ผมเข้าใจว่านิสัยการใช้เงินมันสำคัญนะครับ แต่แบบนี้ผมก็คิดว่ามันเกิดไปหน่อย
ไหนจะเรื่องครอบครัวอีก ด้วยความที่ ลักษณะครอบครัวผม และนิสัยแม่ผม ก็ยากที่จะหา ผู้หญิงที่ทนอยุ่ได้
ทุกวันนี้ผมรักแม่ผมมากครับ แม้ว่าท่านจะขี้บ่น เรื่องเยอะ บางครั้งผมก็อยากเปลี่ยนแม่นะครับ แต่มันทำเหมือนเปลี่ยนแฟนไม่ได้ ทำได้แค่ยิ้มแล้วยอมรับว่าก็แม่เรานิสัยแบบนี้
สมัยเด็กๆ ผมไปเข้าค่าย กิจกรรมต่างๆ แม่ผมก็จะเป็นคนเช้คแล้วจ่ายเงินช้าที่สุด ทั้งที่ผมก็รู้ว่าบ้านผมฐานะดีมาก ผมอายจนเริ่มชินชา เพราะแม่เราจุกติ้กมาก
ช่างมันเถอะครับ เรื่องผ่านมาแล้ว มีใครอยากเห็นแม่ผมไหมครับ อาจจะเขียนงงๆ เพราะ นึกอะไรออกก็เขียน
ยังไงก็ขอบคุณนะครับ ผมรู้ว่าตัวเอง เป็น lucky sperm ภายนอกหลายๆคนอายจะคิดว่าผมโชคดี แต่ในชีวิตคนเราก็ไม่มีอะไรได้ดั่งใจไปหมดทุกอย่างจริงไหม
เฮ้อ
ผมโสดนะครับ จุ้ฟๆ แอดไอจีผมมาได้ IG leonidas19_08
thanks bye
มีครอบครัวไหนเป็นเหมือนผมไหมครับ
โดยเฉพาะแม่ผม อายุ70แล้ว แนวคิดในการใช้ชีวิตคือ การทำงานคือคนที่มีค่า ทำงานติดต่อกัน 30-40ปี แทบไม่เคยมีวันหยุดเลย ท่านดูแลกิจการ รร อสังหาปล่อยเช่า ตลาด ที่สำคัญคือดูแลคนเดียว เวลาเลยเต้มวันมาก ไหนจะกลับมางานบ้านก้ทำเองอีก เพราะมีบ้านหลายที่ ไม่จ้างแม่บ้านเยอะ เขากลัวเปลือง เลยเรียกให้แม่บ้านไปๆมาๆ แทบไม่เคยกินข้าวนอกบ้านเลย ชื้ออาหารลดราคา 20บาทตามห้างกิน ซึ้งตรงกันข้ามกับพ่อผมมาก 55555
เวลากินข้าวก็ชอบกินข้าวเหลือๆจากลูกๆ ดูบิลทุกอย่างคือเป็นคนละเอียดมาก ผมเข้าใจคนที่ลำบากสร้างตัวมาด้วยตัวเองนะครับ แต่ คือผมไม่เข้าใจเลยครับ เท่าที่ผมรู้ แม่ผมมีสมบัติค่อนข้างเยอะ อสังหา ทองคำแท่ง เงินสด
ไม่เคยแม้แต่ชื้อของแบรนด์เนม กระเป๋าก็ใช้ต่อจากผมสภาพพังๆไม่ชื้อใหม่ โทรสัพเขามีหลายเครื่องก็จริงเพราะต้องใช้ทำงาน โทรสัพเก่าผม IP6 มันใช้ไม่ได้แล้วก็ยังบอกว่าจะชื้อใหม่ให้แล้วเอาอันเก่ามาให้เขาใช้ ใช้รถเก่าๆ 20ปี ของกินก็ ทำเองถูกๆ วางแผนด้านการเงินให้ผม ทุกช่วงอายุ บางครั้งผมใช้เงินก็รู้สึกเกรงใจว่า ทำไมแม่ไม่เคยใช้เงินเพื่อตัวเองบ้าง มันจะมีค่าอะไร สุดท้ายเงินทองที่หามาไม่ได้ใช้ร่วมกันเลย ผมเป็นลูกชายคนเดียว แม่ไม่เคยหวังให้ผมต้องเอาเงินมาให้ ทุกๆวันเกิดสมัยเด็กของผม ผมไม่เคยได้แม้ แต่เค้ก ราคา199บาท ด้วยความที่ผมชินชาไปเอง แม่มักจะเอา จดหมาย สสวก จาก ประกันชีวิตต่างๆ ที่เขาทำไว้ให้ผมตั้งแต่เด็กๆ ของฟรีที่ส่งตามวันเกิดของ บริษัทประกัน ธนาคาร เอามาให้ผม แทนของขวัญวันเกิด ตอนเด้กๆผมไม่เข้าใจเลยครับ ท่านมักจะมุ่งอยุ่กับการทำงาน จนลืมผม แต่พอมาถึงวันนี้ 16ปีต่ิมาผมเริ่มจะเข้าใจว่าทำไม ทำไม อากง อาม่า ถึงอดออม ส่งต่อสมบัติ ต่อๆกันมา
ผมไม่เข้าใจจริงๆครับ ผมเข้าใจว่านิสัยการใช้เงินมันสำคัญนะครับ แต่แบบนี้ผมก็คิดว่ามันเกิดไปหน่อย
ไหนจะเรื่องครอบครัวอีก ด้วยความที่ ลักษณะครอบครัวผม และนิสัยแม่ผม ก็ยากที่จะหา ผู้หญิงที่ทนอยุ่ได้
ทุกวันนี้ผมรักแม่ผมมากครับ แม้ว่าท่านจะขี้บ่น เรื่องเยอะ บางครั้งผมก็อยากเปลี่ยนแม่นะครับ แต่มันทำเหมือนเปลี่ยนแฟนไม่ได้ ทำได้แค่ยิ้มแล้วยอมรับว่าก็แม่เรานิสัยแบบนี้
สมัยเด็กๆ ผมไปเข้าค่าย กิจกรรมต่างๆ แม่ผมก็จะเป็นคนเช้คแล้วจ่ายเงินช้าที่สุด ทั้งที่ผมก็รู้ว่าบ้านผมฐานะดีมาก ผมอายจนเริ่มชินชา เพราะแม่เราจุกติ้กมาก
ช่างมันเถอะครับ เรื่องผ่านมาแล้ว มีใครอยากเห็นแม่ผมไหมครับ อาจจะเขียนงงๆ เพราะ นึกอะไรออกก็เขียน
ยังไงก็ขอบคุณนะครับ ผมรู้ว่าตัวเอง เป็น lucky sperm ภายนอกหลายๆคนอายจะคิดว่าผมโชคดี แต่ในชีวิตคนเราก็ไม่มีอะไรได้ดั่งใจไปหมดทุกอย่างจริงไหม
เฮ้อ
ผมโสดนะครับ จุ้ฟๆ แอดไอจีผมมาได้ IG leonidas19_08
thanks bye