ที่ทำงานเราในห้องนั่งกันอยู่ 3 คน มีพี่คนนึงไม่รู้ทำไมเค้าถึงชอบว่าคนอื่น นั่งพูดคนโน้นเป็นอย่างโน้นคนนี้เป็นอย่างนั้น ทั้งๆที่ความจริงไม่ใช่ก็มี สิ่งที่เราไม่ชอบมากๆคือดูถูกคนอื่น คนที่ต่ำกว่า น้องอีกคนก็ชอบเป็นฝ่ายกระทุ้ง พูดดีนะคะประมาณว่าหนูเห็นคนนั้นเค้าอย่างนั้น คนนี้เค้าอย่านี้ เรารำคาญมากที่ต้องนั่งฟังทั้งวัน จนต้องเอาหูฟังมาใส่ เราก็ทำงานๆไม่อยากยุ่งจนวันนึงเราได้ยินพูดถึงเรา ว่าที่ทำงานเยอะเพราะมีปม อยากให้คนยอมรับ เสียใจมากๆ บางเรื่องก็แต่งเติมทั้งที่ความจริงไม่ใช่

 เราย้ายไปนั่งทำงานอีกห้อง แล้วเราก็ทำงานของเราไม่ยุ่งกับเค้า แต่ก็โดนอีกว่าเป็นโรคจิต ประสาทไปนั่งคนเดียว รู้สึกแย่มากๆเลย ล่าสุดหัวหน้าแผนกบอกให้เรากลับไปนั่งในห้อง ให้รักกัน เราทำไม่ได้เพราะเรารู้ว่าเค้าคิดกับเราอย่างไร ลับหลังว่าเราอย่างไร คือเราขอเพียงแค่ทำงานๆให้ดีที่สุด เลิกงานกลับบ้านก็พอ 

พี่คนนั้นเราไม่ค่อยพูดด้วยมานานแล้วเพราะไม่ว่าเราทำอะไรจะห้าม ทำๆไมให้เหนื่อย หลายๆอย่าง แต่เราก็ทำคนเราโตแล้วสิ่งใดที่ดีเราก็ทำ ให้เราทำเรื่องไม่ดีเราก็ไม่ทำ กลายเป็นว่าเราหัวแข็ง ดื้อ พูดอะไรไม่ฟัง ส่วนน้องอีกคนตอนแรกเราสนิทหวังดีทุกอย่าง พอเราได้ยินเค้าพูดถึงเราเสียใจมากๆก็ถอยห่างออกมา 

ตอนนี้เรากลุ้มใจมากๆ หัวหน้าบอกให้เรากลับไปนั่งในห้อง ให้รักกัน แต่เราทำไม่ได้ เรารู้ว่าเค้าพูดว่าเราอย่างไร เราไม่สามารถยิ้ม คุยโน่นนี่ ปั้นหน้าได้