สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องอยากจะระบายมากๆและไม่รู้ว่าความรู้สึกที่เรามีต่อรูมเมทแบบนี้มันผิดมากไหม เรื่องมันมีอยู่ว่าเรามีรูมเมทที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มัธยมปลายค่ะ แรกๆเราก็อยากที่จะอยู่หอคนเดียวค่ะ แต่เพื่อนเราค่อนข้างที่จะมีฐานะทางการเงินไม่ค่อยดีแล้วขอให้อยู่ด้วยกันเพื่อหารค่าห้อง เราก็ค่อนข้างที่จะสงสารในด้านนี้เลยยอมที่จะอยู่ด้วย แต่นิสัยเรื่องความสะอาดเพื่อนไม่มีปัญหาอะไรเลยค่ะ จะมีก็แต่เพื่อนชอบคุยโทรศัพท์ค่ะคุยทั้งวันคุยทั้งคืนเลยค่ะ ชอบที่จะคาสายโทรศัพท์ไว้ซึ่งมันค่อนข้างน่ารำคาญมากเลยค่ะ แล้วเขาก็คิดว่าเราไม่รำคาญด้วยและเพื่อนชอบนอนดึกด้วยค่ะ แล้วก็อย่างที่เคยว่าไปว่าด้านการเงินของเพื่อนไม่ค่อยดีทำให้มีการหยิบยืมตลอดค่ะ ซึ่งเราค่อนข้างเห็นใจจึงให้ไป และกว่าจะได้คืนก็นานพอสมควรเลยค่ะ เป็นอย่างงี้ตลอดจนตอนนี้ปี2แล้วค่ะ จนตอนนี้เราก็ลำบากเหมือนกันเพราะต้องคอยแบ่งเงินให้เพื่อนยืม เราไม่รู้ว่าจะต้องเห็นใจเขาไปตลอดไหม เพราะเราก็ลำบากจากเงินที่พอใช้ของเราก็ต้องแบ่งเพื่อนยืมอีก เราไม่อยากเห็นใจเพื่อนอีกแล้วเพราะเราก็เหนื่อยมากที่ต้องคอยแบ่งเงินให้เพื่อนยืม ทนฟังเพื่อนคุยโทรศัพท์ อยากอยู่คนเดียวแล้วแต่เพื่อนก็ยังไม่มีเงินที่จะไปมัดจำค่าห้อง เราควรจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงดีคะ เราเหนื่อยที่ต้องทนต้องเห็นใจเขาแล้วเพราะความเห็นใจมันทำให้เราลำบากไปด้วยก็ไม่อยากจะทนแล้วแต่ไม่รู้จะทำยังไงได้เลยค่ะ เหนื่อยใจมากๆ