“ลุง ชอบขายฝัน” เสียงป้า บ่นเมื่อผมพูด ว่าหลังป้าเกษียณ เราไปเที่ยวกันหรือ ไม่ต้องรอเกษียณ
ไม่ต้องไปถึงเมืองนอกให้เปลืองเงิน วันหนึ่ง ผมนั่งกินข้าวกับป้า ที่ร้าน ลาวณวน เซนทรัพล สุราษฎร์
 “ไก่ต้มริมโขงครับ” ผมสั่ง พนักงาน เพราะนึกถึง บรรยากาศ ริมแม่น้ำโขง ไก่บ้านเนื้อแน่นๆ เปรี้ยว เผ็ด คงอร่อยไม่น้อย
 “ไม่มีค่ะวันนี้เครื่องปรุงหมด” พนักงาน แจ้ง
อดกิน
ป้าทำงาน มา เกือบ 40 ปี ส่วนผม ทำงาน มาถึงวันนี้ 35 ปี แล้วมัง ผมเดินทางไปทั่วเมืองไทย ตั้งแต่ เชียงราย ยัน ปัตตานี ยะลา โขงเจียม หรือ กาญจนบุรี เป็นการทำงานทั้งนั้น รู้ว่าที่นั่น มีของดี อะไร แต่ไม่เคยได้นั่ง กิน สบายๆ
 “ว่างๆ หยุดยาว เราไปเที่ยวกันนะ” ผมชวนป้า ไม่ต้องคอคำตอบ เพราะรู้ว่าป้า ยินดี ไปหมด ถ้า ราชการไม่มีอบรม ป้าก็ คงหมกตัวที่ พุนพิน สุราษฎร์ นั่นแหละ
แล้ว เราก็ได้แต่ฝัน
สุโขทัย ไปเที่ยวเมืองศรีสัชนาลัย สวรรคโลก
เชียงใหม่ ไปไหว้พระธาตุดอยสุเทพ ที่ไม่ได้ ไปไหว้มา จะสามสิบปีแล้ว
มุกดาหาร เห็นเพื่อนหมู รุ่นผม กิน ปลาเนื้ออ่อนตัวงามๆ ริมแม่น้ำโขง ผมไม่ได้คิดแค่นั้น นกึถึง
เชียงแสน ไหว้พระธาตุ แล้ว กินปลาริมโขง ตรงเชียงแสนด้วย
 “ไม่ได้ ไปซะที” ป้าบ่นประจำ
อยู่ไกลกันขนาดนี้ 800 กม ผมอยู่ ใต้นานมากไม่ได้ เพราะห่วงบ้าน ด้วย ป้าของผม ที่เลี้ยงผม มา เป็นคนไข้ติดเตียงที่ทำให้ผม ไม่อยากทิ้งบ้านไปนาน
ป้า พันขึ้นมา นานก็ต้องลางาน
โควิด ชะลอ ความฝัน ทุกอย่าง พยาบาลห้ามออกนอกพื้นที่ตัวเอง
สังขารที่เปลี่ยนไป ถ้าเป็นตอนอายุ 20-30 บอกไปเชียงใหม่ ตอนนี้ 08.20 รับรอง เที่ยงถึงนครสวรรค์ บ่ายแก่ๆ ถึงแล้วเชียงใหม่ แต่นั่นคือแข่งกับเวลา
แล้วร่างกายไม่ให้ด้วย เป็นวันนี้ คงต้องแวะ อยุธยา บ่ายสอง หาที่พักนครสวรรค์ แน่ หรือไม่ก็เยี่ยม บ้าน นังย้อย ที่ชุมแสง ก่อนค่อยเข้า พิษณุโลก แวะเยี่ยม ผู้กองปูเค็มทซะหน่อย แล้วค่อยเข้าสุโขทัย ขึ้นไหว้เจ้าพ่อประตูผา
เขาว่า คนเรา เงินทอง เวลา และ สุขภาพ มักมาไม่พร้อม กัน ใครบุญดี ก็มีพร้อมทั้งสามอย่าง ในเวลา เดียวกัน เชื่อไหม เพื่อนผมที่เรียน ม.6 ห้องเดียวกัน มีแค่ 2 คนเท่านั้นที่ มีสามสิ่งนี้พร้อมกัน
นอกนั้นเที่ยว ทิพย์
ไม่ได้ขายฝันนะป้า แต่ บางทีสังขาร สุขภาพกาย และ สุขภาพกระเป๋า ยุคโควิด น้ำมันแพง ทำให้ต้องคิดเยอะ ปีหน้าเกษียณ ไปกินหมี่โคราช ที่ไทรงามกัน