เมื่อก่อนเวลารําคาญใครหรือใครทําอะไรไม่ถูกต้องแม้แต่นิดเดียวคือด่าแรงมาก มีทําร้ายร่างกายบ่อย จนเพื่อนเป็นโรคทางจิต ร้องไห้ด้วย

ต่อมาเราก็ด่าแรงน้อยลง ไม่ค่อยมีทําร้ายร่างกาย แต่ยังเข้าใจเจตนาคนอื่นผิดอยู่บ่อยๆ คิดแบบสุดโต่งมากๆอยู่

ตอนนี้เข้าใจเจตนาคนอื่นมากขึ้น รู้จักอารมณ์ตัวเองและยับยั้งเมื่อจะเผลอได้ แต่ไม่ใช่ยอมคนหาเรื่องนะ อาทิเช่น คุกคามมากๆ ทําร้ายร่างกาย ทําผิดกฎหมาย คนละเรื่องกัน อันนั้นเราฟ้องผู้มีอํานาจใหญ่โตสถานเดียว
เปิดใจรับนิสัยคนหลายแบบมากขึ้น
มีบ่นกับคนนั้นคนนี้ เพื่อนสนิท ครู นักจืต จิตแพทย์ หา google บ่นในเว็บนั้นกระทู้นี้ ก็ทําให้เราค่อยๆปรับแก้ความคิดตัวเองได้ดีขึ้น

เหลือแค่นิสัยชอบปล่อยรังสีอํามหิตนี่แหละ หน้าดุๆ จ้องตาเขม็ง มือเกร็งนิดหน่อย เพื่อนเลยไม่กล้าพูดไรไม่ถูกใจ มีแค่หลุดมานิดหน่อยแบบเบาๆ

แต่เพื่อนใน รร ก็เปลี่ยนนิสัยได้ดีขึ้นมากแล้ว ไม่ชอบแกล้ง กวน teen หาเรื่องหนักๆแบบแต่ก่อน

ปล. เป็น asperger

แต่รู้สึกโชคดีที่อาการเราไม่หนัก แบบเบาๆจิ๊บๆ เห็นเพื่อนเป็นออแต่อาการหนักกว่า แบบชอบถามอะไรที่คนอื่นเขาได้รับข่าวกันหมดแล้ว แบบถามว่าเข้าค่าย รด ปี3 เสร็จมีเรียนอีกไหม (บร๊ะเจ้า สภาพอ่วมอรทัยกันขนาดนี้จะอยากเรียนต่อ 555) หรือเป็น id ละน่าเห็นใจ

เรามีปัญหาแค่เรื่อง social ที่เหลือปกติ ดูแลตัวเองได้ทุกอย่างเหมือนคนปกติ sense อะไรก็เลียนอบบจนเกือบเท่าคนปกติแล้ว