ไม่ว่าเราจะทำอะไร หรือเรื่องอะไร เรามักโดนมองว่าผิดเสมอเราตั้งคำถามตลอดว่าทำไมถึงเป็นเราอีกแล้ว เราอยู่แบบเจียมตัวตลอด ถ้าจะบอกว่าไม่เคยว่าใครเลยก็คงไม่ใช่ แต่เราก็ไม่เคยร้ายใส่ใครก่อน แต่ถึงมีใครร้ายใส่เราก่อนการตอบโตของเราก็มีแค่สีหน้าที่ไม่สามารถควบคุมได้ว่าเราไม่โอเค แต่ต่อให้เรารู้สึกแย่แค่ไหนเราก็พยายามยิ้ม เลยโดนมองว่าแปลก บ้า เอ๋อ ถ้าไม่ยอมก็ต้องแรงแต่เราไม่ใช่คนจะแรงใส่ใครได้ด้วยซ้ำ พอเป็นคนยอมก็โดนดูถูก โดนหัวเราะเย้าะ โดนแกล้ง เราแค่พยายามสู้เพื่ออยากจะมีชีวิตอยู่เราผิดอะไร ทำไมคนที่ร้ายจริงๆถึงอยู่ได้แบบสบายๆ โลกนี้มีเราคนเดียวรึป่าวที่ต้องโดดเดี่ยวและจมอยู่กับความรู้สึกแย่ๆ เราพยายามศึกษาว่าเราต้องเปลี่ยนวิธีคิดตัวเองยังไงไม่ให้ตกหลุมพลางคนพวกนั้น แต่เราหาทางออกนั้นไม่ได้เลย เหนื่อยอ่ะมีใครที่เจอเรื่องแย่เท่าเรามั้ยสักคนนึง