ตอนนี้เราอายุ26 ตั้งแต่เด็กแม่จะคอยบังคับบงการเราทุกอย่าง แม่จะเป็นคนที่บลูลี่เราด่าเราเสมอ ไม่เคยได้กำลังใจ ไม่ว่าจะเป็น หน้าสวยเน่า เนื่องจากแม่เห็นว่าเรามีแฟนแล้วเลิก3-4คน อ่อที่ทำงานตจว.ที่ไปเป็นกะ ห ร ี ่ นั้นหรอ แล้วก็ขำ ต้องทดแทนบุญคุณที่กูเลี้ยงมา ให้เท่าไหร่ก็พอไม่คุ้มกับที่กูเลี้ยงมา ถ้าเรามีเงินให้แม่จะพูดดี ถ้าเราไม่มีเงินให้ แม่จะด่า ไล่ เมื่อไหร่จะออกไปจากบ้านกูสักที เราป่วย แม่ไม่เคยถาม พอเราบอกแม่จะพูดว่า สำออยกินยาพาราก็หาย เราป่วยโควิด ไลน์บอกแม่ แม่อ่าน แต่ไม่ตอบ และไม่ถามอะไรกลับมา ต่อให้เราแอดมิทโรงบาลแม่ก็ไม่เคยเหลียวแล สิ่งที่เจอเล่าเท่าไหร่ก็ไม่หมด ตอนแรกเราก็แคร์เพราะเราก็รักแม่ แต่ตอนนี้ เราไม่สนใจ แต่ตอนนี้เราโดนญาติฝั่งแม่และแม่ตราน่า ว่าเป็นลูกเนรคุณที่สุด ไม่คุยกับแม่ไม่ส่งเงินให้แม่ แต่ตอนนี้เราไม่สนใจแล้ว ไม่แคร์ไม่สน จะเป็นตายร้ายดีเราไม่ถาม เราไม่ให้เงิน เราไม่สนใจ เรารู้สึกเกลียด ถึงจะรุนแรงแต่เราห้ามใจไม่ให้เกลียดไม่ได้ เราจะบาปมากแค่ไหนคะ ชีวิตเราจะย่ำแย่ เหมือนที่แม่เคยแช่งเราไว้มั้ย แม่บอกว่าคำแช่งแม่ศักดิ์สิทธิกว่าทุกอย่าง