ตอนนี้ผมรู้สึกกดดันมาก เเม่อยากให้ผมไปลองสอบทหาร เเต่ผมรู้สึกผมไม่อยาก เเล้วเขาก็บอกว่าเป็นราชการมันดี อย่าเอาเเบบพี่ผมที่ไม่ฟังคำที่เเม่บอก เพราะพี่ผมเลือกจะทำตามใจอิสระ เเต่พอผมลองพูดกับเเม่ว่าผมยังไม่อยาก เเม่พูดเรื่องนี้มันซ้ำๆจนผมไม่อยากทำมันเเล้ว พอผมบอกเเม่กำลังคาดหวังกับผมหรือเปล่าเขาบอกว่าไม่ เเต่เขาพูดถึงเรื่องให้ไปสอบเข้าทหารจนกดดัน พอบอกว่ากดดันเขาก็บอกว่าสอนอะไรดีๆก็กดดัน ไม่งั้นจะเรียนร.ดไปเพื่ออะไร เเล้วเขาก็พูดว่าผมกับพี่ไม่เคยห่วงเขาเลย คิดเเค่ว่าเขามีเงินให้ใช้ก็พอเเล้ว ผมคิดว่าการที่ผมอธิบายกับเขามันผิดมากเลยหรอ ผมเข้าใจเขานะว่าเขาอยากให้ผมได้ดี เเต่ผมก็อยากเลือกบ้าง ผมเป็นคนไม่ค่อยเเสดงออกด้วยเเหละเขาเลยคิดเเบบนั้น เเต่ตอนเด็กผมเคยโดนเเม่ตีบ่อยๆหาว่าทำให้คนในบ้านทะเลาะกัน จนพอโตมาผมเริ่มเก็บตัวไม่ค่อยสุงสิงกับใคร เเต่เวลาผมไปเรียนผมก็มีเพื่อนมีฝูงปกตินี่เเหละ เเต่กับคนที่บ้านผมเลือกที่จะเงียบใส่ เเม่ผมเป็นคนอารมณ์ร้อนเวลาทะเลาะกันเขาจะว่าผม เเล้วเสียงดังมากบางครั้งเพื่อนผมมาบ้านก็โดนบ่นต่อหน้าเพื่อนจนรู้สึกอาย พี่ผมก็โดนเเบบนี้เเต่น้อยกว่าเพราะอยู่คนละบ้านกัน เเค่อยากให้เขาเข้าใจเเค่นั้นเอง ผมไม่ขออะไรเลย