เรากับเเฟนคบกันมาได้สักพักแล้ว ทีเเรกพ่อแม่เขายังไม่รู้ว่าเรามีลูก เเฟนให้เราได้คุยกับเเม่เขาทีเเรกก็คุยดีมากถูกคอชอบอะไรเหมือนๆกันเเม่เขาก็ดูท่าทีชอบเรานะมีชวนเราไปบ้านเขาด้วย อยู่วันหนื่งเรากับเเฟนก็คอลกันปกกะติเเม่เขาก็อยู่เเล้วลูกเราก็เข้ากล้องมาหยอกเล่นกับเเฟนเราเเม่เขาเห็นแล้วถามเเฟนว่านั่นใคร เเฟนก็บอกว่าเด็กคนนี้คือลูกเรา เเม่เขาก็เหงียบ เเล้ววันต่อมาเเฟนก็คอลมาบอกว่าพ่อแม่เขารับไม่ได้ที่เรามีลูก เเม่เขาก็พูดว่าคุยกันได้เเต่จะให้สร้างครอบครัวด้วยเเม่ไม่เห็นด้วย ส่วนพ่อเขาก็บอกเขาว่าเป็นหนุ่มเเท้ๆทำไมต้องไปเอาเเม่หม้ายด้วย เเฟนเราเขาก็บอกเราว่าเสียใจที่พ่อแม่พูดแบบนั้นก็บ่นว่าไม่รู้จักเราดีด้วยช้ำทำไมต้องตัดสินกันเเบบนั้นด้วย เราก็ให้กำลังใจเขานะค่ะ ก็ปลอบใจไปว่าพ่อแม่เธอไม่ได้รังเกลียดเราหรอกเขาเเค่เป็นห่วงเธอเขายังไม่รู้จักเราดีเลยด้วยช้ำเขาคงกลัวเธอต้องมารับภาระทังๆที่ไม่ได้ก่อแหละเราเข้าใจพ่อแม่เธอนะ เเล้วเเฟนเราก็บอกกับเราว่าพ่อแม่ไม่ชอบเราก็ช่าง เขาจะย้ายออกจากบ้านไปอยู่กับเรา2คน(ต้องบอกก่อนว่าเรากับเเฟนอยู่คนละประเทศเราเป็นคนลาว เเฟนเป็นคนไทย เเฟนเป็นลูกที่ฟังพ่อแม่ประมาน1 เเต่ก็บ่นว่าไม่มีความสุขเท่าไรที่อยู่ในบ้านนี้ เเฟนเราเป็นลูกคนโต รับผิดชอบทุกอย่างในบ้าน เลี้ยงตัวเองได้เลี้ยงพ่อแม่ได้ พ่อแม่ไม่ได้ทำงานอะไร มีน้องชายคน1ชึ่งเเฟนบอกว่าไม่เอาไหน ทรงเเบบพ่อแม่ฝากความหวังกับลูกคนโต ยกทุกอย่างให้เเฟนเราด้วย ครอบครัวถานะปานกลาง)เเฟนเราเคยเล่าว่าเเฟนคนเก่าเขาที่เลีกกันไป6ปีก่อน จะมาเจอเรา พ่อแม่เขาก็ไม่ชอบเเต่นั่นน่ะสาวโสดเเล้วทีเเรกเขาไม่เลีกก็ทะเลาะกันรุนเเรงจนทัง2คนทนไม่ได้ก็เลีกกัน เเล้วเขามาเจอเราเขาก็บอกว่าไม่อยากเลีกกับเราเขาเสียใจที่พ่อแม่ไม่ยอมรับเราที่เเรกเขาก็เหมือนจะถอยออกนะ เเต่เขาก็บอกเราว่าไม่รู้จะหาคนเเบบเราเจออีกไหม(เรากับเเฟนเรามีนิสัยที่เหมือนกันมากอ้าปากยังรู้ใจ ชอบอะไรเหมือนกันแทบจะทุกอย่างจริงเป็นพลูกคนโตเหมือนกันมีน้องชายเหมือนกัน พ่อแม่กดดันเหมือนกัน)เราพยายามให้กำลังใจเขาตหลอดเข้าใจเขาทุกเรื่องพยายามเป็นพลังบวกให้เขาให้เขาอยู่กับเราเเล้วยิ้ม มีความสุขที่สุด ตามใจทุกอย่าง เป็นห่วง ดูแล เท่าที่ทำได้นะ อยู่กับเขาทุกครั้งที่เขาต้องการ เขาก็ชอบมาระบายเรื่องครอบครัวให้เราฟังบ่อยๆ เรื่องพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากัน เรื่องงาน เเล้วก็อีกหลายๆเรื่อง เขาก็จะพูดเสมอนะว่าพ่อแม่เมื่อไรจะเข้าใจ เนี่ยจะไปหาคนเเบบเราได้ที่ไหน เเฟนเราเขาโลกส่วนตัวสูงเเต่เราอ่ะตรงข้ามกับเขาเลย เขาก็พูดบ่อยๆว่าตั้งเเต่มีเราเขาก็เปรี่ยนไปเยอะในทางที่ดีนะ ตอนนี้เขายังไม่ย้ายออกจากบ้าน เราคุยกันหลบๆช่อนๆ เเต่ก็หวานกันปกกะติเขาก็ชอบลูกเรามากๆลูกเราก็ชอบเขาด้วยเขากับเราอายุห่างกัน10ปี ตอนนี้ก็ปกกะตินะ เเต่มีบางครั้งเหมือนเขาหนักใจเรื่องเรากับครอบครัวเขา บางทีเขาก็ท้อที่ต้องอยู่เเบบนี้ ไอ้เราก็คิดมากสะด้วยก็ว้าวุ่นเลย ตอนนี้เขาปกกะติทุกอย่างเเล้วเหมือนรอเราไปหาเขาก็พร้อมที่จะย้ายออกมาอยู่ด้วยกันกับเรา เขาบ่นเรื่องครอบครัวที่กดดันเเละไม่มีความเป็นส่วนตัวด้วยเเหละ เราอ่ะคิดว่าพ่อแม่เขากลัวว่าถ้าเขาเเตงกับเราเขาจะมีภาระเพี่มแล้วไม่ส่งพ่อแม่หรือปล่าวเพราะที่ผ่านมาอะไรก็เขา เเต่เราไม่ได้ขอตังเขานะ เลี้ยงลูกเองคะ  มีเเต่ถ้าเขาอยากให้เราเขาก็ให้เอง เราอยากรู้เราจะทำยังไงกับความคิดเราดี เราเหมือนฝังใจกับภาพที่เขาเคยจะถอดใจเรื่องเรา เรารักเขามากจริงๆ เราไม่เคยทะเลาะกันเลยทุกวันคือมีเเต่เรื่องดีๆจริงๆ เรากังวนว่าเขาจะยอมเเพ้ถ้าพ่อแม่เขากดดันเขาอีกเพราะตอนนั้นเขาเคยเอ่ยปากว่าเขาไม่ยอมเสียทุกอย่างที่สร้างมาเพราะเรื่องของเราหรอก เเล้วเขาก็พูดว่าไม่อยากอยู่แบบหลบๆช่อนๆแบบนี้ แต่ตอนนี้เขาไม่มีท่าทีเเบบนั้นเลยนะ เขาพร้อมจะย้ายออกจากบ้านถ้าเราจะไปอยู่กับเขา เเต่เราไม่หมั่นใจเพราะคำพูดเขาในตอนนั้น เราจะทำยังไงดีค่ะ หย้ำเลยว่าตอนนี้ทุกอย่างยังดีอยู่ ก็ใช้ชีวิตปกกะติแค่หลบจากพ่อแม่เขา เขาก็ยังชัพพอดเราทุกอย่างเหมือนเดีม บางครั้งเขาก็ยังพูดเรื่องนี้อยู่นะว่าเสียใจที่พ่อแม่ไม่ยอมรับเรา เขาไม่อยากเลีกกับเราเพราะเขามีความสุขมากๆเวลาอยู่กับเรา เราเข้าใจเขา รักเขา รับฟังเขา ให้ทุกอย่างพ่อแม่ไม่เคยให้และเป็นที่พักพึ่งที่เขาทำได้ทุกอย่างพูดได้ทุกเรื่อง(เขาพูดเองนะ) เขาก็ดูรักเราดีมากๆ เอาใจใส่ ช่วยเหลือกันมาตหลอด เป็นที่พึ่งของกันเเละกัน แค่เรายังกังวน อยากเอาออกจากหัว