มีเพื่อนก็เหมือนไม่มีหรือมีก็ไม่รู้สิ เราเป็นคนขี้เหงานะ แล้วเราก็รักเพื่อนมากเวลาไปเที่ยวอะไรเวลานางไม่มีเงินเราก็จะให้หรือเลี้ยง ไม่มีคำว่าออกให้เพราะไม่คิดจะเอาคืน เพราะยังไงเค้าก็คือเพื่อน แล้วก็มาถึงจุดที่กราฟชีวิตผมต่ำลงไม่มีพี่ไม่มีน้องไม่มีเพื่อนแหละไม่มีอะไรเลยแม้แต่หมาก็ไม่มอง แต่เพื่อนผมกลับมีเงินมีทองมีรถมีบ้านมันก็ดีคับที่พูดให้ฟังไม่ใช่อิจฉานะคับ ผมตกงานช่วงนั่นผมก็อยู่บ้านขายกับข้าวเขาทำงานที่ต่างจังหวัดละคับนานๆจะกับมาก็ผมก็ไม่ได้คุยกะเขาหรอกคับได้คุยกันบ่อยก็ช่วงที่เขาไปทำงานใหม่ๆ ช่วงนั่นเขาป่วยคับผมใช่เงินไปทำงานรักษาตัวเองหมดพอดี เขาเลยโทรมาหาผมว่าไม่มีเงินแล้วใช่เงินรักษาตัวเองหมดผมเลยบอกเขาว่าผมก็ตกงานเหลือตังยุ2000โอเครอยู่บ้านไม่ได้ใช้อะไรผมเลยโอนให้เขาหมดก็คืนครับแล่วก็เรื่องจิปาทะหลายๆเรื่อง มีคนไหนจะบ้าเหมือนผมรึปล่าวไปกู้เงินนอกระบบมาให้เขาก็คือเงินเราเข้ากะเป๋าทุกวันคิดอย่างนี้เอาขายกะข้าวก็ถุงละ20บ.เองคับก็ขายเรื่อยไม่เคยมีกำไรเพราะต้องส่งรายวันให้เขาก็ทำเรื่อยๆจนส่งจบเขาก็คืนนะคับแต่คืนตังตนให้ผม เงิบเลยสิคับผมก็งอลงไปพักหนึ่งแล้วเขาก็มาเชิงง้อเชื่อใหม่ผมไม่เคยโกษเพื่อนนะอย่างมากก็ได้แค่งอลเขามาพูดดีเข้าหน่อยแล้วก็หายโอเคร ที่นี้ผมก็ขายกับข้าวไปเอาไปเอามาก็ซื้อทองไว้สองสลึ่งเพื่อนไม่มีเงินอีกละก็ตามเคยเอาไปจำคับโอนไป...แล้วก็มาถึงตอนเศรษฐกิจตกต่ำในยุคคุณก็รู้ว่าใครบริหารประเทศ มีรถคับขายรถมีที่เท่าแมวดิ้นตายก็จำนองพาละผมเยอะไหมละ555ชิวิตมันมักเล่นตลกกับคนเนาะจากที่ตื่นตี4ต้องตื่นตี2ต้องขยัดขึ้นเคยป่วยคับก็ต้องตื่นไปทำงานทั้งสภาพนั่นละคับ ขยัดขนาดนี้คงรวยสินะคุณคิดผิดคับ55😆😆ยิ้มหัวเราะให้ชีวิตบัดซบที่เถอะคับ ผมป่วยหนักไปทำงานไม่ได้หลายวันคิดเอาเถอะคับที่ๆเอามาละหาไกนจ่ายก่อน เพื่อนผมก็คงจะมีตังแล้วละคับเพราะเห็นซื้อทองให้แฟนเขาจะรอไรคับขอความช่วยเหลือสิคับ  
      (บทสนทนา)
ผม :เพื่อนกูไม่สบายว่ะ
เพื่อน :ไปหาหมอสิบอกกูทำเชี่ยไร
ผม:ก็กูไม่มีตัง ตังที่เก็บมาได้ก็ส่งดอกที่จำทองมาให้ไง
เพื่อน:กูหาได้ก่อนกูจะคืนไหนไปหาหมอมาไหนส่งรุปให้กูดู
ผม:กูไม่ได้ขอร้องเลยแค่ขอตังมี่ยืมกูไปคืน
เพื่อน:เอออยากได้ตังคืนหาเรื่อง เอ่อเดี่ยวกูโอนให้ 
ผมจำทุกคำพูดได้เลยแหละคับ ผมควรทำไง555
โอนมาคับ1000😆😆 มีแค่ไหนใช่แค่นั่น ผมก็ทนมาเรื่อยๆไม่เคยมีคำว่าดีขึ้นมีแต่ทรงกับซุด♥️♥️ไม่มีจริงๆผมก็ขอความช่วยเหลือนั่นแหละคับไม่เคยได้หรอกขอไปงั่นแหละเสือผ้าขาดๆเคยนั่งกินมาม่าที่หน้าเซเว่นจนมีคนเดินเอาน้ำมาให้กับตังอีก20บ. ใช่คับผมไม่มีเงินซื้อน้ำกับบ้านค่อยไปกินน้ำฝนเอาเพราะเงินส่วนนั่นต้องลงทุนคับ..แต่ก็โชคดีคับที่มีคนเอาน้ำมาให้.เงินอีก20ผมก็อยากได้นะคับแต่มีคุณลุ่งคนหนึ่งเขาเป็นคนไร่บ้านคับมองผมกินมาม่าผมเลยยื่นตังให้กับเขา ลุ่งเขาขอบใจใหญ่เลยผมถึงกับน้ำตาใหล คับลุงแบ่งกันกิน ผมก็ไม่มีให้ลุงเยอะหรอกคับ20นั่นแหละ (ขอบคุณพี่สาวคนสวยคนนี่นนะคับ) แล้วเวลาก็ผ่านไปเป็นเดือนๆได้ช่วงเวลาสงกราน เพื่อนผมกับมาคับขี่รถปาเจโล่ ใส่ชุดใหม่สอาด สวมสร้อยทองเส้นใหญ่ ก็ดีคับดีใจอยู่นะที่เห็นเขาที่เขาได้ดี เขาไปตลาดคับผมก็ขายกับข้าวยุนั่น คุณเคยเห็นใครแล้วดีใจจนลืมทุกอย่างที่เขาเคยทำกับเราไหม ผมเรียกเขาเองคับไม่หันเรียกไปสามครึ่งถึงเดินเข้ามาหาผม(บทสนทนา)
ผม:ไงสบาย 
เพื่อน:เออ สบายดี 
ผม:ซื้อ อะไรเยอะแยะว่ะ?
เพื่อน:ซื้อกุงกับปลาหมึก ไปยางกินกับพวกไอ............ไปสิออกช่วยกันพอดีมานะๆ 
ผม:เออๆขายของยุ(ยิ้มแห้งๆ)
ผมไม่ได้ไปคับเพราะไม่มีเงิน ผมกำลังเก็บของยูเพื่อนอีกคนมันมาซื้อหมูพอดี(บทสนทนา)
เพื่อนอีกคน:เอ้าทำห่าไรอยู่นี้ไปกินสิ!
ผม:เอาเลย 
เพื่อนอีกคน:กูเก็บของช่วยจะได้ไปพร้อมกัน..
ผม:เอาเลย...เมาขนาดนี้หมดกี่บาทว่ะ 
เพื่อนอีกคน:หมดเชี้ยไร ไอ่(เพื่อน) มันเลี้ยงโว้ยมันรวยจะตายไปสิมันเล่นเกมแจกตังด้วยสมัยเรียนสนิทกันไม่ใช่หรอไปๆ  ไปนะกูไปก่อน
ผม:โอเค (กับตาแดงๆ)
บรรยายความรู้สึกไม่ถูกคับ เอ้าละเขาคงพูดเล่นกับเรา แค่คิดมากนะ เพื่อนอีกคนไลน์สดคับ คงจะได้ที่พูดออกมาหมดคับ (นิทาผม)
เอ่อพวกว่าไหมไอ่(ผม)กูว่ามันอิจฉากูว่ะเห็นกูมีหน่อยทักมายืมตังกู กูก็ให้มันไปเยอะแล้วเดือดร้อนเชี้ยไรหนักหนาว่ะ กูเลยไม่ได้ชวนมา กูก็จะเดินห่างๆหลบๆมันก็มาเรียก กูจะยังละกูก็เดินเข้าไปหามันแอปชวนๆไปงันแหละ กูกลัวมันมาจะตาย55 มันจะไดขายได้ไวใส่เสื้อผ้าก็เก่าๆ เป็นกูไม่ซื้อกินหรอก
ได้ยินชัดผมเลยพิมพ์ในไลน์สดไปเออกูขอโทษพวกด้วย ดีแล้วที่กูไม่ไป ออกมาจากไลน์เลยคับ 
ถ้ามันเป็นนิยายผมคงเป็นพระเอกสินะ แต่นี้ชีวิตจริงชีวิตโคตร ไม่ร้องหรอกคับนี้คือชีวิตจริงเมื่อคนสร้างให้เรามาเจอความบัดซบก็อยู่กับความบัดซบ เคยคิดนะจะอยู่ทำไมว่ะ เคยคิดหาวิธีทำให้ตัวเองเจ็บน้อยที่สุดกลัวเจ็บคับนั่งคิดไปคิดมา  แล้วไอตูบ2ตัวจะอยู่กะใครแมวอีกสามอีกถ้าจะเอาไปให้ปล่อยให้หลวงพ่อที่วัดเลี้ยงก็จะสร้างบาปสร้างกรรมไปอีกเอาว่ะชดใช้กรรม ชีวิตบัดซบไปให้มันจบๆไปเถอะ เลี้ยงไอ่จร5ตัวนี้ไปเถอะว่ะ อย่างน้อยมันก็ไม่บ่นไม่ง้อแงให้กินอะไรมันก็กินถือว่าผมยังมีบุญอยู่ที่ยังมีไอ่พวกนั่นอยู่  เชื่อไหมชีวิตมันยังดีกว่าผมที่ได้ผมดูแลมัน อยู่กับพวกมันดีกว่าคับอย่างน้อยมันก็ไม่หักหลังผม ไม่นินทา หรือมันนินทาผมฟังมันไม่ออกเอง55😆😆 อย่าถามผมเลยคับช่วงสภานะการโควิดเป็นไง  ไม่ตายก็เหมือนตายเจ้งสิคับ55😆😆 ไม่มีข้าวกินคับ ไปวัดสิคับช่วยหลวงพ่อปัดเก็บเช็คดถู แลกข้าวมากิน พอได้มาให้ไอ่พวกสมุนมันบาง  เชื่อไหมช่วงนั่นไม่ค่อยมีใครมาทำบุญกันเลยได้ข้าวก้นบาตมาก็นิดเดี่ยวมาให้พวกมัน สงสารคับแต่ผมก็ไม่รู้จะมาหาที่ไหนให้มันกิน ไอ่ด่างคับเพื่อนตัวแรกของผมมันป่วยเป็นโรคขาดสารอาหาร ตัวมันผ่อมๆหรืเป็นโรคอะไรนี้แหละไม่ไม่ทราบได้เพราะไม่มีเงินพามันไปหาหมอคับ.  นี้แหละชีวิตโคตรๆของโคตรบัดซบผมก็ดูมันจากไปช้าๆ ใช่คับมันตาย 😢😢ร้องไห้เหมือนเด็กเลยคับ😢😢 เพื่อนที่ดีที่สุดมันไปจากผมไปละคับ เสียใจก็เสียจะดีใจก็ไม่เชิงมันได้ไปสบายก่อนผม เอาละคับมาถึงตรวชีวิตผมก็ไม่ดีขึ้นหรอก ใช้ชิวิตบัดซบ เหมือนโดนรังเเกยุตลอดเวลา  ให้มันซะใจไปเลยเถอะคับ  อย่าบอกให้ผมสู้นะบอกผมให้ใช้กรรมไปเถอะ  

                        จบ.............