สวัสดีครับ
ผมเรียนจบใหม่ป.ตรี สาขาการจัดการอุตสาหกรรม
ช่วงจบใหม่เป็นช่วงโควิดระบาดพอดีครับ เลยหางานไม่ได้ เลยไปทำงานรับจ้างตามร้านอาหาร ได้2ปี
และสถานการณ์ก็ดีขึ้นเล็กน้อยจึงตัดสินใจเริ่มหางานเพราะอยากมีประสบการณ์
โดยส่วนตัวชอบ สายงาน จัดซื้อจัดหามากๆ แต่ไม่มีโอกาสเลยครับ 
ก็ปรากฎว่าไปได้งานอยู่ที่นึงมีคนรู้จักแนะนำให้เกี่ยวกับโรงงานอิเลคทรอนิคญี่ปุ่น แต่ดันได้ไปทำในส่วนของ QA/QC ในส่วนของงานการผลิตซึ่งทราบมาว่าที่นี่มีสอบภายในได้ด้วยถ้ามีวุฒิป.ตรี (สอบเข้าออฟฟิศไปเป็นstaff) ก็เลยมาทำไปก่อนครับหวังว่าวันนึงจะได้สอบเข้าไปปรับตำแหน่ง
ซึ่งปัจจุบันผมทำงานมาได้ 9 เดือนแล้วครับ โดยมีตำแหน่งแค่ Opareter
หน้าที่หลักๆ ก็จะ คัดแยกตรวจเช็คดักงานเสียเพื่อให้มีงานดีใช้,รับแจ้งงานเสียจากproduction,Reportประจำวัน คร่าวๆประมานนี้ครับ
ไม่ได้ใช้คอมหรือเอกสารเท่าไหร่ ซึ่งพี่ๆในทีมก็ดีและก็มีไม่โอเคบ้างและก็มีรุ่นเดียวกันแต่เหมือนไม่ค่อยจะกินกันกับผมเท่าไหร่ ส่วนใหญ่แผนกจะมีผู้หญิงครับ ตัวผมเองทำงานในสายงานนี้ ก็พอทำได้จับงานเสียได่ อ่าน Drawing ได้ในระดับพื้นฐาน เครื่องมือวัดก็ใช้งานได้แค่อ่อนๆเด็กๆถูๆไถๆครับ
 
ซึ่งสิ่งที่ผมกำลังคิดและผมเผชิญอยู่ก็คือ........
1.แต่ก่อนผมจะมีหัวหน้าย่อยทำงานเป็นพาทเนอร์กับผมแต่พอผมเริ่มทำได้เขาก็ปล่อยผมไปดูแลไลน์modelอื่นที่สบายกว่า(ซึ่งผมยังใหม่และบางเคสใหญ่ๆผมยังไม่สามารถตัดสินใจและโตต้อบกับproได้) มันก็ทำให้ผมกดดันและหมดกำลังใจ ซึ่งพี่ๆที่เหลือเขาจะมีพาทเนอร์หมด ผมโดดเดี่ยวมาก ซึ่งแต่ละคนก็จะอ้างว่างานพี่ก็เยอะเราทำไรได้ก็ทำไปก่อนหรือจะโยนไปให้ผมไปหาพี่คนอื่นบางทีหัวหน้าใหญ่ก็ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่

2.ผมกำลังคิดว่าตอนนี้ผมอายุ25 ถ้าทำตรงนี้ต่อไปเรื่อยๆแต่ผมไม่ค่อยชอบเรื่องเครื่องมือวัดเท่าไหร่และถ้าอายุมากขึ้นจะหางานใหม่และเปลี่ยนสายงานยากเพราะQที่อื่นส่วนใหญ่คุณต้องได้เครื่องมือวัด ซึ่งผมไม่ค่อยเป็นและไม่มีโอกาสพัฒนาเลยเพราะ ในแผนกคนน้อยต่างคนต่างทำกัน ก็เลยกำลังคิดว่าถ้าทำทนได้ปีครึ่ง,2ปี จะออกหางานใหม่

3.ต่อมาข้อนี้คือ ผมรู้สึกเบื่อกับการแก้ปัญหาให้คนอื่น (ถ้ารับฟังได้นะ) แต่ที่รง.นี้partเสียเยอะมากเพราะ costต่ำ ใน1วันผมจะถูกแจ้งงานเสียวันละประมาน10รายการ พระเจ้า!!!!! และproduction ที่นี่ค่อนข้างเอาแต่ใจและกดดันและพูดจาแรง ผมด้วยความเป็นคนยอมคนนิ่งๆง่ายๆไม่แรงและเป็นน้องใหม่ก็จะโดนproเหลี่ยมใส่และพูดจาไม่ดีใส่บางทีก็ด่าลอยๆโดนข่ม ผมไปทำงานทำให้ผมรู้สึกว่ามันไม่แฟร์เลย ขอความช่วยเหลือเรา(ให้เรารับเรื่องวิเคราะห์คัดแยกงานให้) แต่กลับมีถ้อยคำที่ไม่โอเค ให้อารมณ์เหมือนไปเป็นกระโถนให้เขา ซึ่งเพื่อนๆคิดว่าเวลาเราจะขอความช่วยเหลือจากใครเราควรพูดคุยดีๆถูกต้องไหมครับ (หรือผมอ่อนต่อโลกเกินไป)

4.อีกกรณีที่รับไม่ได้และปวดหัวสุดๆกินไม่ได้นอนไม่หลับเวลาเกิดเคสนี้ คือ production ลาออกเข้าใหม่บ่อยและเปลี่ยนคนบ่อย หรือไม่ปฎิบัติตามคู่มือประกอบงาน พอเวลาประกอบเสร็จแล้วงานมีปัญหา ก็จะเรียกผมให้เข้าไปดูและวิเคราะห์และด่าเสียสาดเสียว่าคุณ Q งานเป็นอะไรนักหนาวิเคราะห์ให้ทีซิมีแต่งานเสียหรอทำไมเป็นยังงี้วะ ยกตัวอย่างเช่น ประกอบงานที่มีฝาปิด/เปิด ประกอบเสร็จปุ๊ป ฝาดันค้าง ก็จะไม่มีการเช็คกับคนของตัวเองจ้า เรียก Q มาด่าก่อนเลย พอเหมือนเริ่มรู้ตัวเองก็ไม่ได้ออกมายอมรับนะก็เงียบไป ทั้งๆที่บางครั้งเอางานไปวัดแล้วก็ได้ขนาดปกติจ้า (ผมมักจะเรียกว่าเคสผีหลอก)

5.เคสนี้เราก็มักจะโดนเรียกไปโวยวายเหมือนกัน ลูกน้อง(pro)ไม่ประกอบงานตามคู่มือและไม่ตรวจสอบชิ้นงานแต่ดันประกอบเสร็จไปเป็นที่เรียบร้อย และQในไลน์จับได้ ช่างก็ต้องมารื้องานใหม่ก็มักจะมาโวยวานเรา ว่าทำไมมีแต่งานเสีย ซึ่งเราไม่สามารถดักงานเสียได้ทั้งหมดและเราก็ไม่รู้ว่าเดือนนึงมันจะขายหรือกำงานดีงานเสียมาขายเราอ่ะ คนในทีมมีอยู่ 8 คนน้อยน้อยมากๆ เราผู้โดนทิ้งให้ทำคนเดียวยิ่งปวดใจวันนึงเสีย10-15 รายการ ไม่ทันจ้า  แต่partประกอบงานมีเป็นร้อยเป็นพันชิ้นจ้า

สรุปคือ มันทำให้เราหน่าย และ burnout มากๆ บางทีเหมือนไปเป็นถังขยะให้pro ลึกๆในใจก็อยากไปสายงานที่อยากสานต่อคือจัดซื้อ เพื่อนๆมีอะไรแนะนำเรามั้ย ขอบคุณครับ