สวัสดี ตอนอนุบาล คือ เพื่อนเยอะมาก
ตอนประถม คือ ก็ยังเยอะอยู่
มีเพื่อนสนิท 1 คน
ตอนมัธยมต้น คือ 4-5 คน
ตอนมัธยมปลาย คือ มีอยู่ 2 คน
มีเพื่อนสนิท 1 คน
ตอนมหาวิทยาลัย คือ ไม่มีเลย
จากนั้นแต่งงาน ต่อมาท้องและหยุดเรียนไปชั่วคราว ใช้ชีวิตสมรสมา 4 ปีเต็ม ไม่มีเพื่อนเลย มีแต่คนรู้จักแบบผ่านๆ ส่วนตัวไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวสถานบันเทิง ชอบอ่านหนังสือ ทำงานจิตอาสา และออกกำลังกาย แต่ชีวิตแต่งงานคือไม่ได้ทำในสิ่งที่ชอบเลย เป็นคนก้นครัว ชาวบ้านก็นินทาต่างๆนาๆ ปกติเป็นคนเลือกคบแต่เพื่อนที่ชอบเหมือนกับเราเท่านั้น ตอนเด็กๆไม่ได้รู้สึกขาดอะไรนะ กับการมีเพื่อนแต่ไม่กี่คนที่เป็นคอมฟอร์ทโซนให้เราได้ แต่พอตอนนี้คือการเป็นคนรุมด่าและนินทาต่างๆนาๆ เพราะมีผู้ชายหาเลี้ยง แม่สามีก็ใจดี มีบ้าน มีรถ มีลูก และมีสามีที่เป็นของตัวเอง หนำซ้ำตอนทะเลาะกับสามีก็ยิ่งโดนรุมด่ามากกว่าเดิม ชีวิตตอนนี้คือ รู้สึกไม่ยุติธรรมมากเลย ญาติพี่น้องของเราก็ทำได้แค่บอกว่า "อย่าไปแคร์คำพูดของคนที่ไม่ได้หวังดีกับเราเลย" แต่ถึงยังไงก็ยังคงเป็นทุกข์อยู่ดี เพราะต้องฟังทุกวัน แต่งตัวสวยก็โดนด่า ซื้ออาหารนอกบ้านกินก็โดนด่า "
ๆๆๆๆไม่มีเพื่อน"
เฮ้อ'อออ ทั้งๆที่เกิดมาก็ไม่เคยคิดปองร้ายใคร แต่ไม่เข้าใจทำไมต้องมาเจอเหตุการณ์อะไรแบบนี้ ผู้ชายเขาก็เข้าหาเราเอง ได้มาโดยสุจริตแถมครอบครัวของเขายังสนับสนุนเราทุกอย่าง แต่คนพวกนั้นก็นินทาตั้งแต่ตัวเรา จนถึงโครตเหง้าของเรา รวมถึงฝ่ายสามีด้วย "ทำไม่เป็นตัวเขา,ลูก,หลาน ของเขาที่ได้สามีแบบนี้" แล้วก็หาว่าสามีเราไม่มีเพื่อน เพราะถ้ามีเพื่อนคงไม่เอาผู้หญิงแบบนี้มาเป็นเมีย สวยก็ไม่สวย เรียนก็ไม่จบ" และพวกเขาก็จ้องจะหาเรื่องเราทุกวัน ส่วนสามีของเราก็ชวนเพื่อนเข้าวัดปฏิบัติธรรมอย่างเดียว ไม่สนใจในสิ่งที่เรากำลังว้าวุ่นอยู่เลย โดนนินทาทุกวัน จะเป็นโรคประสาทอยู่แล้ว
อายุ 24-25 ปี ไม่มีเพื่อนสนิท
ตอนประถม คือ ก็ยังเยอะอยู่
มีเพื่อนสนิท 1 คน
ตอนมัธยมต้น คือ 4-5 คน
ตอนมัธยมปลาย คือ มีอยู่ 2 คน
มีเพื่อนสนิท 1 คน
ตอนมหาวิทยาลัย คือ ไม่มีเลย
จากนั้นแต่งงาน ต่อมาท้องและหยุดเรียนไปชั่วคราว ใช้ชีวิตสมรสมา 4 ปีเต็ม ไม่มีเพื่อนเลย มีแต่คนรู้จักแบบผ่านๆ ส่วนตัวไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวสถานบันเทิง ชอบอ่านหนังสือ ทำงานจิตอาสา และออกกำลังกาย แต่ชีวิตแต่งงานคือไม่ได้ทำในสิ่งที่ชอบเลย เป็นคนก้นครัว ชาวบ้านก็นินทาต่างๆนาๆ ปกติเป็นคนเลือกคบแต่เพื่อนที่ชอบเหมือนกับเราเท่านั้น ตอนเด็กๆไม่ได้รู้สึกขาดอะไรนะ กับการมีเพื่อนแต่ไม่กี่คนที่เป็นคอมฟอร์ทโซนให้เราได้ แต่พอตอนนี้คือการเป็นคนรุมด่าและนินทาต่างๆนาๆ เพราะมีผู้ชายหาเลี้ยง แม่สามีก็ใจดี มีบ้าน มีรถ มีลูก และมีสามีที่เป็นของตัวเอง หนำซ้ำตอนทะเลาะกับสามีก็ยิ่งโดนรุมด่ามากกว่าเดิม ชีวิตตอนนี้คือ รู้สึกไม่ยุติธรรมมากเลย ญาติพี่น้องของเราก็ทำได้แค่บอกว่า "อย่าไปแคร์คำพูดของคนที่ไม่ได้หวังดีกับเราเลย" แต่ถึงยังไงก็ยังคงเป็นทุกข์อยู่ดี เพราะต้องฟังทุกวัน แต่งตัวสวยก็โดนด่า ซื้ออาหารนอกบ้านกินก็โดนด่า "
เฮ้อ'อออ ทั้งๆที่เกิดมาก็ไม่เคยคิดปองร้ายใคร แต่ไม่เข้าใจทำไมต้องมาเจอเหตุการณ์อะไรแบบนี้ ผู้ชายเขาก็เข้าหาเราเอง ได้มาโดยสุจริตแถมครอบครัวของเขายังสนับสนุนเราทุกอย่าง แต่คนพวกนั้นก็นินทาตั้งแต่ตัวเรา จนถึงโครตเหง้าของเรา รวมถึงฝ่ายสามีด้วย "ทำไม่เป็นตัวเขา,ลูก,หลาน ของเขาที่ได้สามีแบบนี้" แล้วก็หาว่าสามีเราไม่มีเพื่อน เพราะถ้ามีเพื่อนคงไม่เอาผู้หญิงแบบนี้มาเป็นเมีย สวยก็ไม่สวย เรียนก็ไม่จบ" และพวกเขาก็จ้องจะหาเรื่องเราทุกวัน ส่วนสามีของเราก็ชวนเพื่อนเข้าวัดปฏิบัติธรรมอย่างเดียว ไม่สนใจในสิ่งที่เรากำลังว้าวุ่นอยู่เลย โดนนินทาทุกวัน จะเป็นโรคประสาทอยู่แล้ว