สวัสดีค่ะ เราอยู่มหาลัยที่หนึ่งเริ่มแรกตอนปี1 เรามีปัญหากับเพื่อนด้วยความที่อยู่หอด้วยเจอหน้ากัน 24 ชั่วโมงค่ะบางทีเราก็อยากมีโลกส่วนตัวเงียบๆของตัวเองจนทำให้เกิดปัญหากับเพื่อน  ในกลุ่มเรามีหลายคนมากตอนนั้นเป็นปัญหาใหญ่เลยค่ะเราจึงวนเวียนหาเพื่อนที่น่าจะสไตล์ตรงกันอยู่ด้วยแล้วสบายใจ ซึ่งมีเพื่อนคนหนึ่งเขาดีกับเรา คุยกันถูกคอตลกเฮฮา เราก็จะคอยช่วยเหลือเขา และเขาก็เป็นคนเข้าหาเราค่ะ ซึงเขาจะชอบเข้าหาคนเก่งๆที่จะสามารถช่วยเขาได้ เรื่องงาน การบ้าน ใดๆก็ตาม แต่ถ้าคนนั้นไม่สามารถทำให้เขาเข้าใจได้เขาก็จะหนีหายจากคนนั้นไปเลยค่ะ แล้วเขาก็เขาหาเราแต่เราไม่ได้คิดแบบนั้นเพราะเราไม่ใช่คนเก่งอะไร  แต่พอเป็นช่วงสอบเขาก็จะถามเราว่า อ่านหนังสือถึงไหน อ่านอะไรบ้าง  อ่านหนังสือยังหลายๆรอบ เราก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ จนเพื่อนขอดูงานเราก็ให้เพื่อนดู สรุปหลายๆครั้ง เพื่อนนำงานเราไปปรับเข้ากับของตัวเอง ตอนนั้นเราแอบโกรธนิดนึงตอนที่ไปเห็นงานเขาที่อาจารย์เปิดโชว์เพราะเหมือนเอาคำเราไปรับเข้ากับของตัวเองเดิมค่ะ และ เค้าจะมาคอยถามเกรดเรา ได้เอมั้ยได้เท่าไหร่ แต่เราไม่สามารถที่จะถามเขาได้และเขาจะตอบกลับมาว่า ไม่ควรถามเกรดคนอื่นตอนนั้นเราก็ปรับตัวค่ะเลยคิดว่ามันน่าจะไม่โอเคจริงๆแต่เราก็แอบสงสัยว่าทำไมเพื่อนมาถามเราได้ 55555 ซึ่งเจตนาเราคือไม่ได้อยากจะโอ้อวดเปรียบเทียบเลยด้วยซ้ำค่ะ เพราะเกรดเราก็ไม่ได้ดี แล้วเขาก็เป็นคนที่ความลับเยอะมากรู้จักกับคนทั้งสาขาแต่พออยู่กับเพื่อนๆในกลุ่ม เขาจะดูเป็นคนนิ่งๆเหมือนไม่รู้จักใครค่ะแต่ ตอนเย็นๆทุกคนจะเห็นเขาไปเดินกับเพื่อนในสาขาคนอื่นแต่เขาก็จะไม่บอกแล้วก็ทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรรีบเดินหนี เวลาเห็นเราและเพื่อนๆเห็นค่ะ เพื่อนในกลุ่มคนอื่นๆเล่าถึงเขาเสมอว่าทำอะไรบ้าง ไม่ช่วยงาน ใดๆแต่เราก็ยังไม่เชื่อเพราะตอนเขาทำกับเราก็ดูรับผิดชอบงานดี เราก็ให้ใจเขาเต็มร้อยเลยค่ะเพราะเหมือนกับเราก็เห็นเขาเป็นเพื่อนคนหนึ่งที่สนิทมากเลยนะคะคุยทุกเรื่องระบายทุกเรื่อง แต่นั้นแหละค่ะกลายเป็นความไว้ใจที่ผิดพลาดมาก 
                เรามีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งอยู่แล้วแต่พอเขามาสนิทด้วยกลายเป็น3คนที่สนิทมากๆเราก็พาเขามาสนิทกะเพื่อนเราที่สนิทกันมากๆในกลุ่มที่มี10กว่าคนค่ะพิมงงๆนิดนึงนะคะ แต่แล้วเรากับเพื่อนก็มักจะทะเลาะกันค่ะซึ่งปกติไม่ทะเลาะเลยเราเลยไปปรึกษาเขา แต่กลับกลายเป็นเขานี้แหละค่ะเป็นฉนวนจุดไฟสร้างเรื่องโดยที่นิ่งๆเงียบๆ แล้วเขาก็ไปตีสนิทกับเพื่อนเราแทนเราเพราะเพื่อนสนิทเราคนนี้เรียนเก่งมากๆ เรียกได้ว่าท็อปสาขาเลย โดยที่เราคิดแบบนี้นะคะเพราะว่า ปกติเค้าจะมาถามเราเสมอไม่ว่าเรื่องอะไรเพราะคนอื่นๆในกลุ่มเขาไม่ได้คุยด้วยก็จะมีแค่เรากับเพื่อนสนิทของเราค่ะ พอปิดเทอมรอบนี้มาเขาก็หายไปเลยโดยก่อนปิดเทอมเขาเคยพูดกับเราว่า มีแต่เขาที่รู้เรื่องราวของเราแต่เราไม่รู้เรื่องของเขาหรอก ตอนนั้นเราแอบตกใจว่าแบบหื้มมม ทำไมเขาพูดแบบนี้ปิดเทอมเราเลยไม่ได้คุยอะไรผ่านออนไลน์กับเขาเลยค่ะไม่ติดต่อเลย สรุปคือเขาเปลี่ยนคนไปคุยกับเพื่อนสนิทเราที่เก่งๆกว่า สไตล์เดิมแบบที่เขาหาเราเลยค่ะ เพราะเข้าใจว่าเรากับเพื่อนคงทะเลาะไม่คุยกันแล้วเพราะเขาไปถามเพื่อนเราว่ายังได้คุยกับเรามั้ยแล้วเพื่อนเราเลยตอบไปว่าไม่ได้คุยค่ะ แต่เราคุยเล่นส่งวีดีโอในติ๊กตอกกันแทนเพราะเราเคลียร์คุยกันเข้าใจและทราบถึงปัญหาแล้วโดยที่เขามาโกหกเราว่าเพื่อนสนิทเราไประบายให้เขาฟังประมาณนี้ค่ะ  พอเปิดเทอมมาเขาก็นิ่งเย็นชากับเราทั้งๆที่เราปกติมากๆ เราเลยโอเคเขาไม่คุยเราก็นิ่งๆถ้าเขาพูดเราก็แค่พูด เขาเมินทุกคนในกลุ่มค่ะ แต่พอจับกลุ่มปุ๊ปเขาจะรีบเขามาคุยกับคนในกลุ่มแต่ไม่ใช่เรานะคะ ทั้งๆที่ก่อนหน้าคือไม่รู้จักฉันไม่รู้จักเธอ พอเพื่อนตัดสินใจกันว่าจะอยู่กลุ่มตามที่สบายใจไม่มีเขากลายเป็นเขาก็รีบไลน์ไปหาเพื่อนสนิทเราวว่าช่วยเอาเขาไปด้วยค่ะ แต่ก็ยังเมินเราและเพื่อนๆคนอื่นอยู่ดี แต่เรายังต้องทำงานกับเขาเลยรู้สึกลำบากใจมากค่ะ ตอนแรกเราแอบคิดว่าเพื่อนเราคงจะไปฟังเขาแล้วสรุปกลายเป็นเขาไม่ได้โอเคกับคนนี้ตั้งแต่แรกแต่เห็นว่าเราสนิทด้วยเขาเลยคุยด้วยค่ะ TT เรารู้สึกผิดกับเพื่อนมากที่หูเบาละทำไม่ดีใส่เพื่อนแต่พอปิดเทอมก็ได้ไปตกตะกอนคิดละก็เคลียร์ใจกับเพื่อนค่ะ ซึ่งเราบอกกับตัวเองว่าถ้าก้าวข้ามผ่านไปได้เนี่ยเราก็จะเหมือนปลดล็อกตัวเองแต่ในความจริงมันยากนะคะเพราะเรารู้สึกแย่มากๆเขาคนนี้เหมือนจะเอาเราไปพูดกับอาจารย์อีกแบบ เขาเป็นคนชอบเข้าหาอาจารย์ค่ะสนิทมาก แล้วเขาก็ไม่ได้ทำงานกลุ่มร่วมกับเพื่อนๆ ในเทอมนี้ เพราะคนอื่นเขาก็ไม่โอเคกับคนนี้ค่ะ เขาเลยจับตามสบายใจกันกลายเป็นเขาต้องไปอยู่กับคนอื่น และปลีกตัวแบบที่เขาต้องการแต่กลายเป็นเขาอยากจะกลับมาเพราะกลุ่มเราทำงานค่ะ แล้ววเราเป็นคนที่คิดมาก และเราก็รู้สึกแย่ที่แบบมาเจอแบบนี้ ไม่รู้จะทำตัวยังไง ควรเรื่มจากอะไรดีคะ เพื่อก้าวผ่านความรู้สึกนี้แคร์คำพูดคนอื่นมากเกินไป TT ช่วยด้วยค่ะ แต่เพื่อนในกลุ่มกับเพื่อนสนิทเรา ก็คอยบอกเราว่าไม่ต้องคิดมากนะคะแต่ก็แบบมันรู้สึกแย่อยู่ดีค่ะ