ขอเล่าเรื่องก่อนเลยว่าสมัยเราเข้าม.4มาใหม่ๆไม่ค่อยมีเพื่อน จนกระทั่งมีเพื่อน2คนเข้ามาทักเราแล้วก็ได้เป็นเพื่อนกัน เขามักจะขี้บ่นเรื่องเล็กๆน้อย แต่เรารู้สึกว่าเขาบ่นเพราะหวังดี แต่นานๆไปเราเริ่มไม่ได้รู้สึกว่าเขาบ่นเพราะความหวังดีแล้ว บางทีอะไรนิดหน่อยก็จะบ่นก็จะด่าเหมือนอยากหาเรื่องด่ามากกว่า เรารู้ว่าเขารักเรา แต่เราไม่ค่อยรู้สึกเป็นตัวเองสะเท่าไรเลย รู้สึกอึดอัดตลอดเวลาอยู่กับเขา เราเลยมักจะปลีกตัวไปคุยกับเพื่อนคนอื่นมากกว่า สิ่งที่เรารู้สึกแย่ที่สุดคือมีครั้งหนึ่งเขาทิ้งเราให้เดินคนเดียวที่ห้าง ส่วนเขาเดินกับเพื่อนอีกคน เวลานึกถึงทีไรก็จะรู้สึกแย่ เขาคอยเอาข้าวมาเผื่อเราและเพื่อนให้กินกัน เราก็เลยพอรู้ว่าเขาก็รักเรา แต่บางทีเราไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลย ได้แต่คิดว่าเดี๋ยวก็ผ่านไป แต่มันแทบทนไม่ไหวเลย เราควรทำยังไงดีค่ะ เครียดไปหมด;-;