ผมได้คุยกับน้องคนนึงได้ประมาณ3เดือน มันเป็นความรู้สึกที่ดีและเราดูรักกันมาก ไปไหนมาด้วยกันบ่อยมากจนถึงขั้นมานอนอยู่ด้วยกันมันเป็นช่วงเวลาอยู่ใกล้กัน ผมทำงานน้องเค้ามาทำงานพาร์ทไทม์ที่ทำงานผม จนน้องเค้าไปฝึกงานได้เกือบเดือน มันก็ห่างกันผมก็พยามทำตัวแบบเดิม ที่น้องเค้ารัก แต่พอไม่มีเค้าอยู่มันอาจจะเหงาๆ เพราะเคยอยู่ข้างๆกันแต่นี้ไกลกัน ช่วงอยู่ใกช้กันมันอาจมีทะเลาะกันมาบ้างตลอด เกือบจะเลิกคุยกันแต่ก็ยัง ดีกันต่อเหมือนเดิมทุกครั้งที่น้องเค้าอารมณ์เสียดุว่า ผมไม่เคยชวนทะเลาะกลับเลย ก็ขอโทษยอมรับผิดต่างๆ เค้าไม่ชอบให้ต้องมารู้อะไรเองทีหลัง ว่าแอบไปทำอะไรมา ไปไหนกับใครแล้วไม่มาบอก อย่างผมแกะกุ้งให้น้องที่ทำงานกิน เพราะต้องสลับผลัดมานั่งกินข้าวอยู่ด้วยกัน 2 คน ผมก็ไม่คิด อะไรน้องคนนี้ก็มีแฟนแล้ว แฟนน้องก็เป็นเพื่อนผมเอง แต่เค้าไม่ชอบที่แบบแล้วทำไมไม่บอก อาจจะด้วยผมเคยไปปิดแจ้งเตืนรุ่นน้องที่ทำงานคนนี้ไว้แล้วเค้าเคยถาม ผมก็บอกว่าตอนนั้นเค้าทักมาถามเยอะเกี่ยวกับงานผมทำงานยุ่งๆ ก็เลยปิดไป ว่างก็จะตอบ เค้าก็เหมือนไม่พอใจ ซึ่งผมยอบรับผิดว่ามันก็คงผิดที่ผมลืมคิดถึงความรู้สึกเค้า
เวลาผมเลิกงานมาดึก ปกติก็จะรอคุยกันตลอด แต่หลังอาจจะน้อยลงบ้าง เพราะน้องเค้าไปฝีกงงานผมก็ทำงานเป็นกะเลิกดึก เที่ยงคืน บางทีน้องเค้าก็หลับงีบไปผมก็ทักบอกไว้ว่าถึงห้องแล้ว ถ้าสักเกือบชมไม่ตอบคงหลับ ผมก็จะนอนเลยเหมือนกันจะได้พัก ตรงนี้ก็คงปกติกันดี บางทีผมทำงานมีช่วงว่างก็โทรหาบ่อยๆบ้างจนบางทีเค้าเหมือนรำคาญ เคยมีครั้งที่ผมเลิกงานเร็วกลับมา ก็ถามว่าทำไรอยู่ เค้าก็บอกเป่าผม ผมก็รอสัก 10 นาที โทรไป เพื่อนเมท เค้าก็รับแทนถามว่ามีอะไร (เพิ่อนเมทน้องผมก็สนิทเป็นคนช่วยเชียร์ให้ผมได้ตุยกับน้อง) ผมก็บอกว่าอยากคุย อยากได้ยินเสียงด้วยเฉยๆ เค้าก็ไม่ค่อยพอใจแล้ววางไปก่อน แล้วก็ดุผมกลับมาว่าก็บอกว่าเป่าผมอยู่ ทำไมไม่ถามว่าเสร็จรึยัง จนมันเหมือนเค้าอาจคิดว่าผมกลัวน้องมีคนอื่น เมทน้องเค้าก็ทักมาถามว่าไม่ไว้ใจมันหรอ ผมไม่ได้กังวลเลย เพราะคิดว่านักกันด้วยความเชื่อใจ น้องเค้าเคยเลิกกับแฟนเพราะว่าความไกลกันนมาแล้ว ผมก็แค่รู้สึกว่าหลังๆคุยกันน้อยลงก็อยาก เวลาคุยด้วยเยอะๆบ้าง
แต่ผมเป็นคนที่ค่อนข้างเซนซิทีฟเรื่องคำพูด จนบางทีก็เก็บๆไว้จนระแวงไปหมด ว่าไม่กล้าทำนู้นนี่ใส่แบบเดิม
หนึ่งเหตุผลหลักที่ผมพอเข้าใจแล้วว่าทำไมเค้าขอห่าง เพราะ เค้าบอกว่า ความรักมันไม่เท่ากันจนไม่พอดี ผมรักเค้ามากเกินจนเค้าอึดอัด แบบผมพูดกับเค้าว่าอย่กลาออกแต่ยังไม่รู้จะไปไหนก็เลยจะรอดูว่าน้องจะไปไหนค่อยตามไปแล้ว เค้าชอบคนที่เป็นผู้นำเค้าได้ แต่ผมกลับเอาแต่ใจเรื่องบ้างเรื่องในตัวเค้าบ้าง อยากใกล้ชิดจนเหมือนมันอาจขาดอิสระ แต่ผมไม่เคยขัดใจเค้าเลย เค้าก็เคยขอบคุณผมที่ไม่เคยเถียงสู่เวลาเค้างี่เง่า จนวันอังคารล่าสุดผมก็โทรหาช่วง หลังเลิกงาน ผมก็เหนื่อยๆความคิดเรื่องงาน (จะย้ายอะไร ที่เล่าไปข้างบน) น้องก็พูดออกมาว่าแบบ มันไม่พอดีกันเลย วงกลม2วง เมื่อนก่อนผมเข้าใจเค้ามากกว่านี่ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เลย อยากพูดมาสักพักแล้วว่า ผมไม่ใช่คนที่เค้ารักแล้ว ลองห่างกันดูมั้ย ทั้งที่คริสมาสผมก็หยีดงานไปหาเค้าก็ยังปกติดี ปีใหม่ก็ยัง แฮปปี้กันดี จน มีเรื่องแกะกุ้งให้น้องที่ทำงานนี่แหละ มันวันที่1 พอดี หลังจากนนั้นผ่านมาก็เจอเรื่องที่โทรไปหาตอนเป่าผม ได้1 อาทิตย์
สำหรับผมแล้วผมยังรักเค้ามาก แต่เพื่อนน้องก็ทักมาบอกผม
"ให้มูฟออนเถอะมันไม่เหมือนเดิมแล้ว สำหรับตอนนั้นมันใช่แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว กลับไปเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว มันพูดเอง" ผมรู้ดีว่าน้องเป็นคนยังไงว่าพูดจริงคือพูด แต่เค้าไม่บอกผมเองตรงๆ เลือกใช้คำว่าห่างกัน แล้วถ้ามันจะใช่ก็คงกลับมากันเอง แต่ถ้าไม่ใช่ก็คือจบ มันเหมือนเค้าให้ความหวังแต่จริงๆคือมันไปต่อไม่ได้แล้วนะ ก็วางสายเค้าก็ผมผมgood luck นะคะ ผมไม่อยากตื่อตอนนี้นกลัวนิ่งแย่ เพราะคุยกันด้วยเหตุและผลระดับนึงไม่ได้ขึ้นเสียงใส่กัน ผมก็เลยตอบกลับว่า รักเธอนะ เค้าก็ตอบว่ารักเหมือนกัน แล้วผมก็เคว้งมากร้องไห้อะไร เพื่อนเค้าก็ทักมาปลอบให้กำลังใจอะไรต่าง ขอแค่อย่าไปหาน้องเค้าพอ ผมก็ออกดื้อๆใส่เพื่อนน้องว่าทำไมอะ น้องเค้าก็บอกตรงๆไม่อยากเจอหน้าผมทำไมต้องอึดอัดใจ อย่าให้ความรักเป็นความสงสารเลย จนเค้าทักมาเองว่า ยังไม่ต้องมาหา ไม่ต้องมาง้อ ไม่ได้โกรธกัน โตกันแล้ว คุยกันด้วยเหตุและผล
สำหรับผมคือผมยังรักและจะรอน้องเค้าอยู่แม้จะไม่มีหวังแล้วก็ตาม
ผมค่อนข้างรู้สึกผิดนะเอาจริงๆ น้องเค้าเคยบอกว่า มีคนมาจีบแต่เป็นความรู้สึกทีาเค้ามาเพราะหวังฟัน คือน้องเค้าเป็นคนสวยมากมีแต่คนชม คนบอก แต่เค้าก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองสวยเลยนะ จนกระทั่งการนอนด้วยกันมันก็อาจมีเรื่องบานปลาย แต่ผมก็ไม่ใช่คนแรกที่นอนกับเค้า เค้าเคยนอนกับแฟนเก่ามาแล้วแต่บอกว่า กับขนาดแบบผมนี่เป็นคนแรก ตอนนั้นมันเป็นอารมณ์เผลอเคลิมไปทั้งคู่เค้าก็ลุกมาร้องไห้แล้วโทษตัวเองว่า ดูง่ายเนาะ ผมก็ปลอบเค้าเพราะไม่อยากให้คิดแบบนั่น ผมก็คิดที่อารมณ์มันตามจนลืมตัว จนพอเลิกกันผมกลับรู้สึก ผิดว่า สุดท้ายแล้วก็เป็นประเภทเดียวกับที่ย้องบอกว่าเข้ามาเพราะหวังฟัน ไม่สามารถดูแลน้องเค้าต่อจนถึงที่สุดได้ 🥲 รัก
คำว่าลองห่างกันดูมั่ย คุณว่ามันยังจะกลับมารักกันได้อยู่ไหม
เวลาผมเลิกงานมาดึก ปกติก็จะรอคุยกันตลอด แต่หลังอาจจะน้อยลงบ้าง เพราะน้องเค้าไปฝีกงงานผมก็ทำงานเป็นกะเลิกดึก เที่ยงคืน บางทีน้องเค้าก็หลับงีบไปผมก็ทักบอกไว้ว่าถึงห้องแล้ว ถ้าสักเกือบชมไม่ตอบคงหลับ ผมก็จะนอนเลยเหมือนกันจะได้พัก ตรงนี้ก็คงปกติกันดี บางทีผมทำงานมีช่วงว่างก็โทรหาบ่อยๆบ้างจนบางทีเค้าเหมือนรำคาญ เคยมีครั้งที่ผมเลิกงานเร็วกลับมา ก็ถามว่าทำไรอยู่ เค้าก็บอกเป่าผม ผมก็รอสัก 10 นาที โทรไป เพื่อนเมท เค้าก็รับแทนถามว่ามีอะไร (เพิ่อนเมทน้องผมก็สนิทเป็นคนช่วยเชียร์ให้ผมได้ตุยกับน้อง) ผมก็บอกว่าอยากคุย อยากได้ยินเสียงด้วยเฉยๆ เค้าก็ไม่ค่อยพอใจแล้ววางไปก่อน แล้วก็ดุผมกลับมาว่าก็บอกว่าเป่าผมอยู่ ทำไมไม่ถามว่าเสร็จรึยัง จนมันเหมือนเค้าอาจคิดว่าผมกลัวน้องมีคนอื่น เมทน้องเค้าก็ทักมาถามว่าไม่ไว้ใจมันหรอ ผมไม่ได้กังวลเลย เพราะคิดว่านักกันด้วยความเชื่อใจ น้องเค้าเคยเลิกกับแฟนเพราะว่าความไกลกันนมาแล้ว ผมก็แค่รู้สึกว่าหลังๆคุยกันน้อยลงก็อยาก เวลาคุยด้วยเยอะๆบ้าง
แต่ผมเป็นคนที่ค่อนข้างเซนซิทีฟเรื่องคำพูด จนบางทีก็เก็บๆไว้จนระแวงไปหมด ว่าไม่กล้าทำนู้นนี่ใส่แบบเดิม
หนึ่งเหตุผลหลักที่ผมพอเข้าใจแล้วว่าทำไมเค้าขอห่าง เพราะ เค้าบอกว่า ความรักมันไม่เท่ากันจนไม่พอดี ผมรักเค้ามากเกินจนเค้าอึดอัด แบบผมพูดกับเค้าว่าอย่กลาออกแต่ยังไม่รู้จะไปไหนก็เลยจะรอดูว่าน้องจะไปไหนค่อยตามไปแล้ว เค้าชอบคนที่เป็นผู้นำเค้าได้ แต่ผมกลับเอาแต่ใจเรื่องบ้างเรื่องในตัวเค้าบ้าง อยากใกล้ชิดจนเหมือนมันอาจขาดอิสระ แต่ผมไม่เคยขัดใจเค้าเลย เค้าก็เคยขอบคุณผมที่ไม่เคยเถียงสู่เวลาเค้างี่เง่า จนวันอังคารล่าสุดผมก็โทรหาช่วง หลังเลิกงาน ผมก็เหนื่อยๆความคิดเรื่องงาน (จะย้ายอะไร ที่เล่าไปข้างบน) น้องก็พูดออกมาว่าแบบ มันไม่พอดีกันเลย วงกลม2วง เมื่อนก่อนผมเข้าใจเค้ามากกว่านี่ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เลย อยากพูดมาสักพักแล้วว่า ผมไม่ใช่คนที่เค้ารักแล้ว ลองห่างกันดูมั้ย ทั้งที่คริสมาสผมก็หยีดงานไปหาเค้าก็ยังปกติดี ปีใหม่ก็ยัง แฮปปี้กันดี จน มีเรื่องแกะกุ้งให้น้องที่ทำงานนี่แหละ มันวันที่1 พอดี หลังจากนนั้นผ่านมาก็เจอเรื่องที่โทรไปหาตอนเป่าผม ได้1 อาทิตย์
สำหรับผมแล้วผมยังรักเค้ามาก แต่เพื่อนน้องก็ทักมาบอกผม
"ให้มูฟออนเถอะมันไม่เหมือนเดิมแล้ว สำหรับตอนนั้นมันใช่แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว กลับไปเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว มันพูดเอง" ผมรู้ดีว่าน้องเป็นคนยังไงว่าพูดจริงคือพูด แต่เค้าไม่บอกผมเองตรงๆ เลือกใช้คำว่าห่างกัน แล้วถ้ามันจะใช่ก็คงกลับมากันเอง แต่ถ้าไม่ใช่ก็คือจบ มันเหมือนเค้าให้ความหวังแต่จริงๆคือมันไปต่อไม่ได้แล้วนะ ก็วางสายเค้าก็ผมผมgood luck นะคะ ผมไม่อยากตื่อตอนนี้นกลัวนิ่งแย่ เพราะคุยกันด้วยเหตุและผลระดับนึงไม่ได้ขึ้นเสียงใส่กัน ผมก็เลยตอบกลับว่า รักเธอนะ เค้าก็ตอบว่ารักเหมือนกัน แล้วผมก็เคว้งมากร้องไห้อะไร เพื่อนเค้าก็ทักมาปลอบให้กำลังใจอะไรต่าง ขอแค่อย่าไปหาน้องเค้าพอ ผมก็ออกดื้อๆใส่เพื่อนน้องว่าทำไมอะ น้องเค้าก็บอกตรงๆไม่อยากเจอหน้าผมทำไมต้องอึดอัดใจ อย่าให้ความรักเป็นความสงสารเลย จนเค้าทักมาเองว่า ยังไม่ต้องมาหา ไม่ต้องมาง้อ ไม่ได้โกรธกัน โตกันแล้ว คุยกันด้วยเหตุและผล
สำหรับผมคือผมยังรักและจะรอน้องเค้าอยู่แม้จะไม่มีหวังแล้วก็ตาม
ผมค่อนข้างรู้สึกผิดนะเอาจริงๆ น้องเค้าเคยบอกว่า มีคนมาจีบแต่เป็นความรู้สึกทีาเค้ามาเพราะหวังฟัน คือน้องเค้าเป็นคนสวยมากมีแต่คนชม คนบอก แต่เค้าก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองสวยเลยนะ จนกระทั่งการนอนด้วยกันมันก็อาจมีเรื่องบานปลาย แต่ผมก็ไม่ใช่คนแรกที่นอนกับเค้า เค้าเคยนอนกับแฟนเก่ามาแล้วแต่บอกว่า กับขนาดแบบผมนี่เป็นคนแรก ตอนนั้นมันเป็นอารมณ์เผลอเคลิมไปทั้งคู่เค้าก็ลุกมาร้องไห้แล้วโทษตัวเองว่า ดูง่ายเนาะ ผมก็ปลอบเค้าเพราะไม่อยากให้คิดแบบนั่น ผมก็คิดที่อารมณ์มันตามจนลืมตัว จนพอเลิกกันผมกลับรู้สึก ผิดว่า สุดท้ายแล้วก็เป็นประเภทเดียวกับที่ย้องบอกว่าเข้ามาเพราะหวังฟัน ไม่สามารถดูแลน้องเค้าต่อจนถึงที่สุดได้ 🥲 รัก