คือนี้แม่เราเป็นคนที่เหมือนจะดีนะแต่ชอบแขวะ ไม่รู้ว่าเรียกแขวะไหม แต่คือแม่ชอบหาเรื่องทะเลาะ คือบางทีเรื่องมันไม่ได้ใหญ่เลยนะคะแต่คือแม่อ่ะชอบแขวะนั่นว่าเราเออวันนี้ไม่เปิดร้านเหรอวันนี้แฟนไปไหนอ่ะวันนี้แฟนไม่ขายของหรอ พอดีเห็นวันนั้นไปกินก๋วยเตี๋ยวคิดว่าไม่ขายของละ

เราก็บอกว่าแล้วแม่จะแขวะทำไมมันเปิดอยู่มันแค่ไปเรียน แล้วคือไปกินแถวแถวนี้เองคือจะไม่ให้ไปไหนเลยหรอเราก็พูดประมาณนี้ แม่เราก็วีนแตกเลยค่ะนี่กูพูดอะไรไม่ได้เลย พอไม่อยากได้ตังค์จากกูก็พูดแบบนี้ คือแม่เราอ่ะเห็นเราไปเที่ยวไม่ได้เลยทุกวันนี้คือจะไปเที่ยวไหนต้องปิดการมองเห็นนะ  

แล้วคือวัยรุ่นน่ะมันต้องไปกินนั่นกินนี่มันก็เป็นเรื่องปกติบางทีอาจจะแวะไปปิดร้านแป๊บนึงไปกินข้างนอกแล้วกลับเข้ามาก็ไม่ได้นะ คือแม่เราต้องเปิด 24 ชั่วโมงเลยหรอถึงจะพอใจ มันไม่ได้อ่ะบางที บางทีมันก็เว่อร์เกินเราออกไปกินข้าวข้างนอกเองนะแล้วมันเป็นร้านแถวบ้าน ประเด็นคือจะต้องการจับผิดนั่นแหละ บางทีคืออยากอารมณ์ดีก็อารมณ์ดีอย่างอารมณ์ร้ายก็คืออารมณ์ร้ายอันนี้ก็คือตามไม่ทันแล้วนะ โทรมาแต่ละทีคือลุ้นว่าจะด่าเรื่องอะไรแค่นั้นแหละ