ตามหัวกระทู้เลยค่ะ เราเพิ่งผ่านการสูญเสียครั้งใหญ่
คุณยายของเราเพิ่งเสียไป ตลอดชีวิตไม่เคยมีคนใกล้ชิด
และรักมากขนาดนี้จากไป รู้สึกทำใจไม่ได้ ไม่สามารถดูรูปเก่าๆ
หรือคลิปได้ รู้สึกปวดหัวใจและจุกทุกครั้งที่นึกถึง
ถามใครก็บอกว่าต้องใช้เวลากว่าจะชิน
แต่ระยะเวลาก่อนจะถึงจุดนั้นนี่สิ มันทรมานเหลือเกิน
เราสนิทกับยายมาก เลี้ยงเรามาแต่เด็กและจนท่านป่วยติดเตียง
เราก็อยู่กับท่านตลอด ตอนท่านจากไปเราก็ทำใจว่าท่านไม่ทรมานแล้ว
คิดว่าจะทำใจได้มาตลอด แต่พอท่านไปจริงๆเรากลับคิดถึงมาก
คิดถึงเหมือนอะไรขาดหายไป รู้สึกเหมือนจะมีความสุขไม่ได้อีก
ไม่ได้ฟูมฟายนะคะ แต่รู้สึกเจ็บปวด รู้สึกเหมือนอึดอัดข้างในตลอด
ทุกคนทำอย่างไรให้ผ่านเวลาช่วงนี้ไปได้คะ?
ใช้เวลากันนนานไหม แล้วทำยังไงให้ไม่นึกถึงคะ?
เราคิดถถึงตลอดเวลาเลยย
ความสูญเสียมันยากเกินจะรับไหว ทำอย่างไรให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ ต้องใช้เวลาแค่ไหน?
คุณยายของเราเพิ่งเสียไป ตลอดชีวิตไม่เคยมีคนใกล้ชิด
และรักมากขนาดนี้จากไป รู้สึกทำใจไม่ได้ ไม่สามารถดูรูปเก่าๆ
หรือคลิปได้ รู้สึกปวดหัวใจและจุกทุกครั้งที่นึกถึง
ถามใครก็บอกว่าต้องใช้เวลากว่าจะชิน
แต่ระยะเวลาก่อนจะถึงจุดนั้นนี่สิ มันทรมานเหลือเกิน
เราสนิทกับยายมาก เลี้ยงเรามาแต่เด็กและจนท่านป่วยติดเตียง
เราก็อยู่กับท่านตลอด ตอนท่านจากไปเราก็ทำใจว่าท่านไม่ทรมานแล้ว
คิดว่าจะทำใจได้มาตลอด แต่พอท่านไปจริงๆเรากลับคิดถึงมาก
คิดถึงเหมือนอะไรขาดหายไป รู้สึกเหมือนจะมีความสุขไม่ได้อีก
ไม่ได้ฟูมฟายนะคะ แต่รู้สึกเจ็บปวด รู้สึกเหมือนอึดอัดข้างในตลอด
ทุกคนทำอย่างไรให้ผ่านเวลาช่วงนี้ไปได้คะ?
ใช้เวลากันนนานไหม แล้วทำยังไงให้ไม่นึกถึงคะ?
เราคิดถถึงตลอดเวลาเลยย