ตอนนี้ผมอายุ14ปีผมตั้งเเต่ผมจำได้ผมเกิดมาผมเห็นพ่อกินเหล้าทุกวันทำลายข้าวของทุกวันเเม้กระทั้งเพื่อนตัวเองที่สนิทก็เกือบทำเขาตายพ่อผมเขาเป็นคนกินเหล้าเเบบไม่มีสติเวลาเมาก็พูดไปเรื่อยเอาเเต่เรื่องอดีตมาพูดด่าไปทั่วตอนเด็กผมต้องอยุ่กับเเม่ตลอดเวลาอยุ่ห่างไม่ได้เลยเพราะกลัวคนรอบข้างตอนเด็กเป็นช่วงที่ผมร้องให้มากที่สุดเเละเสียใจมากทุกครั้งที่พ่อผมเมาเเละพูดด่าเสียงดังด่าในทางหยาบคายจนผมต้องวิ่งมากอดเเม่เพราะกลัวเเต่พอผ่านมาหลายปีจนผม14ปีเเกก็ยังกินเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนซึ่งคนที่ผมสงสารมากที่สุดคือเเม่ผมต้องเเบกรับความรู้สึกทุกที่พ่อผมเมาเหล้าผมขะเห็นเเม่ร้องไห้ทุกครั้งผมบอกเลยสะเทือนใจผมมากจนผมบอกตัวเองว่าต้องสู้ผมเลยเปลี่ยนตัวเองให้จิตใจเเข็งขึ้นจนรู้สึกเฉยๆเพราะชินผมทนไม่ไหวจนทุกวันนี้ผมด่าพ่อผมได้เเละผมด่าเเรงด้วยเพราะต้องการให้เขาเลิกได้เเล้วเพราะทนมาหลายปีเเล้วเเต่เมื้อกี้พ่อผมพึ่งไปชกตีกับน้องเขาที่สนิทมาหลายปีทำงานมาด้วยกันผมก็เห็นเขากินเหล้ากันปกติเเต่พอซักพักผมออกมาดูผมเห็นน้องพ่อผมนั่งกับพร้อมกับมาเลือดติดตามเเขนถลอกเเละร้องไห้เพราะพ่อผมไปตีกับเขาเพราะเหล้าจนเเทบจะไม่มีคนคบเเม้กระทั้งญาติกับป้าก็เริ่มไม่สนใจผมเพราะคนเดียวทั้งเครียดทั้งมีหนี้สินอีกผมบอกเลยว่าเหนื่อยท้อมากจากที่เเม่ผมเคยมีเงิน7หมื่นเเต่ตอนนี้หายไปหมดจนต้องได้กู้เงินมาใช้จนผมต้องมาปกป้องเเม่เเทนไม่อยากให้เเกเครียดเกินเพราะตอนนี้เเม่ผมคือเสาหลักของบ้านเเล้วหาเงินคนเดียวพ่อผมก็ทำงานเกี่ยวก่อสร้างเเต่กว่าจะทำได้เงิน2เดือนได้มาไม่ถึงหมื่นเเต่เงินที่ใช้ไปเกือบเเสนจนเพราะต้องมาคอยด่าคอยสอนเขาให้เขาเลิกเหล้าขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านจนจบนะครับใครที่ท้อให้สู้ๆนะครับ