ประสบการณ์นี้ ผู้เขียนได้ไปบวชชีพราหมณ์ กับพี่ที่ทำงาน แบบไม่ได้ตั้งใจเท่าไหร่ เขาไปบวชเพราะบนบานเอาไว้ เลยชวนผู้เขียนไปเป็นเพื่อน

พี่ที่ทำงานไป 2 คน รวมผู้เขียนเป็น 3 คน  วัดที่ไปบวชเป็นวัดป่าบนเขา พระสงฆ์บิณฑบาตเสร็จจะแยกย้ายไปปฏิบัติที่กุฏิตัวเอง  ส่วนแม่ชีจะเป็นผู้สอนและพาปฏิบัติ  พวกเราไปปฏิบัติ 3 วันค่ะ   มันเป็นช่วงเย็นประมาณ 6โมง - 2ทุ่ม พวกเราต้องเตรียมตัวไปทำวัตรเย็นอีกครั้งก่อนนอน จึงพากันไปอาบน้ำกะว่าทำวัตรเย็นเสร็จกลับมาจะนอนเลย  

บรรยากาศไม่ได้น่ากลัวเลยนะคะ เพราะมีแสงไฟจากกุฏิพระสงฆ์อยู่ห่างๆ  ห้องน้ำอยู่ชั้นล่างติดกับที่พัก ด้านหลังห้องน้ำเป็นป่าค่ะ แบบโล่ง ไม่รกร้าง มีต้นขนุน กับต้นอื่นๆอีก 2-3 ต้น  มีห้องน้ำ 2 ห้องติดกัน  ผู้เขียนและพี่อีกคนขออาบก่อนค่ะ
พอผู้เขียนอาบน้ำเสร็จ  จึงออกมายืนรอหน้าห้องน้ำ ให้พี่อีกคนอาบต่อ ทางเดินหน้าห้องน้ำเป็นแบบเทปูน  จะมีแสงไฟหน้าห้องน้ำดวงเดียว ข้างๆห้องน้ำซ้าย-ขวาจะมืดสลัวๆ

ระหว่างยืนรอ ผู้เขียนได้ยินเสียงเดินจากหลังห้องน้ำ เป็นเสียงเหมือนคนเดินปกติ สวบ สวบ เหยียบบนใบไม้แห้ง เสียงเดินดังใกล้เข้ามา เรื่อยๆ จนผู้เขียนมั่นใจว่าคนเดินต้องเดินออกมาข้างห้องน้ำแน่นอน ก็ยืนมองไปตรงเสียงนั้น  เพื่อดูว่าเป็นใคร แม่ชีหรือป่าว  ก้าวสุดท้ายของเสียงนั้นมันไม่มีใครเดินออกมาจากมุมห้องน้ำเลย ว่างเปล่า  ผู้เขียนจึงเดินไปดูข้างห้องน้ำ แต่มันไม่มีใครเลย มองไปที่อื่น ก็ไม่เห็นใคร  ความรู้สึกคือ ไม่กลัวค่ะ แต่แปลกใจ  ตอนกลับจากวัดถามพี่ 2 คน ไม่มีใครได้ยินเลย  อาจเพราะกำลังอาบน้ำอยู่  ผู้เขียนเล่าให้พี่เขาฟัง  เขาก็บอกว่าคนเดินอาจเป็นพระ หรือ แม่ชีก็ได้  

ผู้เขียนมั่นใจว่าได้ยินอะไร  ถ้าผู้เขียนตัดสินใจเดินไปดูเสียงนั้นแต่แรกคงรู้ไปแล้ว ทุกวันนี้ก็ยังจำเรื่องนี้ไม่ลืม และไม่รู้ว่าคนที่เดินนั้นเป็นใคร