ผมคบกับแฟนมาเกือบจะปีนึงแล้วคับตอนนี้  ช่วงแรกสองสัปดาห์แรกที่คบกันผมยอมรับคับว่าผมนอกใจเธอด้วยการไปมีคนอื่นแล้วเทอจับได้ 
แต่พอหลังจากวันนั้นจนถึงวันนี้ผมขอโอกาสเธอผมก็ไม่เคยทำเรื่องอะไรผิดต่อเธอเลยคับ
แต่ตั้งแรกคบเธอเป็นคนที่ไม่ชอบให้ผมไปเที่ยวกับเพื่อน กับเพื่อนบางคนที่รู้จักกันมาก่อนคบกันเธอเธอก็หึงเพราะผมแคร์เพื่อน
เธอจะหึงทุกคนที่เข้ามาในชีวิตผมผมก็เข้าใจว่าผมเคยทำไม่ดีก็เลยเลือกจะทน พอทะเลาะกันทีนึงก็เอาเรื่องทีาผมทำผิดไว้มาด่ามาว่ามาอดดัน
เธอผิดก็ไม่เคยขอโทษเป็นผมต้องเข้าไปง้อไปคุยก่อน เวลาไม่พอใจเหวี่ยงด่าคำพูดแรงๆที่คนปกติไม่ค่อยใช้กัน
ไม่พอใจขว้างปาสิ่งของทุกอย่างที่อยู่ใกล้มือบางทีครั้งก็ทำร้ายร่างกายผม เวลาไม่ได้ดังใจต่อหน้าคนอื่นไม่เคยให้เกียรติไม่เคยเก็บอาการจนเวลาออกไปไหนมาไหนกับเธอผมรู้สึกอายที่โดนกดอยู่ตลอดเวลา แค่เธอจะสวดผมเธอไม่พอใจผมว่าเธอไม่มีสมาธิเพราะเสียงเคี้ยวข้าวผม จะมีช่วงที่ผมตกงานไม่ค่อยมีงานทำแต่ผมก็พยายามหามาหารกับเธอ เธอก็ว่าผมไปหลอกลวงบ้างไปโกงเธอบ้างพอทะเลาะกันแต่ผมก็จ่ายเท่าที่ผมจ่ายได้ 
กับครอบครัวผมเธอไม่เอา เธอไม่สนใจบางครั้งก็แช่งด่าที่บ้านผม เธอบอกว่าเธอไม่ชอบที่บ้านผมเพราะที่บ้านผมทำให้ผมนอกใจ ผมเหนื่อยผมอึดอัดทั้งรักทั้งเหนื่อย วันนึงมี24ชม.ผมมีความสุขไม่เกิน2ชม.ที่เหลือผมต้องค่อยระวังว่าเดี๋ยวเธอจะไม่พอใจอะไรอีก พอผมบอกว่าคนละครึ่งทางช่วยกันเปลี่ยนจะได้อยู่กันนานๆเธอบอกเธอจะเป็นของเธอแบบนี้ไม่เปลี่ยน ซึ่งผมเหนื่อยผมหนายมาก แต่เธอก็จะโทษผมว่าเธอเป็นแบบนี้เพราะผมเคยทำผิด เวลาเธอซื่ออะไรหรือทำอะไรให้ผมทั้งๆที่ผมก็ซื้อให้ทำให้เธอจะทวงเวลาทะเลาะกัน เอาคำพูดแรงๆมากๆมาใส่ผม ผมไม่รู้ว่าจะมีวันที่เธอเปลี่ยนได้ไหมผมหวังว่าวันนึงเธอจะยอมเปลี่ยนลงบ้าง 
อยากทราบว่าผมควรไปต่อหรือควรหยุดตั้งตอนนี้แต่ใจผมก็ยังรักเธอ ผมไม่มีความสุขเลยผมเอือม แต่เวลาเรารักกันเราก็มีความสุขแค่วันละไม่ถึง2ชม.ที่มีคความสุข แล้วผมควรทำยังไงดีคับผมเหนื่อย