เรื่องราว ผ่านมาสองปี …

คุณทั้งคู่ ผิดศีล ข้อ 3 แม้เขาจะเป็นฝ่ายนอกใจก่อน แต่คุณก็ทำบ้าง  ถือว่า ศีลเสมอกัน ผลลัพธ์พอกัน

หลังจากเลิกรา คุณทั้งคู่ ก็มี “คนรักใหม่”

เดาว่า คู่ของคุณไม่ดี ใช่ไหมคะ คุณไม่มีความสุข เลย อิจฉาเขา อยากให้เขาพินาศล่มจม  เพราะเห็นเขาได้ดีกว่า

เขาเจอคนที่ดีกว่าคุณ เหมาะสมกับเขา  และเขาก็ทำให้เห็นตำตา เหมือนตอกย้ำบาดแผลคุณ
ว่า เมื่อเขาเจอผู้หญิงที่ดี เขาก็พร้อมจะเป็นสามีที่ดี  รักและ ดูแลภรรยาอย่างดี  

มันเลยบังคับให้คุณคิด ทั้งๆที่ไม่อยากรับรู้ ว่าที่ผ่านมา ที่ชีวิตคู่คุณพัง / ปัจจุบันก็พัง เพราะตัวคุณเองที่ไม่ดี ???

เราว่าประเด็นตรงนี้ คงเป็นประเด็นหลัก  ที่คอยทิ่มแทงจิตใจคุณ

เราว่าคุณพยายามแล้วจริงๆ ที่จะหยุดความอิจฉาตัวนี้ลง เพราะคุณรู้แล้วว่า ไฟแผดเผาใจคุณคนเดียว
คนอื่นๆ มูฟออนไปหมดแล้ว  

แต่จิตใจคนเราน่ะ ยิ่งบังคับ ยิ่งดื้อค่ะ  โกรธ / แค้น / อิจฉา / ริษยา / อาฆาต
คุกรุ่นอยู่ เร่าร้อนอยู่ สั่งให้เย็นเดี๋ยวนี้นะ … ทำไม่ได้หรอกค่ะ

วิธีแก้คือ หยุดเติมเชื้อไฟใหม่ และ ค่อยๆ ถอนเชื้อเพลิงที่มีอยู่ออกมา จากนั้น มีน้ำก็ราดน้ำลงไป
เห็นไหมคะ อยากจะชนะกิเลส ไม่ใช่อยู่เฉยๆจะชนะ หรือ แค่เพราะ “อยาก” แล้วจะชนะ

_หยุดเติมเชื้อไฟ
เลิกรับรู้ชีวิตพวกเขา เลิกส่อง เลิกติดตาม ใครมาพูดถึงก็ไม่ต้องฟัง
ช่วงนี้อ่อนแอ ต้องหักดิบ อย่ายอมตามใจกิเลสตัวเอง อย่าอ่อนข้อให้ความอยากรู้อยากเผือกของตัวเอง เด็ดขาด

_ถอนเชื้อเพลิงเก่าออกมา
คุณทั้งคู่ต่างทำร้ายกัน แต่คุณคิดเอาแต่มุมตัวเอง ว่าเขาเลว  
ลองกลับมาดูความผิดตัวเอง ถ้าเห็นชัด ใจจะคลายโทสะลงได้  เหมือนต่อยกันแล้วคนละหมัด
ยังจะไปเอาความอะไรกับเขาอีก ในเมื่อเจ็บทั้งคู่แล้ว

_ราดน้ำดับไฟ
เวลาคุณมีความสุข ทุกเสี้ยววินาทีเล็กๆ ให้คุณขยายความสุขนั้นให้ใหญ่
โฟกัสตรงนั้น คิดถึงความรู้สึกนั้นเนืองๆ

เช่น

ไปเลี้ยงปลา เห็นปลากินอาหารของคุณอย่างมีความสุข และอิ่มหนำ ใจคุณนิ่มนวล
ทำทาน ช่วยเหลือให้เด็กพิการ เห็นเขามีความสุข ใจคุณอ่อนโยน …

ตรงนี้แหละ เขาเรียกว่า เมตตากรุณา

อานิสงส์ใหญ่คือ สามารถดับไฟร้อนได้

ตอนนี้ยังเมตตาเขาตรงๆไม่ได้ ไม่เป็นไร
หมั่นเมตตา คนที่คุณอยากเมตตาบ่อยๆ โดยเฉพาะจิตใจคุณเอง ที่อยากจะมีความสุข

___ยึดพื้นที่ของใจคืนมา___
วันหนึ่งๆ แทนที่จะจมกับความแค้น ให้หมั่นเสพสื่อเย็นๆ และ หมั่นทำบุญทำทาน ให้คนที่น่าสงสารกว่า

แล้วคุณนั่นแหละ จะตัดสินตัวเอง ด้วยใจยุติธรรมได้
ว่า คุณ “สมควร” ได้รับกรรมทรมานต่อ หรือ “คู่ควร” ได้รับความสุข ความสดใสในชีวิตเสียที