ฉันมีภาระหลายเรื่องมากๆที่ต้องจัดการ บางทีฉันก็เหนื่อยนะ จุดประสงค์ที่มาเขียนเพราะต้องการระบายความรู้สึก และต้องการให้ความคิดตกตะกอนเผื่อจะคิดอะไรออกและจัดการอะไรได้ขึ้น
1.ด้านครอบครัว ฉันไม่ค่อยได้กลับบ้านและถึงกลับก็มีความสุขได้ไม่นานหรอก ชาวบ้านเข้ามาสอบถามชีวิต มาเรียกหาเรา เข้ามาหาข่าว ชนิดที่ว่าเดินเข้ามาหาเราถึงในครัว ทั้งๆเราไม่สนิทกับเขาและคนละวัยกันด้วย และญาติก็มักจะมาเล่าว่าคนนั้นเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ชาวบ้านชอบพูดเวอร์ๆ บอกว่าลูกบ้านนั้นไปทำงานขายเครื่องสำอางในห้างได้เงิน 1,000,000กว่า ต่อเดือน เขาทำบ้านให้แม่เขา เขารวยแล้วอย่างโน้นอย่างนี้ แม่เราและชาวบ้านก็บ้าจี้เหลือเกิน บางทีก็บอกฝันเห็นเจ้าที่เจ้าทางก็พากันทำพิธีเลี้ยงหัวหมูและบังคับเราให้ไปกินด้วยนะ บางทีระหว่างนั่งกินหัวหมูแล้วมีกิ่งไม้หล่นมาแรงๆ ก็หาว่า น่านพูดถึงไม่ได้เลยเขารับรู้แล้ว แล้วก็พากันดีใจเจ้าที่มาให้โชคให้ลาภ (แล้วจะให้ฉันไปอยู่ที่บ้านได้ยังไง)
2.ด้านชีวิตส่วนตัว ฉันโสดตัวคนเดียว ฉันมาซื้อบ้านอยู่ในตัวเมือง และต้องผ่อนบ้านผ่อนรถ รายจ่ายแต่และเดือนสูงมาก
-รถ 5300(เหลือ300,000)
-บ้าน 5700(เหลือ900,000)
-บัตรเครดิต ประมาณ7,000/เดือน
(เหลือ130,000)
-หนี้ กยศ.เหลือ150,000
***และมีอีกนะ
2.1 ฉันต้องการเงินเพื่อมาทำลานจอดรถ และซ่อมรั้ว และเทพื้น ตอนนี้ต้องหมั่นหาเวลามาตัดหญ้าบ่อยๆ ไหนจะซื้อเฟอร์นิเจอร์เข้าบ้านอีก
2.2 ฉันต้องอ่านหนังสือ เพือสอบโทอิก และสอบ กพ.
2.3 ฉันก็ต้องหัดขายของ เพือให้มีอาชีพเสริม
3.ด้านงาน ฉันก็ทำงาน และมีรายได้ประมาณหนึ่ง มาหลายปีล๊ะ แต่ฉันคงต้องพยายามเปลี่ยนสายงานเร็วๆนี้ ถ้าสามารถสอบติด เพราะฉันปวดหัวกับงานที่ทำอยู่มาหลายปีล๊ะจนบางทีไปพบหมอ แต่หมอก็บอกว่าเราไม่ได้เป็นซึมเศร้า มันเป็นสภาวะหนึ่งของคนเครียด ต้องค่อยๆคิด
*** 29/12/65 ในวันที่ฉันเหนื่อยมาก แต่ฉันจะกัดฟันและภาวนาให้ทุกๆวันมันค่อยๆดีขึ้น
***ฉันยอมเจ็บหนักหนี้เยอะ แต่ฉันจะไม่ยอมให้มันเกิดคือ
-ใช้วิธีหารสองกับผู้ชายในการซื้อรถ แล้วผู้ชายเป็นคนใช้รถตลอด ส่วนเราก็ขับกระบะไม่เป็น
-ไปอยู่บ้านผู้ชาย แล้วสักวันมีอันต้องเลิกกัน สุดท้ายต้องกลับบ้านเกิดและถูกคนที่บ้านซ้ำเข้าไปอีก
-มีลูกในวันที่ไม่สามารถเลี้ยงเองได้จนต้องเอาไปฝากแม่เลี้ยง มันเท่ากับหายนะเลย เพราะแม่ก็จะบอกว่าลูกเรากินเยอะค่าใช้จ่ายสูงต้องเดือนละ2-3หมื่นถึงจะพอ แล้วเราก็ต้องหาแต่เงินลูกก็ไม่ได้เจอ
***เจ็บหนักยังไง แต่มันก็ได้มาซึ่งกรรมสิทธิ์ ใช้ชีวิตผิดบ้างถูกบ้างแต่ดีกว่าการเป็น แค่สะพาน แค่ไม้ประดับ เพี่อให้ใครเขามีชีวิตที่สมบูรณ์แบบ
เป็นช่วงชีวิตที่ฉันเครียดจนต้องถอนหายใจยาวๆ เลยแหละ
1.ด้านครอบครัว ฉันไม่ค่อยได้กลับบ้านและถึงกลับก็มีความสุขได้ไม่นานหรอก ชาวบ้านเข้ามาสอบถามชีวิต มาเรียกหาเรา เข้ามาหาข่าว ชนิดที่ว่าเดินเข้ามาหาเราถึงในครัว ทั้งๆเราไม่สนิทกับเขาและคนละวัยกันด้วย และญาติก็มักจะมาเล่าว่าคนนั้นเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ชาวบ้านชอบพูดเวอร์ๆ บอกว่าลูกบ้านนั้นไปทำงานขายเครื่องสำอางในห้างได้เงิน 1,000,000กว่า ต่อเดือน เขาทำบ้านให้แม่เขา เขารวยแล้วอย่างโน้นอย่างนี้ แม่เราและชาวบ้านก็บ้าจี้เหลือเกิน บางทีก็บอกฝันเห็นเจ้าที่เจ้าทางก็พากันทำพิธีเลี้ยงหัวหมูและบังคับเราให้ไปกินด้วยนะ บางทีระหว่างนั่งกินหัวหมูแล้วมีกิ่งไม้หล่นมาแรงๆ ก็หาว่า น่านพูดถึงไม่ได้เลยเขารับรู้แล้ว แล้วก็พากันดีใจเจ้าที่มาให้โชคให้ลาภ (แล้วจะให้ฉันไปอยู่ที่บ้านได้ยังไง)
2.ด้านชีวิตส่วนตัว ฉันโสดตัวคนเดียว ฉันมาซื้อบ้านอยู่ในตัวเมือง และต้องผ่อนบ้านผ่อนรถ รายจ่ายแต่และเดือนสูงมาก
-รถ 5300(เหลือ300,000)
-บ้าน 5700(เหลือ900,000)
-บัตรเครดิต ประมาณ7,000/เดือน
(เหลือ130,000)
-หนี้ กยศ.เหลือ150,000
***และมีอีกนะ
2.1 ฉันต้องการเงินเพื่อมาทำลานจอดรถ และซ่อมรั้ว และเทพื้น ตอนนี้ต้องหมั่นหาเวลามาตัดหญ้าบ่อยๆ ไหนจะซื้อเฟอร์นิเจอร์เข้าบ้านอีก
2.2 ฉันต้องอ่านหนังสือ เพือสอบโทอิก และสอบ กพ.
2.3 ฉันก็ต้องหัดขายของ เพือให้มีอาชีพเสริม
3.ด้านงาน ฉันก็ทำงาน และมีรายได้ประมาณหนึ่ง มาหลายปีล๊ะ แต่ฉันคงต้องพยายามเปลี่ยนสายงานเร็วๆนี้ ถ้าสามารถสอบติด เพราะฉันปวดหัวกับงานที่ทำอยู่มาหลายปีล๊ะจนบางทีไปพบหมอ แต่หมอก็บอกว่าเราไม่ได้เป็นซึมเศร้า มันเป็นสภาวะหนึ่งของคนเครียด ต้องค่อยๆคิด
*** 29/12/65 ในวันที่ฉันเหนื่อยมาก แต่ฉันจะกัดฟันและภาวนาให้ทุกๆวันมันค่อยๆดีขึ้น
***ฉันยอมเจ็บหนักหนี้เยอะ แต่ฉันจะไม่ยอมให้มันเกิดคือ
-ใช้วิธีหารสองกับผู้ชายในการซื้อรถ แล้วผู้ชายเป็นคนใช้รถตลอด ส่วนเราก็ขับกระบะไม่เป็น
-ไปอยู่บ้านผู้ชาย แล้วสักวันมีอันต้องเลิกกัน สุดท้ายต้องกลับบ้านเกิดและถูกคนที่บ้านซ้ำเข้าไปอีก
-มีลูกในวันที่ไม่สามารถเลี้ยงเองได้จนต้องเอาไปฝากแม่เลี้ยง มันเท่ากับหายนะเลย เพราะแม่ก็จะบอกว่าลูกเรากินเยอะค่าใช้จ่ายสูงต้องเดือนละ2-3หมื่นถึงจะพอ แล้วเราก็ต้องหาแต่เงินลูกก็ไม่ได้เจอ
***เจ็บหนักยังไง แต่มันก็ได้มาซึ่งกรรมสิทธิ์ ใช้ชีวิตผิดบ้างถูกบ้างแต่ดีกว่าการเป็น แค่สะพาน แค่ไม้ประดับ เพี่อให้ใครเขามีชีวิตที่สมบูรณ์แบบ