ผมไม่เข้าใจ การกระทำของคนที่รายได้ต่ำหรือ รายได้ค่าเฉลี่ยของมนุษย์เงินเดือน ที่พอมีเงินซื้อบ้าน ซื้อรถหน่อย แล้วชอบทำตัวเหมือนตัวเองประสบความสำเร็จ  

หารู้ไม่ว่าในสายตา ของชนชั้นกลาง-สูง พ่อแม่เขาซื้อรถป้ายแดง ให้ขับตั้งแต่สอบเข้า มหาลัยเป็นของขวัญให้ลูกแล้ว เรียนจบมา ก็อยู่บ้านพ่อแม่ หลังละ 10 ล้าน 
หลังจากนั้นส่วนมาก พ่อแม่ จะให้ลูก ไปทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือนก่อน เพราะอยากให้เก็บประสบการณ์ เรียนรู้วิถีชีวิตพวกคนรากหญ้า ดูเวลาพวกคนเหล่านั้น เม้ามอยเรื่อง ซื้อโทรศัพท์ใหม่ ซื้อรถใหม่ แบบ แกล้งๆยินดีด้วย 

พอทำงานไป 3-4 ปี ก็ลาออกมา ทำกิจการที่บ้านต่อ ในมุมมองของเด็กโรงเรียน นานาชาติ หรือ ลูกเจ้าของกิจการ ขนาดกลาง -ใหญ่ จึงไม่เคยเข้าถึงความรู้สึกของ พวกมนุษย์เงินเดือน ที่ต้องดิ้นรน ยิ่งพวกคนต่างจังหวัด มาทำงานในกทม พวกเขายิ่งเข้าไม่ถึง 

กระทู้นี้แค่อยากมาแชร์มุมมองของคนที่เคยอยู่จุด ที่เข้าไม่ถึงและเพื่อนๆ ที่เคยอยู่ในโรงเรียนคนมีรายได้เยอะหน่อย ก็คิดไปในทางคล้ายกัน 
แต่สิ่งที่ผิดพลาดก็คือ คนพวกนี้ย่อมไม่รู้ว่าลูกคนที่มีฐานะดีก็ย่อมมีความทุกข์ และความกดดันในแบบของตัวเอง ซึ่งอยากให้เข้าใจด้วยว่า การที่คุณแค่มีบ้าน มีรถ แล้วมาทำเหมือนอวด แซะพวกเรา มันไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับเราในทางใด ทางหนึ่งเลย เวลาที่พวกคุณมาทำตัวขิงใส่ อยากให้ฝากไปคิดดู