ขอเกริ่นก่อนนะคะว่าครอบครัวค่อนข้างห่วงและหวงมากค่ะ ตั้งแต่ช่วงเรียน มัธยมต้น ถึงมัธยมปลาย พ่อกับแม่จะไม่ให้ไปทัศนศึกษาไกลๆเลย ใกล้ๆอยู่ในจังหวัดยังไม่ได้ เรื่องจะไปเที่ยวกับเพื่อนๆนี่ไม่ต้องพูดถึง ไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนกับเพื่อนๆคนไหนเลย แม่จะห้ามตลอด งานวันเกิดเพื่อนยิ่งห้ามไป ห้ามทุกอย่าง ห้ามเข้าใกล้ผู้ชาย ห้ามมีแฟน (เคยขอให้พ่อพาไปเที่ยวทั้งครอบครัวพ่อก็ผลัดวันประจำจนเลิกขอให้พ่อพาไปเที่ยวตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้) จนเข้ามหาลัยก็เรียนออนไลน์เอา ไม่ได้พบปะเพื่อนฝูงหรือรู้จักกับใครเลย นอกจากไปสอบกับรับปริญญา แล้วตั้งแต่เล็กจนโต แม่เราค่อนข้างห้ามทุกอย่าง เราออกความคิดเห็นไม่ได้ เช่นช่วงเด็กๆจะมีความคิดสร้างสรรค์ เราบอกอยากทำอันนู้น อยากเป็นแบบนี้ เราจะโดนห้ามโดนดุว่าทำไม่ได้หรอก ไม่มีสมองบ้างล่ะ โง่บ้างล่ะ คือทำอะไรก็ผิด ปรึกษาเรื่องอะไรก็ไม่ได้ (จนตอนนี้เราไม่กล้าคิดไม่กล้าถามอะไรแม่อีกแล้ว กลายเป็นคนเงียบไปเลย) เมื่อก่อนแม่เราค่อนข้างอารมณ์ร้อนแล้วไม่มีเหตุผล ขอย้อนกลับไปนิดนึง ทุกๆวันที่กลับจากโรงเรียนมักจะโดนแม่ด่าทุกวัน พ่อเมามีเมียน้อยกลับบ้านมาทะเลาะกับแม่เกือบทุกวัน คือครอบครัวไม่ค่อยสมบูรณ์ทั้งด้านการเงินแล้วความอบอุ่นในครอบครัว พอเราเรียนจบป.ตรีแล้ว (ตอนนี้แม่มีธุรกิจค่อนข้างมั่งคงแล้ว การเงินดีกว่าเมื่อก่อน) แต่เราเคยขอแม่ไปทำงานเพื่ิอให้ได้รายได้หลายๆทาง บวกกับทำธุรกิจที่บ้านเราไม่ได้เงินเดือนเพราะต้องจ่ายหนี้ที่กู้มาทำ แต่แม่ก็ด่า ไม่อยากให้ไป คิดว่าเราทำไม่ได้หรอก แม่ทำธุรกิจให้ขนาดนี้แล้วยังจะโง่ไปทำอย่างอื่น (สาเหตุที่เราอยากไปทำงานที่อื่นคือ อยากหาประสบการณ์ให้ตัวเอง อยากลองทำอะไรด้วยตัวเองบ้าง อยากซื้อของนู้นนี่ด้วยเงินตัวเอง อยากให้เงินเดือนกับแม่ถึงมันจะน้อยกว่าธุรกิจที่แม่ได้ก็เถอะ อยากช่วยใช้หนี้ไม่มากก็น้อย) แต่แม่ไม่เข้าใจ ชอบด่าว่าเรา จนปัจจุบัน เราอยู่เฝ้าธุรกิจทุกวัน กินนอนอยู่ที่งาน อยู่ทุกวัน ทุกเวลา จนเบื่อ แล้วยิ่งช่วงโควิดมาใหม่ๆ จากที่ปลีกตัวไปไหนยากอยู่แล้ว โควิดมาไม่ได้ออกไปไหนเลยประมาณ 2-3 ปี จนบางทีเหมือนจะเป็นบ้า บางวันเศร้า บางวันอารมณ์เสีย บางวันหมดอาลัยตายอยาก คืออยากออกไปเที่ยวบ้าง พอโควิดเริ่มซาลง เราอยากลองออกไปใช้ชีวิตบ้าง เช่น ขับรถไปไหนมาไหนคนเดียว เข้าตลาดเอง เข้าเมืองดูหนัง หาเที่ยวชิวๆบ้าง แต่ตอนนี้เราไม่กล้าแล้ว กลัวไปหมด กลัวแม้กะทั่งจะขับรถไปไหนมาไหนคนเดียว จะไปไหนจะทำอะไรก็นึกถึงแต่หน้าแม่ คิดอยากลองเข้าผับ ยังกลัวแม่กับพ่อจะรู้สึกแย่ ก็ไม่รู้ว่าจะกลัวทำไมเหมือนกันอายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว เกริ่นยาวไปหน่อย เรียกว่าระบายไปด้วยแล้วกัน ใครอ่านถึงตอนนี้ก็ขอบคุณมากนะคะ 😂😂 
ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ ต้องเริ่มอะไรยังไงดีคะ มีใบขับขี่นะคะ แต่ไม่ได้แตะรถมานานหลายปีแล้ว อยากเริ่มออกไปไหนมาไหนเองบ้าง แต่ก็กลัวแม่จะไม่ให้ไป (ตอนนี้พ่อแม่เริ่มปล่อยบ้างแล้วค่ะ) ย้ำนะคะ เริ่มปล่อย อยากมีความกล้าต่อต้านแม่บ้าง คืออยู่ในโอวาทของพ่อกับแม่มาตลอด อยากลองทำอะไรเองบ้าง ตามที่บอกไว้ข้างต้นเลยค่ะ แต่ติดที่ยังกลัวแม่ กับกลัวโลกภายนอกไปแล้ว 😅😭