สวัสดีค่ะ วันนี้มีเรื่องจะพูดคุย อยากได้คำปรึกษา และช่วยหาทางแก้ไข

เริ่มเลยนะคะ...
เป็นเหตุการณ์จริงที่ประสบอยู่ตอนนี้

เรากับแฟนคบกันมาได้สักพักแล้ว ถือว่านาน 3-4 ปี ปัจจุบันแฟนลาออกจากงานได้ครึ่งปี
เราทำงานคนเดียวตอนนี้ อยู่ด้วยกัน ยังไม่ได้แต่งกัน แต่ค่ากินค่าใช้ตอนแฟนทำงานก็ช่วยเหลือกัน แต่ตอนนี้เราทำงานคนเดียว
ค่าใช้จ่ายเราเลยรับผิดชอบ ทั้งส่วนตัวและเผื่อเขาด้วย เรามีค่ารถ ค่าจิปาถะอื่นๆส่วนตัว
แต่ค่ากินแน่นอนเรารับผิดชอบทั้งหมด ค่าอื่นๆที่เค้าขอบ้าง ส่วนค่าน้ำค่าไฟ เขาใช้เงินที่พอมีเก็บจ่าย หลังๆไม่มีแล้วเริ่มขายสิ่งของที่มีเพื่อได้เงิน
ต้องเกริ่นก่อนว่า เขาเป็นคนดีใจดี ขี้สงสาร รักเรา เข้ากับที่บ้านเราง่าย เพื่อนพี่น้องเยอะ ช่วงที่เค้าทำงานเรามีความสุขมากต่างคนต่างเลิกงาน กินข้าวพูดคุย ไปเที่ยวบ้างปกติตามคู่รัก แล้วก็คุยกันแบบ...นี่สิชีวิตที่เริ่มโตจริงๆจังๆแล้ว เราอายุเลยเบญจเพศกันแล้ว เริ่มคิดถึงอนาคตกันมาก ถึงขั้นว่าตกลงกัน 1-2 ปีจะแต่งให้ถูกต้อง แต่แล้วเขาก็ลาออกจากงานปุปปับด้วยเหตุผลส่วนตัว เรายอมรับและเข้าใจ แม้จะให้เขาค่อยๆคิดแล้วหางานใหม่ก่อน แต่ก็ห้ามไม่ได้
ช่วงแรกเราไม่พูด ไม่ติ คิดว่าไม่นานเขาคงหางานใหม่ได้ ให้พักสักหน่อยคงไม่เป็นไรเพราะเขาอาจเหนื่อยคนที่ผ่านมา แต่เราก็ถามเรื่อยๆหาที่ใหม่หรือยัง
คำตอบคือเรื่องของเขาเดี๋ยวจัดการเอง เราฟังแบบนี้ทุกครั้งที่ถามเพราะเป็นห่วง ฐานะเราไม่ได้รวยที่จะใช้ชีวิตอะไรก็ได้

ช่วงผ่านไป 3 เดือน เราว่าควรหางานจริงจังได้แล้วนะ บอกประจำให้เขาเห็นความสำคัญของการใช้ชีวิตที่ดำเนินด้วยค่าใช้จ่าย เงินเป็นปัจจัยสำคัญมาก
เราถึงขั้นพูดว่า แล้วจะได้สร้างครอบครัวไหม ถ้าอยู่อย่างงี้ งานไม่ได้หามาง่ายๆนะ เริ่มสมัครเริ่มส่งเรซูเม่ได้แล้ว เขาตอบว่ารู้แล้วเดี๋ยวจัดการเอง ส่งไปละ ซึ่งส่งของเขาคือ 1 ที่ 2 ที่ แล้วเว้นว่าง แล้วงานจะมาหาไหม ผิดกับเราออกจากงานที่เก่า หาที่ใหม่สำรองทันที แล้วเราก็ไม่เคยไม่ทำงานเลย ขยันมาก
มีช่วงทำงาน 6 วัน เพื่อจะหารายได้เสริมในวันหยุด เราน้อยใจมากบางครั้งหาเว็บงานให้เขาก็ไม่ตอบสนอง สิ่งที่ทำให้เราเริ่มท้อมาถึงวันนี้ คือ เล่นเกม นอนเกือบเช้าตื่นเกือบเที่ยง เราร้องไห้คนเดียวหนักมาก ต่อหน้าเขาเราก็เคยพูดระบายแถมร้องไห้ เขาตอบมาแค่ว่า เขาทำให้ลำบากมากเหรอ ถ้าเขาได้งานจะไม่แคร์ใครสักคน ใครๆก็บ่นให้หางาน ที่เขาพูดแบบนั้นส่วนนึงไม่ใช่แค่เราให้เขาหา แต่ครอบครัวเขาก็ให้หา เพราะช่วงยังไม่ออกเขามีเงิน 20k แบ่งให้ครอบครัวตลอด ส่วนเราไม่เคยยุ่งหรือขอเงินเขาเลย เราเป็นแฟนที่ชิลเรื่องเงินมาก ให้เขาเก็บไว้ไม่ต้องให้เรา แต่ถ้าเราไปเที่ยว กิน เล่น ก็ช่วยกันแชร์

เวลาเราฟังเพื่อน พี่น้องเล่าเรื่องอนาคตกับแฟนพวกเขา เรามองย้อนตลอดว่าชีวิตเราเกือบจะดีแล้วนะ คู่เราเกือบจะได้สร้างอนาคตแล้วนะ ทำไมเราถึงหว่าเหว้มากตอนนี้ ญาติเขามาเยึ่ยมที่บ้าน มาเล่นมาคุย เราถึงกับน้ำตาแตกระบายกับญาติเขาว่าเราเหนื่อย เราเสียใจ เราไม่ได้โกรธที่ต้องหาเลี้ยงเขา เราเศร้าเพราะเขาไม่เคยรับสิ่งดีๆที่เราหาให้ เรซูเม่ก็ทำให้ สแกนเอกสาร หาเอกสารสมัครงานก็จัดการให้ งานก็หาให้ ติดต่อคนที่รู้จักฝากๆให้ เขาก็ไม่เอา
แต่เขาฟังเพื่อนที่เล่นเกม ฟังพี่น้อง จะไปทำงานพาตไทม์บ้างก็ไม่ทำเหมือนที่เกริ่น เราน้อยใจสุดๆถึงขั้นหลังๆทะเลาะกันถี่มาก เราชวนไปกินอะไรเราออกให้หมด เขาจะใช้รถยนต์เราก็ให้ใช้ เติมน้ำมันให้ ให้ค่านู่นนี่ตามที่เขาขอ หวังอย่างเดียวเร็วๆนี้เขาคงจะได้งานสักที เราเคยถามเขาว่าเราผิดหรอที่เรามีเงินจากงานที่ทำประจำแล้วอยากกินของอร่อย อยากไปเที่ยวเดินห้างเล่นๆ ไม่ได้บ่อยเลย แถบจะเดือนละครั้ง แต่มันก็เสียเงินเป็นเรื่องปกติ(เราไม่ซี) เรามีช่วงนึงค่าใช้จ่ายเยอะจนไม่ออกไปเจอใคร เขาจะพูดเสมอว่าไม่มีเงิน ถ้าจะไปไหนก็ไปคนเดียวนะ เดี๋ยวเขาอยู่บ้านไม่อยากเป็นภาระ เราโคตรน้อยใจนึ่เรายังเป็นแฟนเขาอยู่ไหมวะ เราหวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้นทั้งความสัมพันธ์ ความรู้สึก การเงิน ถ้าเขาได้งานจริงๆ แต่อีกใจก็กลัว กลัวเขาไม่สู้งาน แต่เราก็มีหวังให้กำลังใจตนเอง และเขาตลอดว่างานทุกที่มีปัญหาหมด อย่าเก็บมาใส่ใจ ให้มันจบในเวลางานแล้วสู้กันใหม่วันต่อไป เธอไม่รู้สึกหรอช่วงมีเงินเดือน มีแต่คนเข้าหาเธอ ชมเธอ แต่วันที่เธอไม่มีเงิน เขาไม่คิดจะพูดดีกับเธอเลย ไม่มีใครอยู่ข้างเธอด้วยซ้ำ มีแต่เราที่ลำบากมากับเธอและช่วยเหลือเธอ อยากให้เธอคิดถึงอนาคตเราเยอะๆนะ ก่อนจะมีอะไรเปลี่ยนไป เขาก็พูดมาทันทีว่าอยากเลิก อยากกลับไปอยู่บ้านมากก็ไปถ้าเขาเป็นภาระนัก

ที่เราเล่ามา เราอยากจะถามว่า เราควรทำยังไงดีคะ จัดการกับความรู้สึกของตัวเองยังไงดี เราหมดคำที่จะพูด เราเหนื่อย
เราปรึกษาใครไม่ได้เลย ที่บ้านก็เป็นห่วงเรา คอยไถ่ถาม บางครั้งก็ช่วยเหลือเรื่องเงิน แต่เราก็ไม่สบายใจ เราไม่ได้ทำครอบครัวลำบาก แต่กลับมาลำบากเพราะคู่เราเอง... ทั้งรักทั้งเสียใจ T-T