🧐 งานศึกษารายกรณี คุณพ่อนิโคลาส บุญเกิด กฤษบำรุง เป็นบุญราศี
📓 ประมวลประวัติชีวิต
ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้ามาจากครอบครัวคาทอลิกไทยที่เก่าแก่ครอบครัวหนึ่งและเป็นสัตบุรุษของวัดนักบุญเปโตร นครปฐม ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากกรุงเทพฯ เมืองหลวงของประเทศไทย ในบทนี้จะขอกล่าวถึงชีวิตในวัยเด็กและกระแสเรียกของท่าน เพื่อจะได้เข้าใจและทราบดีขึ้นเกี่ยวกับชีวิต ความเชื่อ และการตัดสินใจของท่าน
ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าเป็นบุตรคนแรกในจำนวน 5 คน ของยอแซฟ โปชัง และอักแนส เที่ยง กฤษบำรุง จากการตรวจสอบเอกสารของวัดนักบุญเปโตร สามพราน นครปฐม จากทะเบียนศีลแต่งงานของวัด ทราบว่า ยอแซฟ โปชัง และอักแนส เที่ยง รับศีลแต่งงานเมื่อ วันที่ 20 พฤศจิกายน ค.ศ. 1893 ทะเบียนศีลแต่งงานเลขที่ 186 โดยคุณพ่อจืลส์ กียู ซึ่งเป็นเจ้าอาวาสอยู่ในเวลานั้น จากทะเบียนศีลล้างบาปของผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้า ทราบว่าท่านเกิดเมื่อวันที่ 31 มกราคม ค.ศ. 1895 ได้รับศีลล้างบาปเมื่อวันที่ 5 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1895 โด ยคุณพ่อเรอเน แปร์รอส ผู้ซึ่งต่อมาได้เป็นประมุขมิสซังสยามระหว่างปี ค.ศ. 1909-1947 ทะเบียนศีลล้างบาปเลขที่ 1645 ได้รับศาสนนามว่า "เบเนดิกโต"
ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้ามีความผูกพันอยู่กับวัดมากพอสมควร คุณพ่อเจ้าอาวาสในเวลานั้น ได้แก่ คุณพ่อยอแซฟ แฟร์เลย์ จึงส่งท่านเข้าบ้านเณรเล็กพระหฤทัยแห่งพระเยซูเจ้าบางช้าง ในปี ค.ศ. 1908
ยิ่งกว่านั้น ความสัมพันธ์ที่มีต่อวัด ยังเห็นได้จากพินัยกรรมของบิดาของท่าน ซึ่งทำขึ้นโดยมีพระสังฆราชเรอเน แปร์รอส เป็นพยาน นอกจากนี้ยังเห็นได้จากจดหมายของคุณพ่อเจ้าอาวาสอีกองค์หนึ่งคือ คุณพ่อเอวเยน เล็ตแชร์ ที่เขียนรายงานถึงพระสังฆราชเรอเน แปร์รอส เกี่ยวกับชีวิตของโปชังที่วัดนักบุญเปโตร ซึ่งมีอยู่ด้วยกันหลายฉบับ
5. ตามหลักสูตรการเรียนเพื่อบวชเป็นพระสงฆ์ในสมัยนั้น ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าได้เรียนอยู่ในบ้านเณ รบางช้างเป็นเวลา 8 ปี และต้องทำหน้าที่ครูสอนศาสนาเป็นเวลา 4 ปี หลังจากนั้น จึงถูกส่งไปเรียนที่บ้านเณรใหญ่ที่ปีนังเป็นเวลาทั้งสิ้นอีก 6 ปี จึงได้รับศีลบวชเป็นพระสงฆ์เมื่อวันที่ 24 มกราคม ค.ศ. 1926 ณ อาสนวิหารอัสสัมชัญ กรุงเทพฯ รวมเวลาที่เรียนในบ้านเณรจนกระทั่งบวชเป็นพระสงฆ์ 18 ปี
ชีวิตการฝึกฝนตนเองที่บ้านเณรใหญ่ที่ปีนังได้รับการเอาใจใส่จากผู้ใหญ่ของบ้านเณรเป็นอย่างดี จากรา ยงานการประชุมคณะที่ปรึกษาบ้านเณรใหญ่ที่ปีนัง คณะผู้ใหญ่ได้พิจารณาอนุมัติเมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม ค.ศ. 1923 ให้สามเณรชุนกิมและเพื่อนสามเณรไทยของท่านอีก 4 คน ได้รับศีลบวชขั้น "ศีลโกน" สามเณรทั้ง 5 คนนี้ ได้แก่ เบเนดิกโต ชุนกิม กฤษบำรุง, เปาโล กลิ่น ผลสุวรรณ, เปโตร กิ๊น มิลลุกูล, เปโตร ถัง ลำเจริญพร และอเล็กซานเดอร์ ปลาด วิเศษรัตน์ ได้รับศีลโกนเมื่อวันที่ 12 สิงหาคม ค.ศ. 1923 โดยพระสังฆราชเมอแรล
ในปีต่อมา (1924) สามเณรทั้ง 5 คนนี้ก็ได้รับอนุม้ติให้รับศีลน้อย 4 ศีลคือ ศีลเปิดประตูโบสถ์ , ศีลอ่านพระคัมภีร์ , ศีลขับไล่ผีปีศาจ และศีลถือเทียน เมื่อวันที่ 7 มิถุนายน ค.ศ. 1924 พิธีดังกล่าวได้จัดให้มีขึ้นวันที่ 15 สิงหาคม ค.ศ. 1924 โดยพระสังฆราชเมอแรลเช่นเดียวกัน วันที่ 16 สิงหาคม ค.ศ. 1925 เณรทั้ง 5 คน ได้รับศีลบวชขั้นซุบดีอาโกโน (อุปานุสงฆ์) และวันที่ 24 กันยายน ค.ศ. 1925 ก็ได้รับศีลบวชขั้นดีอาโกโน (อนุสงฆ์ หรือสังฆานุกร)
นอกจากนี้ จากบันทึกรายงานการประชุมเดียวกันนี้เอง เรายังทราบด้วยว่าสังฆานุกรทั้ง 5 คน ได้ออกเดินทางกลับประเทศไทยเพื่อรับศีลบวชเป็นพระสงฆ์ โดยออกเดินทางจากปีนัง วันที่ 11 มกราคม ค.ศ. 1926 และตามที่เราทราบแล้ว สังฆานุกรทั้ง 5 คน ได้รับศีลบวชเป็นพระสงฆ์เมื่อวันที่ 24 มกราคม ค.ศ. 1926 ณ อาสนวิหารอัสสัมชัญ กรุงเทพฯ โดยพระสังฆราชเรอเน แปร์รอส
1. ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดบางนกแขวก (1926-1928)
6. ภารกิจแรกที่ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าได้รับคือ เป็นผู้ช่วยเจ้าอาวาสที่วัดบางนกแขวก (จังหวัดสมุทรสงคราม) โดยเป็นผู้ช่วยคุณพ่อดือรังด์ ซึ่งเป็นเจ้าอาวาสอยู่ในเวลานั้น
คุณพ่อดือรังด์และผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าเป็นผู้ให้การต้อนรับคณะสงฆ์ซาเลเซียนซึ่งเดินทางมาถึงในคืนวันที่ 26 ตุลาคม ค.ศ. 1927 และอยู่ช่วยพระสงฆ์คณะนี้ในการส่งมอบงาน แนะนำงาน รวมทั้งผู้รับใช้ของพร ะเป็นเจ้าได้ช่วยสอนคำสอนแก่สามเณรซาเลเซียนจำนวน 16 คน และสอนภาษาไทยแก่บรรดาพระสงฆ์ซาเลเซียนอีกด้วย
"สามเณรในชั้นปรัชญาปีที่ 2 เรียนคำสอนเป็นเวลาครึ่งชั่วโมงทุกวัน สอนโดยคุณพ่อนิโคลาส เป็นภาษาไทยทั้งหมด ทั้งการบรรยายและการอธิบายต่างๆ สามเณรทุกคนพอใจมาก"
ดังนั้น นอกจากการทำงานอภิบาลสัตบุรุษแล้ว ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้ายังได้ช่วยงานสอนภาษาไทย ขนบธรรมเนียมประเพณีไทย และการปกครองบรรดาพระสงฆ์และสามเณรด้วยใจกว้างขวางตลอดหนึ่งปีกว่า เมื่อเห็นว่าทุกอย่างพร้อมแล้ว คุณพ่อดือรังส์และผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าก็อำลาสมาชิกซาเลเซียนและสัตบุรุษวัดบางนกแขวกหลังวันฉลองวันขึ้นปีใหม่ของปีค.ศ. 1928 แล้วมอบทุกอย่างให้เป็นมรดกแก่คณะซาเลเซียนโดยไม่เอาอะไรติดตัวไปเลย
2. ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดพิษณุโลก (1929-1930)
7. ความใจกว้างของผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้ายังปรากฏให้เห็นอีก เมื่อท่านได้รับมอบหมายให้ไปช่วยคุณพ่อมิราแบลที่จังหวัดพิษณุโลก ในปี ค.ศ. 1929 นี้เอง ท่านได้รับมอบหมายหน้าที่ให้สอนภาษาไทยแก่คุณพ่อมิราแบลผู้ซึ่งเพิ่งเดินทางมาถึงประเทศไทย เวลาเดียวกันผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้ายังต้องเรียนภาษาจีนแคะและทำห น้าที่อภิบาลสัตบุรุษด้วย พระสังฆราชบรรจง อารีพรรค พระสังฆราชแห่งสังฆมณฑลนคร สวรรค์ ได้เป็นพยานว่า :
"เท่าที่ข้าพเจ้าทราบ คุณพ่อนิโคลาสทำงานอยู่ที่วัดเซนต์นิโคลาส พิษณุโลก ข้าพเจ้าเชื่อว่าบรรดาสัตบุรุษมีความเคารพนับถือในตัวคุณพ่อเป็นอย่างมาก"
3.งานแพร่ธรรมของท่านทางภาคเหนือของประเทศไทย (1930-1937)
8. ในปี ค.ศ. 1930 คุณพ่อมิราแบลเริ่มขยายงานแพร่ธรรมของท่านไปยังภาคเหนือ ท่านขอพระสัง ฆราชแปร์รอสให้ส่งพระสงฆ์องค์หนึ่งไปแทนท่านที่พิษณุโลก และขอให้ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าไปทำงานร่ว มกับท่านที่เชียงใหม่
แต่งานนี้ไปเริ่มกันที่จังหวัดลำปาง คุณพ่อมิราแบลขอให้ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าประจำอยู่ที่ลำปาง ส่วนตัวท่านเองได้ขึ้นไปทางเหนือเพื่อทำงานที่เชียงใหม่ ที่ลำปาง ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าพยายามตามหาแกะที่หลงทางจำนวนหนึ่ง (พวกคริสตัง) กลับเข้าคอก งานนี้เป็นงานที่ยากลำบากมาก และหวังผลยาก แต่ก็เป็นงานที่คุ้มค่าอย่างยิ่ง
"ที่ลำปาง คุณพ่อนิโคลาสพยายามตามหาแกะที่หลงทางจำนวนหนึ่งกลับเข้าคอก งานนี้เป็นงานที่ยากลำ บากแล ะมีผลยาก แต่ก็ยิ่งมีบุญมาก กลุ่มคริสตังใหญ่ 2 แห่งทางภาคเหนือนี้ นับเป็นแหล่งงานใหม่ที่เปิดให้ทำการแพร่ธรรมแล ะเชิญชวนให้บุกเบิก ให้เราภาวนาขอเจ้าของนาเถิด เพราะการที่จะเก็บเกี่ยวได้มากนั้น ย่อมสุดแต่พระองค์ท่านจะโปรด"
คุณพ่อวิกตอร์ ลารเก ผู้ติดตามหลักฐานต่างๆ เกี่ยวกับชีวิตของผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้า ได้กล่าวไว้ด้วยว่า ในปี ค.ศ. 1930 นี้เอง ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าได้สร้างวัดน้อยหลังแรกขึ้นนี่แสดงว่างานที่ยากลำบากและมีผลยากนี้ ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าไม่เคยท้อถอย และมุ่งมั่นพยายามจนบังเกิดผลขึ้นแล้ว
วันที่ 14 มกราคม ค.ศ. 1931 คุณพ่อมิราแบลได้ขอให้พระสังฆราชแปร์รอสส่งพระสงฆ์องค์หนึ่งไป อยู่กับผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าที่ลำปาง เพื่อผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าจะได้สามารถไปช่วยงานบุกเบิกที่เชียงใ หม่กับท่านได้อย่างเต็มที่
"ข้าพเจ้าเชื่อในขณะนี้ว่า เราจะเกิดผลสำเร็จในการทำงานชิ้นใหญ่นี้ ในสถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยความหวังโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้าพระคุณเจ้าจะส่งพระสงฆ์บางองค์มาที่ลำปางกับคุณพ่อนิโคลาส เหมือนที่ข้าพเจ้าได้แสดงความปรารถนา กับพระคุณเจ้าไปแล้ว อีกอย่างหนึ่ง จำเป็นจะต้องให้พระสงฆ์ที่มา ทำหน้าที่แทนคุณพ่อนิโคลาส เพื่อให้คุณพ่อนิโคลาสมาช่วยงานของข้าพเจ้า เพื่อข้าพเจ้าจะได้ให้คุณพ่อนิโคลาสทำงานที่นี่ หรือที่อื่นตามแต่สภาพแวดล้อมและความจำเป็น"
9. วันที่ 18 มกราคม ปีเดียวกัน (1931) คุณพ่อมิราแบลและผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าก็เข้าประจำอยู่ในที่ดินซึ่งคุณพ่อมิราแบลได้ซื้อไว้ เป็นอันว่างานบุกเบิกที่เชียงใหม่ได้ลงหลักปักฐานแล้ว
ตลอดระยะเวลา 2 ปีแรกที่เชียงใหม่ คุณพ่อทั้งสองได้ทำงานอย่างหนัก เดินทางอยู่ตลอดเวลา ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าพยายามติดตามงาน และหาครูคำสอนเพื่อไปสานงานต่อจากที่ท่านได้ทำไว้ตามสถาน ที่ต่างๆ อยู่เสมอ ได้แก่ : เวียงพร้าว , เชียงดาว , เวียงป่าเป้า , ลำปาง , น่าน , เชียงราย และเชียงใหม่ จนถึงปี ค.ศ. 1936
4. เจ้าอาวาสวัดโคราช และวัดโนนแก้ว (1937-1938)
10. ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าได้รับมอบหมายให้เป็นเจ้าอาวาสวัดโคราช ในระหว่างนี้ท่านได้มีโอกาสไปเทศน์เข้าเงียบให้แก่สัตบุรุษที่วัดบ้านหัน ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโคราชมากนัก การเข้าเงียบสิ้นสุดลงวันที่ 19 มีนาคม ค.ศ. 1937 ซึ่งเป็นวันฉลองนักบุญยอแซฟ และมีพิธีโปรดศีลมหาสนิทอย่างสง่า ซึ่งมีคาทอลิก 74 คน ได้รับศีลนี้จากจำนวนคาทอลิกทั้งหมด 160 คน
"คุณพ่อนิโคลาสซึ่งได้เทศน์เข้าเงียบให้กับคริสตังที่บ้านหัน ปิดท้ายด้วยการฉลองนักบุญยอแซฟ และมีพิธีโปรดศีลมหาสนิทอย่างสง่า มีคริสตังรับศีลมหาสนิททั้งหมด 74 คน จากจำนวนคริสตังทั้งหมด 160 คน นี่เป็นเรื่องที่วิเศษอย่างยิ่ง"
ที่วัดโคราชเอง งานหลักของผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้า ได้แก่ การสอนคำสอน และการตามหาลูกแกะ ที่หลงทาง ท่านให้ความสนใจเป็นอย่างมากเกี่ยวกับปัญหาต่างๆ ของคริสตังและอุปสรรคที่ทำให้ไม่สามารถนำคริสตังกลับมาเข้าวัดและให้ลูกหลานได้เรียนคำสอน
ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าสังเกตว่า สาเหตุประการหนึ่ง ได้แก่ ความยากจนของคริสตังที่ทำให้พวกเขาต้องแยกย้ายกันไปหากินตามที่ต่างๆ เมื่ออยู่ห่างวัด พวกเขาก็ไม่มีโอกาสได้รับศีลล้างบาป เพราะได้รับการเลี้ยงดูจากคนต่างศาสนา
บุญราศีนิโคลาส บุญเกิด กฤษบำรุง พระสงฆ์และมรณสักขี นักบุญ-นักโทษ
🧐 งานศึกษารายกรณี คุณพ่อนิโคลาส บุญเกิด กฤษบำรุง เป็นบุญราศี
📓 ประมวลประวัติชีวิต
ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้ามาจากครอบครัวคาทอลิกไทยที่เก่าแก่ครอบครัวหนึ่งและเป็นสัตบุรุษของวัดนักบุญเปโตร นครปฐม ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากกรุงเทพฯ เมืองหลวงของประเทศไทย ในบทนี้จะขอกล่าวถึงชีวิตในวัยเด็กและกระแสเรียกของท่าน เพื่อจะได้เข้าใจและทราบดีขึ้นเกี่ยวกับชีวิต ความเชื่อ และการตัดสินใจของท่าน
ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าเป็นบุตรคนแรกในจำนวน 5 คน ของยอแซฟ โปชัง และอักแนส เที่ยง กฤษบำรุง จากการตรวจสอบเอกสารของวัดนักบุญเปโตร สามพราน นครปฐม จากทะเบียนศีลแต่งงานของวัด ทราบว่า ยอแซฟ โปชัง และอักแนส เที่ยง รับศีลแต่งงานเมื่อ วันที่ 20 พฤศจิกายน ค.ศ. 1893 ทะเบียนศีลแต่งงานเลขที่ 186 โดยคุณพ่อจืลส์ กียู ซึ่งเป็นเจ้าอาวาสอยู่ในเวลานั้น จากทะเบียนศีลล้างบาปของผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้า ทราบว่าท่านเกิดเมื่อวันที่ 31 มกราคม ค.ศ. 1895 ได้รับศีลล้างบาปเมื่อวันที่ 5 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1895 โด ยคุณพ่อเรอเน แปร์รอส ผู้ซึ่งต่อมาได้เป็นประมุขมิสซังสยามระหว่างปี ค.ศ. 1909-1947 ทะเบียนศีลล้างบาปเลขที่ 1645 ได้รับศาสนนามว่า "เบเนดิกโต"
ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้ามีความผูกพันอยู่กับวัดมากพอสมควร คุณพ่อเจ้าอาวาสในเวลานั้น ได้แก่ คุณพ่อยอแซฟ แฟร์เลย์ จึงส่งท่านเข้าบ้านเณรเล็กพระหฤทัยแห่งพระเยซูเจ้าบางช้าง ในปี ค.ศ. 1908
ยิ่งกว่านั้น ความสัมพันธ์ที่มีต่อวัด ยังเห็นได้จากพินัยกรรมของบิดาของท่าน ซึ่งทำขึ้นโดยมีพระสังฆราชเรอเน แปร์รอส เป็นพยาน นอกจากนี้ยังเห็นได้จากจดหมายของคุณพ่อเจ้าอาวาสอีกองค์หนึ่งคือ คุณพ่อเอวเยน เล็ตแชร์ ที่เขียนรายงานถึงพระสังฆราชเรอเน แปร์รอส เกี่ยวกับชีวิตของโปชังที่วัดนักบุญเปโตร ซึ่งมีอยู่ด้วยกันหลายฉบับ
5. ตามหลักสูตรการเรียนเพื่อบวชเป็นพระสงฆ์ในสมัยนั้น ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าได้เรียนอยู่ในบ้านเณ รบางช้างเป็นเวลา 8 ปี และต้องทำหน้าที่ครูสอนศาสนาเป็นเวลา 4 ปี หลังจากนั้น จึงถูกส่งไปเรียนที่บ้านเณรใหญ่ที่ปีนังเป็นเวลาทั้งสิ้นอีก 6 ปี จึงได้รับศีลบวชเป็นพระสงฆ์เมื่อวันที่ 24 มกราคม ค.ศ. 1926 ณ อาสนวิหารอัสสัมชัญ กรุงเทพฯ รวมเวลาที่เรียนในบ้านเณรจนกระทั่งบวชเป็นพระสงฆ์ 18 ปี
ชีวิตการฝึกฝนตนเองที่บ้านเณรใหญ่ที่ปีนังได้รับการเอาใจใส่จากผู้ใหญ่ของบ้านเณรเป็นอย่างดี จากรา ยงานการประชุมคณะที่ปรึกษาบ้านเณรใหญ่ที่ปีนัง คณะผู้ใหญ่ได้พิจารณาอนุมัติเมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม ค.ศ. 1923 ให้สามเณรชุนกิมและเพื่อนสามเณรไทยของท่านอีก 4 คน ได้รับศีลบวชขั้น "ศีลโกน" สามเณรทั้ง 5 คนนี้ ได้แก่ เบเนดิกโต ชุนกิม กฤษบำรุง, เปาโล กลิ่น ผลสุวรรณ, เปโตร กิ๊น มิลลุกูล, เปโตร ถัง ลำเจริญพร และอเล็กซานเดอร์ ปลาด วิเศษรัตน์ ได้รับศีลโกนเมื่อวันที่ 12 สิงหาคม ค.ศ. 1923 โดยพระสังฆราชเมอแรล
ในปีต่อมา (1924) สามเณรทั้ง 5 คนนี้ก็ได้รับอนุม้ติให้รับศีลน้อย 4 ศีลคือ ศีลเปิดประตูโบสถ์ , ศีลอ่านพระคัมภีร์ , ศีลขับไล่ผีปีศาจ และศีลถือเทียน เมื่อวันที่ 7 มิถุนายน ค.ศ. 1924 พิธีดังกล่าวได้จัดให้มีขึ้นวันที่ 15 สิงหาคม ค.ศ. 1924 โดยพระสังฆราชเมอแรลเช่นเดียวกัน วันที่ 16 สิงหาคม ค.ศ. 1925 เณรทั้ง 5 คน ได้รับศีลบวชขั้นซุบดีอาโกโน (อุปานุสงฆ์) และวันที่ 24 กันยายน ค.ศ. 1925 ก็ได้รับศีลบวชขั้นดีอาโกโน (อนุสงฆ์ หรือสังฆานุกร)
นอกจากนี้ จากบันทึกรายงานการประชุมเดียวกันนี้เอง เรายังทราบด้วยว่าสังฆานุกรทั้ง 5 คน ได้ออกเดินทางกลับประเทศไทยเพื่อรับศีลบวชเป็นพระสงฆ์ โดยออกเดินทางจากปีนัง วันที่ 11 มกราคม ค.ศ. 1926 และตามที่เราทราบแล้ว สังฆานุกรทั้ง 5 คน ได้รับศีลบวชเป็นพระสงฆ์เมื่อวันที่ 24 มกราคม ค.ศ. 1926 ณ อาสนวิหารอัสสัมชัญ กรุงเทพฯ โดยพระสังฆราชเรอเน แปร์รอส
1. ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดบางนกแขวก (1926-1928)
6. ภารกิจแรกที่ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าได้รับคือ เป็นผู้ช่วยเจ้าอาวาสที่วัดบางนกแขวก (จังหวัดสมุทรสงคราม) โดยเป็นผู้ช่วยคุณพ่อดือรังด์ ซึ่งเป็นเจ้าอาวาสอยู่ในเวลานั้น
คุณพ่อดือรังด์และผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าเป็นผู้ให้การต้อนรับคณะสงฆ์ซาเลเซียนซึ่งเดินทางมาถึงในคืนวันที่ 26 ตุลาคม ค.ศ. 1927 และอยู่ช่วยพระสงฆ์คณะนี้ในการส่งมอบงาน แนะนำงาน รวมทั้งผู้รับใช้ของพร ะเป็นเจ้าได้ช่วยสอนคำสอนแก่สามเณรซาเลเซียนจำนวน 16 คน และสอนภาษาไทยแก่บรรดาพระสงฆ์ซาเลเซียนอีกด้วย
"สามเณรในชั้นปรัชญาปีที่ 2 เรียนคำสอนเป็นเวลาครึ่งชั่วโมงทุกวัน สอนโดยคุณพ่อนิโคลาส เป็นภาษาไทยทั้งหมด ทั้งการบรรยายและการอธิบายต่างๆ สามเณรทุกคนพอใจมาก"
ดังนั้น นอกจากการทำงานอภิบาลสัตบุรุษแล้ว ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้ายังได้ช่วยงานสอนภาษาไทย ขนบธรรมเนียมประเพณีไทย และการปกครองบรรดาพระสงฆ์และสามเณรด้วยใจกว้างขวางตลอดหนึ่งปีกว่า เมื่อเห็นว่าทุกอย่างพร้อมแล้ว คุณพ่อดือรังส์และผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าก็อำลาสมาชิกซาเลเซียนและสัตบุรุษวัดบางนกแขวกหลังวันฉลองวันขึ้นปีใหม่ของปีค.ศ. 1928 แล้วมอบทุกอย่างให้เป็นมรดกแก่คณะซาเลเซียนโดยไม่เอาอะไรติดตัวไปเลย
2. ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดพิษณุโลก (1929-1930)
7. ความใจกว้างของผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้ายังปรากฏให้เห็นอีก เมื่อท่านได้รับมอบหมายให้ไปช่วยคุณพ่อมิราแบลที่จังหวัดพิษณุโลก ในปี ค.ศ. 1929 นี้เอง ท่านได้รับมอบหมายหน้าที่ให้สอนภาษาไทยแก่คุณพ่อมิราแบลผู้ซึ่งเพิ่งเดินทางมาถึงประเทศไทย เวลาเดียวกันผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้ายังต้องเรียนภาษาจีนแคะและทำห น้าที่อภิบาลสัตบุรุษด้วย พระสังฆราชบรรจง อารีพรรค พระสังฆราชแห่งสังฆมณฑลนคร สวรรค์ ได้เป็นพยานว่า :
"เท่าที่ข้าพเจ้าทราบ คุณพ่อนิโคลาสทำงานอยู่ที่วัดเซนต์นิโคลาส พิษณุโลก ข้าพเจ้าเชื่อว่าบรรดาสัตบุรุษมีความเคารพนับถือในตัวคุณพ่อเป็นอย่างมาก"
3.งานแพร่ธรรมของท่านทางภาคเหนือของประเทศไทย (1930-1937)
8. ในปี ค.ศ. 1930 คุณพ่อมิราแบลเริ่มขยายงานแพร่ธรรมของท่านไปยังภาคเหนือ ท่านขอพระสัง ฆราชแปร์รอสให้ส่งพระสงฆ์องค์หนึ่งไปแทนท่านที่พิษณุโลก และขอให้ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าไปทำงานร่ว มกับท่านที่เชียงใหม่
แต่งานนี้ไปเริ่มกันที่จังหวัดลำปาง คุณพ่อมิราแบลขอให้ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าประจำอยู่ที่ลำปาง ส่วนตัวท่านเองได้ขึ้นไปทางเหนือเพื่อทำงานที่เชียงใหม่ ที่ลำปาง ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าพยายามตามหาแกะที่หลงทางจำนวนหนึ่ง (พวกคริสตัง) กลับเข้าคอก งานนี้เป็นงานที่ยากลำบากมาก และหวังผลยาก แต่ก็เป็นงานที่คุ้มค่าอย่างยิ่ง
"ที่ลำปาง คุณพ่อนิโคลาสพยายามตามหาแกะที่หลงทางจำนวนหนึ่งกลับเข้าคอก งานนี้เป็นงานที่ยากลำ บากแล ะมีผลยาก แต่ก็ยิ่งมีบุญมาก กลุ่มคริสตังใหญ่ 2 แห่งทางภาคเหนือนี้ นับเป็นแหล่งงานใหม่ที่เปิดให้ทำการแพร่ธรรมแล ะเชิญชวนให้บุกเบิก ให้เราภาวนาขอเจ้าของนาเถิด เพราะการที่จะเก็บเกี่ยวได้มากนั้น ย่อมสุดแต่พระองค์ท่านจะโปรด"
คุณพ่อวิกตอร์ ลารเก ผู้ติดตามหลักฐานต่างๆ เกี่ยวกับชีวิตของผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้า ได้กล่าวไว้ด้วยว่า ในปี ค.ศ. 1930 นี้เอง ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าได้สร้างวัดน้อยหลังแรกขึ้นนี่แสดงว่างานที่ยากลำบากและมีผลยากนี้ ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าไม่เคยท้อถอย และมุ่งมั่นพยายามจนบังเกิดผลขึ้นแล้ว
วันที่ 14 มกราคม ค.ศ. 1931 คุณพ่อมิราแบลได้ขอให้พระสังฆราชแปร์รอสส่งพระสงฆ์องค์หนึ่งไป อยู่กับผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าที่ลำปาง เพื่อผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าจะได้สามารถไปช่วยงานบุกเบิกที่เชียงใ หม่กับท่านได้อย่างเต็มที่
"ข้าพเจ้าเชื่อในขณะนี้ว่า เราจะเกิดผลสำเร็จในการทำงานชิ้นใหญ่นี้ ในสถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยความหวังโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้าพระคุณเจ้าจะส่งพระสงฆ์บางองค์มาที่ลำปางกับคุณพ่อนิโคลาส เหมือนที่ข้าพเจ้าได้แสดงความปรารถนา กับพระคุณเจ้าไปแล้ว อีกอย่างหนึ่ง จำเป็นจะต้องให้พระสงฆ์ที่มา ทำหน้าที่แทนคุณพ่อนิโคลาส เพื่อให้คุณพ่อนิโคลาสมาช่วยงานของข้าพเจ้า เพื่อข้าพเจ้าจะได้ให้คุณพ่อนิโคลาสทำงานที่นี่ หรือที่อื่นตามแต่สภาพแวดล้อมและความจำเป็น"
9. วันที่ 18 มกราคม ปีเดียวกัน (1931) คุณพ่อมิราแบลและผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าก็เข้าประจำอยู่ในที่ดินซึ่งคุณพ่อมิราแบลได้ซื้อไว้ เป็นอันว่างานบุกเบิกที่เชียงใหม่ได้ลงหลักปักฐานแล้ว
ตลอดระยะเวลา 2 ปีแรกที่เชียงใหม่ คุณพ่อทั้งสองได้ทำงานอย่างหนัก เดินทางอยู่ตลอดเวลา ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าพยายามติดตามงาน และหาครูคำสอนเพื่อไปสานงานต่อจากที่ท่านได้ทำไว้ตามสถาน ที่ต่างๆ อยู่เสมอ ได้แก่ : เวียงพร้าว , เชียงดาว , เวียงป่าเป้า , ลำปาง , น่าน , เชียงราย และเชียงใหม่ จนถึงปี ค.ศ. 1936
4. เจ้าอาวาสวัดโคราช และวัดโนนแก้ว (1937-1938)
10. ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าได้รับมอบหมายให้เป็นเจ้าอาวาสวัดโคราช ในระหว่างนี้ท่านได้มีโอกาสไปเทศน์เข้าเงียบให้แก่สัตบุรุษที่วัดบ้านหัน ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโคราชมากนัก การเข้าเงียบสิ้นสุดลงวันที่ 19 มีนาคม ค.ศ. 1937 ซึ่งเป็นวันฉลองนักบุญยอแซฟ และมีพิธีโปรดศีลมหาสนิทอย่างสง่า ซึ่งมีคาทอลิก 74 คน ได้รับศีลนี้จากจำนวนคาทอลิกทั้งหมด 160 คน
"คุณพ่อนิโคลาสซึ่งได้เทศน์เข้าเงียบให้กับคริสตังที่บ้านหัน ปิดท้ายด้วยการฉลองนักบุญยอแซฟ และมีพิธีโปรดศีลมหาสนิทอย่างสง่า มีคริสตังรับศีลมหาสนิททั้งหมด 74 คน จากจำนวนคริสตังทั้งหมด 160 คน นี่เป็นเรื่องที่วิเศษอย่างยิ่ง"
ที่วัดโคราชเอง งานหลักของผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้า ได้แก่ การสอนคำสอน และการตามหาลูกแกะ ที่หลงทาง ท่านให้ความสนใจเป็นอย่างมากเกี่ยวกับปัญหาต่างๆ ของคริสตังและอุปสรรคที่ทำให้ไม่สามารถนำคริสตังกลับมาเข้าวัดและให้ลูกหลานได้เรียนคำสอน
ผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้าสังเกตว่า สาเหตุประการหนึ่ง ได้แก่ ความยากจนของคริสตังที่ทำให้พวกเขาต้องแยกย้ายกันไปหากินตามที่ต่างๆ เมื่ออยู่ห่างวัด พวกเขาก็ไม่มีโอกาสได้รับศีลล้างบาป เพราะได้รับการเลี้ยงดูจากคนต่างศาสนา